Άνθρωποι-Σκιές.

Του Παναγιώτη Θεοδ. Φορτώση

Σε μια κοινωνία γεμάτη αδιέξοδα, εκφυλισμένη, εκμαυλισμένη και χειραγωγημένη από τους πολιτικούς υπαλλήλους της οικονομικής ολιγαρχίας, τους ρασοφόρους του σκοταδισμού, των αιρετών «καλών παιδιών» που σχίζουν τα ιμάτιά τους ότι είναι πρόθυμα να βοηθήσουν την πατρίδα τους…..σκόπιμο είναι να αναστείλουμε την λειτουργία τους ή καλύτερα να την διακόψουμε και να στραφούμε πραγματικά εμείς οι ίδιοι ως Κοινωνία Πολιτών και όχι υπηκόων στη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέοι άνθρωποι.

Προβλήματα και αδιέξοδα που κατατρώνε την ύπαρξή τους ωθώντας τους σε αδιέξοδα που προσπαθούν να τα ξεπεράσουν κάνοντας χρήση ναρκωτικών ή και καταφεύγοντας στο πιοτό κάνοντας κατάχρηση και εντέλει καταντούν εξαρτημένοι και αλκοολικοί, άβουλα ανταλλακτικά του αδηφάγου συστήματος. Άνθρωποι-σκιές που περνούν στο περιθώριο.

Είναι βαρύ και σκληρό τριγύρω μας να λιώνουν συνάνθρωποί μας εξαρτημένοι από ουσίες (ναρκωτικά, αλκοόλ), να σέρνονται κυριολεκτικά εκλιπαρώντας για μια «δόση πρόσκαιρης ευφορίας» που δήθεν τους ανακουφίζει προσωρινά αλλά στην πραγματικότητα τους δένει στο άρμα της ευτέλειας και του αργού θανάτου.

Σε παγκόσμιο επίπεδο δυστυχώς φτάσαμε σε σημείο οι διάφοροι βαρόνοι της πρέζας να ελέγχουν τις Οικονομίες ολόκληρων χωρών και να παριστάνουν τους ανθρώπους με υπόληψη και κύρος, μέλη της λεγόμενης «καλής κοινωνίας» και να είναι υπεράνω των νόμων. Αντίθετα παράνομοι να είναι τα θύματα αυτής της σάπιας και διεφθαρμένης κοινωνίας. Βλέπουμε έτσι τους μεγαλέμπορους, που παράγουν, διακινούν, πουλούν και θησαυρίζουν από τα ναρκωτικά – για να καλύψουν αυτό το πελώριο τρομακτικό έγκλημα – να μένουν στο απυρόβλητο και να τιμωρούνται οι χρήστες. Στη χώρα μας εδώ και χρόνια συλλαμβάνονται εκατοντάδες νέοι επειδή κάπνισαν λίγο χασίσι ή πήραν ένα χάπι. Τα μεγάλα όμως αφεντικά δεν τα πειράζει κανένας. Κι αν πιάσουν καμιά φορά κανέναν αυτό γίνεται κατά λάθος ή επειδή δεν λάδωσε κάποιους, μόλις κοπάσει ο θόρυβος τον αφήνουν ελεύθερο για να συνεχίσει το θανατηφόρο έργο του. Αντίθετα τον φτωχό ναρκομανή που κλέβει ένα μπουφάν και δεν έχει «άκρες» τον φυλακίζουν για να ξανακυλήσει αργότερα στον «παράδεισο» της ηρωίνης.

Το εμπόριο των ναρκωτικών εδώ και χρόνια έχει εξαπλωθεί και στην ελληνική επαρχία ειδικά σε πολυσύχναστους τουριστικούς προορισμούς. Το δίκτυο των εμπόρων που τα διακινούν είναι καλά οργανωμένο. Δρουν σαν πραγματικοί επιχειρηματίες. Η σύλληψή τους είναι δύσκολη γιατί πάντα κλείνουν τις συμφωνίες τους μέσω τρίτων, ενώ οι ίδιοι ποτέ δεν κάνουν χρήση ναρκωτικών! Ένας αριθμός από αυτούς διέρχονται από την Ελλάδα, καθορίζουν τα ποσά της πώλησης και ξεκινούν πάλι για άλλες χώρες αφού έχουν δημιουργήσει εδώ το δικό τους κύκλωμα. Αρκετοί από αυτούς κρύβονται πίσω από τη βιτρίνα μιας επιχείρησης ή δήθεν ενός κοινωφελούς μη κερδοσκοπικού οργανισμού !!

Ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Το μακάβριο ταξίδι ξεκινά κάτω από διαφορετικές συνθήκες για τον καθένα: αρκετοί νέοι άλλοι από περιέργεια, άλλοι επηρεασμένοι και παρασυρμένοι από φίλους και γνωστούς, οι περισσότεροι είναι αυτοί που τα κοινωνικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν όπως ανεργία, υπαρξιακά προβλήματα, κρίση αξιών, φτώχεια, αλλοτρίωση κλπ τους σπρώχνουν στη διαρκή χρήση και τελικά στον εθισμό και στην καταστροφή. Ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τη σοβαρότητα του προβλήματος. Η σύγχρονη γάγγραινα έχει διεισδύσει για τα καλά στους κόλπους της καθημερινότητάς μας.  Η κοινωνία της επαρχίας δυστυχώς έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την σύγχρονη πληγή της μάστιγας των ναρκωτικών.  Βουβός ο καθημερινός πόνος και το μαράζι σε αρκετές οικογένειες. Εξίσου βάρβαρη με τη χρήση των ναρκωτικών είναι και η καταχρηστική κατανάλωση του οινοπνεύματος που οδηγεί στον αλκοολισμό. Ο απογοητευμένος άνθρωπος νομίζοντας πως ξεφεύγει απ’ τα προβλήματά του το ρίχνει στο πιοτό, εθίζεται, το τέλος του θα είναι επώδυνο.

Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι αγγελικά πλασμένος και στις δύσκολες αυτές καταστάσεις δείχνει συνήθως  το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Κανένα ουσιαστικό μέτρο, καμία πρόληψη, ενημέρωση, μορφή διαφυγής δεν προτείνεται πριν ξεκινήσει η κατρακύλα. Ο φαρισαϊσμός σε ολόκληρο το μεγαλείο του. Και βέβαια αυτή είναι η κατάντια της σύγχρονης εποχής μας. Μιας εποχής που στηρίζεται αποκλειστικά στον ατομικισμό, τον ωφελιμισμό,  στα μικροεγωϊστικά πάθη και εν τέλει  όλα αυτά οδηγούν στη χειραγώγηση από το κατεστημένο. Ένα κατεστημένο («διανοούμενοι», οσφυοκάμπτες τεχνοκράτες, πουλημένοι πολιτικοί, πλιατσικολόγοι του δημοσίου χρήματος, κομματόσκυλα και άλλα παράσιτα) που αρέσκεται να βλέπει το συνάνθρωπό του εξαθλιωμένο, πειθήνιο όργανο στα κελεύσματά του, ανίκανο να αντιδράσει και να διεκδικήσει, έρμαιο στα χέρια των μηχανισμών και των ευτελισμένων θεσμών. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελεί η καχυποψία, η ίντριγκα, ο εξανδραποδισμός, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς  ή πιο καλά δουλείας.  Οι ναρκωτικές ουσίες και το αλκοόλ σε πολύ μεγάλο βαθμό ρυθμίζουν την αντίδραση των χειραγωγημένων μαζών. Προτείνουν την πρόσκαιρη διαφυγή από τον κυκεώνα των προβλημάτων αλλά η συνέχεια είναι μοιραία.

Μπροστά σ’ αυτή την εξοργιστική και τραγική κατάσταση άμεσα πρέπει να ληφθούν θετικά μέτρα για να συνειδητοποιήσουμε ως κοινωνία το μέγεθος του προβλήματος και το κυριότερο να σωθούν ζωές νέων ανθρώπων.  Η σύγκρουση πρέπει να γίνει με τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας  (τα ναρκωτικά για την παραγωγή και διακίνησή τους χρειάζονται τεράστια υποδομή, οργανωμένες εταιρείες, εργοστάσια, καράβια, εμπορευματοκιβώτια, δηλ. ένα πακτωλό χρημάτων που μόνο η άρχουσα τάξη κάθε χώρας μπορεί να διαθέσει). Τα αστεία μέτρα που κατά καιρούς παίρνονται προσπαθούν να γιατρέψουν με ασπιρίνες μια φοβερή και μεταδοτική αρρώστια χειρότερη από τον καρκίνο. Για την απαγόρευση των ναρκωτικών χρειάζεται αρχικά πολιτική βούληση που φυσικά θα έρθει σε ρήξη με τις άρχουσες τάξεις όλου του κόσμου που θα αντιδράσουν όχι μόνο γιατί θα χάσουν τεράστια κέρδη αλλά και γιατί θα σταματήσει η αποχαύνωση εκατομμυρίων νέων ανθρώπων. Πράγματι έχει δει κανείς να απεργεί ή να διαδηλώνει ενάντια στην εκμετάλλευση κάποιον που είναι μαστουρωμένος;

Αν και δεν είμαι ειδικός σταχυολογώ ορισμένα μέτρα που θα μπορούσαν να βάλουν φραγμό στη λαίλαπα:

α) Σε επίπεδο Δήμου να αναπτυχθεί ένα πολύμορφο λαϊκό κίνημα ενάντια στις προσπάθειες να διαβρωθεί η νεολαία μας. Να γίνονται τακτικά σχετικές συσκέψεις με αρμόδιους, διαλέξεις, συνέδρια με προβολή επίκαιρου υλικού και λαϊκές συγκεντρώσεις. Να καταγγέλλονται  στέκια, σπίτια και ύποπτα μπαρ όπου γίνεται διακίνηση ναρκωτικών. Να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο το ήδη υπάρχον αθλητικό και πολιτιστικό κίνημα  (αθλητικούς συλλόγους, φιλαρμονική, χορωδία, θεατρικό όμιλο κλπ). Να εμφυσήσουμε στους νέους μια θαρραλέα στάση ζωής. Να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή θέλει  διαρκή αγώνα και πάλη. Να πάψουν να εγκλωβίζονται σε αδιέξοδα και σε τεχνητούς παραδείσους. Να πάρουν την τύχη στα χέρια τους διεκδικώντας δυναμικά ένα καλύτερο παρόν και ένα ακόμα καλύτερο μέλλον. Αυτή είναι η πιο ισχυρή θωράκιση  της νεολαίας μπροστά στη βάρβαρη επίθεση των μεγαλέμπορων  ναρκωτικών, απόστημα της άρχουσας τάξης.

β) Το διαλυμένο κράτος  εφόσον επανασυσταθεί σε υγιή μορφή να δημιουργήσει περισσότερες  δημόσιες μονάδες απεξάρτησης με σοβαρές μορφές θεραπευτικών προγραμμάτων.

γ) Έμφαση πρέπει να δοθεί από οργανωμένες και πολύμορφες εκστρατείες πρόσληψης με πλατιά ενημέρωση στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

δ) Να ψηφιστούν ειδικοί νόμοι που θα διώκουν αμείλικτα τους έμπορους ναρκωτικών και αυτούς που κρύβονται από πίσω τους: τα αφεντικά τους που βρίσκονται στους κόλπους της «καλής κοινωνίας». Η τιμωρία τους να είναι παραδειγματική.

Η Λερναία Ύδρα  της μάστιγας των ναρκωτικών είναι πράγματι δύσκολο να εξαρθρωθεί, η πλουτοκρατία δεν είναι ανόητη για να δεχτεί να της αφαιρέσουν αυτό το δόλιο και επικερδές σύστημά της που χάρη σε αυτό κρατά εκατομμύρια ανθρώπους αποβλακωμένους και ανήμπορους ν’ αγωνιστούν για δίκαιη και ανθρώπινη ζωή. Από μια Κοινωνία Πολιτών θα χρειαστεί τεράστιος αγώνας και θυσίες  για να μην καταντήσουμε ζωντανοί-νεκροί. Ο στρουθοκαμηλισμός, η απάθεια, η ανοχή και η αδιαφορία πρέπει να εγκαταλειφθούν από  μια κοινωνία που σύρεται από μια «κάστα» «ανθρωπόμορφων – τεράτων» που ευνοούν τη φαυλότητα, την αδικία και το σκοταδισμό. Σε προσωπικό επίπεδο ας συνειδητοποιήσει ο καθένας μας τις ευθύνες του απέναντι στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του αν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε την υπέρβαση και να λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.