Οι αποστάτες στον ψυχαναλυτή.

Του Δημήτρη Καμπουράκη από το protagon.gr

Τι κόμμα κι αυτό… Έχουν καταφέρει μέσα σε τρεις δεκαετίες, όλοι τους ανεξαιρέτως να ΄χουν υποστηρίξει και να έχουν καταδικάσει τουλάχιστον μία αποστασία. Καμιά φορά και δύο έκαστος.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μπήκε στη Νέα Δημοκρατία το 1979, κουβαλώντας στην πλάτη του την κατηγορία τού αποστάτη. Ο ίδιος δεν αποδέχτηκε ποτέ τον χαρακτηρισμό, τον υπενθύμιζε όμως συστηματικά ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ τότε. Αν και αποτέλεσμα εκείνης της παλαιάς πράξης του το 1965 ήταν να πέσει η Ένωση Κέντρου και να έρθει η Δεξιά στην εξουσία (και στη συνέχεια η πιο ακραία εξωκοινοβουλευτική της έκφραση, η χούντα), ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έπαψε ποτέ να χαρακτηρίζεται υπογείως από τους ακραιφνείς Καραμανλικούς του καιρού του ως αποστάτης. Ίσως γιατί οι χαρακτηρισμοί είναι εύκολοι και εύπεπτοι. Στη συνέχεια βέβαια, πήρε το κόμμα στα χέρια του, το οδήγησε σε νίκη και προσωρινά στο εσωτερικό της ΝΔ ξεχάστηκε η αποστασία. Όλοι ήταν μαζί του.

Φτωχά παιδιά- παιδιά χωρίς μέλλον

Από τον «Ευρωπόντικα»

Τα λένε και δεν ντρέπονται οι κομισσάριοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς, από τα ίδια τα λεγόμενα τους προκύπτει πως, το μέλλον που απεργάζονται για τις επόμενες γενεές είναι η φτώχεια, η ανεργία και η δυστυχία.

Πρόσφατο παράδειγμα, τα όσα είπε ο Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ένταξης, κ. Λ. Αντόρ, που ομολόγησε ανερυθρίαστα ότι, το 23% των παιδιών και των νέων, μέχρι 18 ετών, βρίσκεται ήδη αντιμέτωπο με την φτώχεια.

Κάνοντας το κορόιδο και μη αναφερόμενος, στη πάλαι ποτέ δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι, από το 2000 …επρόκειτο να δώσει τέλος, στην αρνητική τάση της μόνιμης φτώχειας των παιδιών που μεγαλώνουν αντιμετωπίζοντας την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ο Ούγγρος Επίτροπος παραδέχθηκε ότι: