Φ. Κουβέλης: «Σε πολιτικό αδιέξοδο η Μέρκελ»

«Η κ. Μέρκελ βρίσκεται σε ένα ιδιότυπο πολιτικό κενό. Αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη» τόνισε ο Φώτης Κουβέλης αναφερόμενος στο χθεσινό τηλεφώνημα της Α. Μέρκελ στον Κ. Παπούλια και τις σκέψεις που η Γερμανίδα Καγκελάριος εξέφρασε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για δημοψήφισμα.

Ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ σημείωσε ότι ο Ελληνικός λαός έχει αποφασίσει εδώ και καιρό ότι θέλει την παραμονή στην Ευρωζώνη και το Ευρώ και σταθερή παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πρόσθεσε όμως, «Θέλει ταυτόχρονα με την ψήφο του να αναδείξει εκείνη την πολιτική που για παράδειγμα θα χτυπάει την παραοικονομία, την φοροκλοπή, την διαφθορά».

Σε ό,τι αφορά το «κούρεμα» των μισθών και των συντάξεων ο κ. Κουβέλης ανέφερε: «Άρση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που γκρεμίζει τους κατώτατους μισθούς και παρασύρει το σύνολο των αμοιβών, διότι που να πάει αλλού η σύνταξη, πόσο άλλο να είναι σύνταξη ντροπής και φτώχειας , που αλλού να πάει ο μισθός; Επίσης άμεση άρση της ρύθμισης για την λήξη της μετενέργειας».

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων…

Από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Πολιτισμικός Σύλλογος Διστόμου

TO XOΡΕΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ ΑΝΑΧΩΡΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΙΣ 10 ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΟΠΟΥ ΘΑ  ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

10ο Φεστιβάλ «Ήχοι του Δάσους»

Σε μία  χρονιά ορόσημο, καθώς συμπληρώνει  δέκα χρόνια ζωής το κατασκηνωτικό  φεστιβάλ «Ήχοι του Δάσους», έρχεται να μας ανεβάσει με τους υπέροχους καλλιτέχνες που φιλοξενεί και τις πολλές δραστηριότητες που προσφέρει. Για τρεις  ημέρες, από 22 μέχρι και 24 Ιουλίου, το οροπέδιο Αγίας Τριάδας στην Καλοσκοπή Δήμου Δελφών θα φιλοξενήσει χιλιάδες κόσμου γεμάτος ενέργεια να απολαύσει ένα μαγικό φυσικό τοπίο σε συνδυασμό με την ποιοτική διασκέδαση που προσφέρει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Μερικοί από  τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες στο  χώρο της μουσικής θα είναι εδώ  για να γεμίσουν με υπέροχες μελωδίες το κατάφυτο οροπέδιο: Μίλτος Πασχαλίδης, Ελεονώρα Ζουγανέλη, Νατάσσα Μποφίλιου, Μπλε, Οδυσσέας Τσάκαλος κ.α.

Το φεστιβάλ διοργανώνεται για ακόμα μία  χρονιά από τον Σύλλογο Αναπτυξιακού Προβληματισμού ΕΛΙΑ σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Δελφών, την Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας, και με την υποστήριξη της Δημοτικής Κοινότητας Γραβιάς και του Συνδέσμου Διαχείρισης Απορριμμάτων Νομού Φωκίδας.

Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς: Καταθέτουμε την πρότασή μας για τα αγροτικά θέματα και το καλάθι προϊόντων.

Για μια πολιτική που θέτει προτεραιότητα στην αγροτική παραγωγή για την κοινωνία και το περιβάλλον – αναφορά στις προτάσεις του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης

Εισαγωγή:   Για τα αγροτικά θέματα και το  καλάθι προϊόντων, συνεχίζεται μια επιφανειακή προσέγγιση του θέματος που δεν καλύπτει τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας και τις ανάγκες των αγροτών. Η χώρα από αγροτική έχει μετατραπεί πλέον με τα μέτρα των τελευταίων δεκαετιών σε εισαγωγέα αγροτικών προϊόντων. Με 6,5 δις. ευρώ για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, πρώτος στόχος πρέπει να είναι η μείωση των εισαγωγών και η αυτάρκεια σε προϊόντα διατροφής. Με την παγκόσμια οικονομική, πολιτική και «κλιματική» αβεβαιότητα να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, πρέπει να διασφαλίσουμε πως, ότι και να συμβεί, η ελληνική γη θα μπορεί να θρέψει και να στηρίξει τον πληθυσμό της και δεν θα βρεθούμε, ως κοινωνία, με τεράστια ελλείμματα σε βασικά είδη διατροφής. Αυτή η διατροφική ασφάλεια αποτελεί βασικό στοιχείο ευημερίας. Αυτό ισχύει, αναλογικά, και για την πολιτική που πρέπει να έχει κάθε Περιφέρεια.

Είναι δύσκολο να προχωρήσει χωρίς θεραπεία βασικών σημείων παθογένειας της αγροτικής δραστηριότητας όπως το κόστος παραγωγής, η αποδόμηση των οργανώσεων παραγωγών και τα εμπόδια στην απευθείας διάθεση των προϊόντων τους. Κρίσιμο σημείο επιτυχίας κάθε πρωτοβουλίας είναι ο προσανατολισμός στη διατροφική αυτάρκεια, στη στήριξη της ζωής στην ύπαιθρο και στο μετριασμό της κυριαρχίας της χημικής γεωργίας.  

Μετά τους φόνους τι;

Του Γιάννη Πανούση.

Σ’ αυτό το θανάσιμο παιχνίδι των (αντ)εκδικήσεων κάποιων (ιστορικών;) μονομάχων (όπου επειδή ένας αστυνομικός σκοτώνει ένα παιδί, κάποιος «επαναστάτης» σκοτώνει έναν αστυνομικό, όπου επειδή ένας μετανάστης σκοτώνει έναν λευκό, κάποιος «καθαρόαιμος» σκοτώνει έναν μελαψό) το μεγάλο θύμα είναι ο πολίτης.

* Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι πώς και γιατί κάποιοι (Έλληνες; Ξένοι; Μετανάστες; Χρήστες; Οποιοιδήποτε;) εκτέλεσαν εν ψυχρώ έναν άνθρωπο για να του κλέψουν μια βιντεοκάμερα. Το κρίσιμο ερώτημα (το οποίο ας ελπίσουμε ότι θα βρει αιτιολογία με τη σύλληψη και δίκη των δραστών) είναι τι ακριβώς αισθάνονταν όταν μαχαίρωναν έναν άγνωστο περαστικό.

* Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι ποια εντολή υπακούει ένας αστυνομικός όταν ασκεί παράνομη βία σ’ έναν διαδηλωτή (αυτό ας ελπίσουμε ότι θα το βρει η ΕΔΕ). Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι ακριβώς συμβόλιζε στο ίδιο το όργανο της τάξης η άσκηση επικίνδυνης σωματικής βίας πάνω σ’ έναν πολίτη.

OXI στην Ανέγερση Πυρηνικών Εργοστασίων στο Ακούγιου και στη Σινώπη (Τουρκία)

Πρωτοβουλία για την συγκέντρωση υπογραφών     http://petition.aegean.gr/stopnuclearplants/gr/index.php

Το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα ήρθε να υπογραμμίσει μετον πλέον συνταρακτικό και άμεσο τρόπο τους μεγάλους κινδύνους της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, ακόμη και από τεχνολογικά αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ιαπωνία. Όπως ευφυώς επεσήμανε άλλωστε ο Τζόναθαν Σελ «Ο έλεγχος της πυρηνικής ενέργειας είναι η πλέον επικίνδυνη φαντασίωση» (Ελευθεροτυπία 2/4/11).

Στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχουν μέσες λύσεις, όπως δεν υπάρχουν και μέσες στάσεις, ή επιτήδειες ουδετερότητες. Η διαφωνία με όσους προτείνουν τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας είτε ως μια «καθαρή» μορφή ενέργειας είτε ως ένα αναγκαίο  κακό για την ανάπτυξη, πρέπει να είναι κάθετη διότι στηρίζεται τόσο σε επιστημονικά δεδομένα, όσο και σε διαφορετικές αναπτυξιακές και κοινωνικο-περιβαλλοντικά ευσυνείδητες επιλογές. Υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, οι οποίες συνδυάζονται με τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και δεν χρησιμοποιούνται επαρκώς ή υποτιμώνται, στο βωμό συγκεκριμένων συμφερόντων.

Γιατί δε χρειαζόταν σεισμός, για να πεθάνουν χιλιάδες Γιαπωνέζοι…;

Της Τζένης Κ.

Τα γεγονότα των ημερών στην Ιαπωνία διδάσκουν, με τρόπο σχεδόν μαθηματικό, την παντοδυναμία της φύσης και τη ματαιότητα των ανθρωπίνων. Δεν υπάρχει κάτοικος αυτού του πλανήτη που να μην μπήκε για μια στιγμή, έστω, «στα καλογυαλισμένα παπούτσια» του μέσου Ιάπωνα και να μη συναισθάνθηκε την πρόσφατη εσχατολογική εμπειρία σε όλες της τις διαστάσεις. Φόβος, αιφνιδιασμός, αδυναμία, πόνος… Υπέβοσκαν ανέκαθεν στην κυτταρική μας μνήμη. Αναδύθηκαν μαζί με τις πρώτες εικόνες. Σε κανέναν απολύτως, άλλωστε, δεν παρέχεται η εγγύηση ότι η βιαιότητα της φυσικής καταστροφής και των συνεπακόλουθών της, δε θα αποδειχτεί μεταδοτική…

Αν θέλουμε ωστόσο να νιώσουμε το πλήρες δράμα της μακρινής αυτής χώρας, πρέπει να ανοίξουμε το πλάνο και να δώσουμε χώρο καρδιάς…, όχι μόνο στα «τεκτονικά τεκταινόμενα», αλλά και στα υπόλοιπα τραύματα της Ιαπωνίας που είναι βαθιά και άγνωστα.

Παιδαγωγικές διαστάσεις & καταργήσεις/συγχωνεύσεις σχολείων.

Αναδημοσίευση από το blog Βοιωτικά.

Στα παραμύθια της Διαμαντοπούλου, περί παιδαγωγικών κριτηρίων και άλλων τινών που υπαγορεύουν τις συγχωνεύσεις, η εκπαιδευτική και γονεϊκή κοινότητα αντιπαραθέτει επίσης ορισμένα κριτήρια [αμιγώς παιδαγωγικά]. Ο κριτικός αναγνώστης μετά την ανάγνωση της κρατικής και της παρούσας [εισαγωγικής] προσέγγισης, εκτιμούμε ότι μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για τους αντιεπιστημονικούς και αντιπαιδαγωγικούς ισχυρισμούς του Υπουργείου. Εάν ακόμη ανατρέξει στη θητεία του ΓΑΠ ως υπουργού παιδείας, αλλά και στη συνθήκη της Μπολόνια, θα ερμηνεύσει πλήρως όσα επιχειρούνται τώρα στην εκπαίδευση και σερβίρονται γαρνιρισμένα με θεωρητικές αρλούμπες.

Το ζήτημα συγχωνεύσεων/καταργήσεων σχολικών μονάδων είναι καίριας σημασίας. Στις τρέχουσες συνθήκες συσπειρώνει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, ενδεχομένως και την τοπική αυτοδιοίκηση, σε άμεση αντιπαράθεση με την ακολουθούμενη εκπαιδευτική πολιτική (περικοπές, συρρίκνωση κοινωνικών παροχών κ.λπ.). Ήδη οι τοπικές κοινωνίες σε όλη τη χώρα, γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί, δηλώνουν την αντίθεση τους σε επιχειρούμενες συγχωνεύσεις, αλλά η ηγεσία του υπουργείου τους αγνοεί.

Μιά βόλτα στους Δελφούς το 1908.

Πηγή: iteanet

Χωρίς νερό 11 χωριά λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών ΔΕΗ

Η απόφαση της ΔΕΗ να κατεβάσει τους διακόπτες σε αντλιοστάσια 11 χωριών της Φθιώτιδας, λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών ύψους 244.000 ευρώ, έχει ως αποτέλεσμα να τα χωριά αυτά να παραμείνουν χωρίς νερό από την Τρίτη.

Την 1η Φεβρουαρίου λήγει η προθεσμία που είχε δοθεί ώστε να εξευρεθεί κάποια λύση, αφού οι υπεύθυνοι δηλώνουν αδυναμία να καταβάλουν κάποια χρήματα, ώστε να ρυθμιστεί το χρέος τους. Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, υπήρξαν κάποιες επαφές και έγιναν κάποιες παρατάσεις, αλλά ακόμη δεν έχει βρεθεί λύση.

«Απ’ την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου θα διακοπεί η ηλεκτροδότηση στα αντλιοστάσια και κατά συνέπεια η παροχή νερού σε όλα τα Διαμερίσματα των πρώην Δήμων Ελάτειας & Τιθορέας, λόγω υπερβολικού και διαχρονικού χρέους και αδυναμίας διακανονισμού, ένεκα της μη εξόφλησης έστω και του τρέχοντος τετραμήνου απ’ τους πολίτες τους», αναφέρει ανακοίνωση του δημάρχου Αμφίκλειας-Ελάτειας Θόδωρου Ντούρου.

Στη Χάγη για το Δίστομο

Με απόφαση του πρωθυπουργού, η ελληνική κυβέρνηση θα ασκήσει τη δυνατότητα παρέμβασης στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στην εκκρεμή διαφορά Γερμανίας-Ιταλίας για καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων.

Με απόφαση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, την οποία ο ίδιος ανακοίνωσε κατά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, η ελληνική κυβέρνηση θα ασκήσει τη δυνατότητα παρέμβασης στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στην εκκρεμή διαφορά Γερμανίας-Ιταλίας για καταβολή αποζημιώσεων λόγω των σφαγών και των καταστροφών κατά την περίοδο της γεμανικής κατοχής.

Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση παραστέκεται στους κατοίκους του μαρτυρικού Διστόμου που ενώ είχαν δικαιωθεί από ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια στα αιτήματά τους για καταβολή αποζημιώσεων, δεν μπορούσαν να εκτελέσουν την απόφαση κατάσχεσης κρατικής γερμανικής περιουσίας.

Μόνο η αγάπη μπορεί

Ένας ιδιοκτήτης pet shop είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημά του, που έγραφε «Πωλούνται κουτάβια» . Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα :

«Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι ;» ρώτησε.

«Από τριάντα έως πενήντα ευρώ», απάντησε ο ιδιοκτήτης.

Ο μικρός , βγάζοντας τα χρήματα που είχε στην τσέπη του , είπε :

«Δυστυχώς έχω μόνο δύο ευρώ. Μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω για λίγο τα κουτάβια ;»

Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά. Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο , ακολουθούμενη από πέντε κουτάβια. Το ένα κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μένει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουτάβια. Τότε ο μικρός ρώτησε :

«Τι έχει αυτό το κουταβάκι και κουτσαίνει ;»

Ο  ιδιοκτήτης τού εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός , ενθουσιασμένος , φώναξε αποφασιστικά :

«Θέλω να το αγοράσω !»

Η «γενιά μηδέν» επιλέγει… το μίνιμαλ.

Αυτοαποκαλούνται «γενιά μηδέν» και σηματοδοτούν την επιστροφή στα λίγα πράγματα και αναγκαία. Αποτινάζουν από πάνω τους την περιττή κατανάλωση ως σκλαβιά και διεκδικούν την ελευθερία της αυτάρκειας και της κίνησης. Αποστρέφονται το «φαίνεσθαι» και επαναφέρουν το «είναι». Είναι η νέα τάση που διαπερνά την ιντερνετική νεολαία, η οποία με αφετηρία τις δύο ακτές του Ατλαντικού, αρχίζει τώρα να κατακτά όλο τον δυτικό κόσμο.

Η φιλοσοφία του νέου «κινήματος» είναι απλή: Στην εποχή της απόλυτης ταχύτητας και της ευκινησίας η εναρμόνιση με τα νέα δεδομένα επιβάλλει την «ελαφρότητα» με την έννοια της ελάττωσης του βάρους, την ελαχιστοποίηση όλων αυτών των ειδών που γέμιζαν ντουλάπες, συρτάρια και ράφια, κάνοντας πολλούς να χρειάζονται μπαούλο και όχι βαλίτσα στις μετακινήσεις τους.

Γκρίνια δημάρχων για το ασυμβίβαστο.

Αν και ο «Καλλικράτης» εξασφαλίζει μεγαλύτερες αποδοχές για την πλειονότητα των δημάρχων που θα τον υπηρετήσουν, στο χθεσινό ξεκίνημα διήμερου σεμιναρίου που οργάνωσαν το υπουργείο Εσωτερικών, η ΚΕΔΚΕ και το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τους νεοεκλεγμένους  της Αττικής -προκειμένου να εκφραστούν απορίες, παράπονα και προτάσεις πριν από την 1/1/2011, οπότε ξεκινά η εφαρμογή του νέου συστήματος-  περίσσεψαν οι γκρίνιες για το επαγγελματικό ασυμβίβαστο και την υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών όσων είναι υπάλληλοι.

Σύμφωνα με τον άρθρο 16 του «Καλλικράτη», αναστέλλεται η άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των δημάρχων, όταν είναι σε δήμους άνω των 10.000 κατοίκων. Στο άρθρο 93 δε, για τους υπαλλήλους του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και πάσης μορφής ΝΠΙΔ «χορηγείται άδεια άνευ αποδοχών για όλο το διάστημα της θητείας τους», ενώ παλαιότερα υπήρχε δυνατότητα διατήρησης μέρους εκείνων των αποδοχών. Προφανώς, όσοι κατέβηκαν στις εκλογές γνώριζαν τις παραπάνω προβλέψεις…

Μια ιστορία με δύο όψεις…

( Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης Κουτί της Πανδώρας: Μπίζνες, κραυγές και ψίθυροι στον Άγιο Παντελεήμονα )

Μέσα στο λεωφορείο, κάπου στην Αθήνα ή οπουδήποτε αλλού… ( Δε βαριέσαι , παντού ο κόσμος ίδιος είναι…)

Νεκρική σιγή αν και γεμάτο από κόσμο, μεταφέρει τους ταλαιπωρημένους από τη δουλειά Αθηναίους, αργά. Το ψιλόβροχο και τα κορναρίσματα, μάλλον χαλάνε τη διάθεση ασυνείδητα. Θέσεις πιασμένες, άνθρωποι όρθιοι, κουβέντα καμία.

Η όρθια ηλικιωμένη κυρία με το πλατινέ μαλλί και το ζωγραφισμένο από ρυτίδες και μπογιά πρόσωπο, παίρνει την απόφαση να εκδηλώσει τον αγενή και ρατσιστικό μονόλογο της. Δέκτης της ακραίας συμπεριφοράς της, ένας μετανάστης (πιθανότατα από τη Νιγηρία, κρίνοντας από το βαθύ σκούρο χρώμα του) του οποίου το δεύτερο «λάθος» -το πρώτο ήταν που ήρθε στην Ελλάδα- ήταν ότι είχε θέση και καθόταν. Με ένα «κόσμιο» λοιπόν τρόπο, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, του απευθύνει το λόγο.

-Σήκω να κάτσω!

-…

-Ε, βέβαια! Αφού σας μαζέψαμε όλους εδώ, εμείς φταίμε!
-…

-Κάνεις πως δεν ακούς? Τι δουλειά έχεις εδώ? Γέμισε ο τόπος από μαύρους και Αλβανούς! Σα δε ντρέπεστε λέω ‘γω!

-…

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία…

Tου Δημήτρη Μυ

Μοιάζει με (κακό) όνειρο αλλά η χώρα έχει ήδη επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε πριν 37 χρόνια: Τότε, στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη του 1973 το σύνθημα «ψωμί παιδεία ελευθερία» συνόψισε τα αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχουν άραγε τρεις άλλες λέξεις εξ ίσου δυνατές για να περιγράψουν τα σημερινά μας αιτήματα;

Σήμερα η χώρα δεν στενάζει κάτω από τη μπότα των συνταγματαρχών, αλλά κάτω απ’ τις ερπύστριες των δανειακών συμβάσεων των πιστωτών της. Η κυβέρνηση ακολουθώντας κατά γράμμα τους όρους του μνημονίου προχωρά ταχύτατα στην απορρύθμιση της οικονομίας. Η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη. Οι μισθοί και συντάξεις περικόπτονται, τα εισοδήματα από την εργασία εξανεμίζονται από την άγρια φορολογία. Μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, λένε ήδη το «ψωμί ψωμάκι».

Μαριονέτες των ΗΠΑ οι συνταγματάρχες της ελληνικής δικτατορίας «ολοκλήρωσαν την αποστολή» τους και παραμερίστηκαν με την τραγωδία της Κύπρου. Τα νήματα, ωστόσο, που κίνησαν τους πρωταγωνιστές της μεταπολιτευτικής ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν είναι ευδιάκριτα. Ευδιάκριτα είναι τα αποτελέσματα των επιλογών τους: Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις κατάφεραν να αποβιομηχανοποιήσουν τη χώρα (δεν φτιάχνουμε ούτε οδοντογλυφίδες) να τινάξουν στον αέρα την γεωργία, να καταστρέψουν την αλιεία. Κατάφεραν να μετατρέψουν τη χώρα σε φούσκα η οποία τελικά έσκασε…

«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου.

Εβδομήντα χρόνια μετά…

Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες… Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι  σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες…

Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου… Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να… φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ’ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ’ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες… για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.

INTOX- OUTOX…

Το μέσο κοινοτικό όρο στην κατανάλωση αλκοόλ τον έχουμε προ πολλού ξεπεράσει. Το 90% του πληθυσμού στη χώρα μας υπερκαταναλώνει κατά διαστήματα οινόπνευμα και οι τάσεις είναι γενικώς αυξητικές και επεκτατικές. Παρόλα αυτά, απέχουμε πολύ από το να πλησιάσουμε σε επιδόσεις τους μπεκρούλιακες Ιρλανδούς που πέφτουν από μωρά στη μαρμίτα και παραμένουν ισοβίως πίτα… ή τους Γερμανούς που –παρά την υψηλή τους παραγωγικότητα και την αήττητή τους ανταγωνιστικότητα- το πνίγουν το κουνέλι στα ξίδια και ουχί για να το κάνουν στιφάδο…

Κι επειδή, όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις, όπου χηρεύει μία θέση εργασίας, ανοίγει μία θέση σε κάποιο μπαρ ή κάποια παμπ (επί το βρετανικότερο), τα τελευταία δύο χρόνια, η πώληση αλκοολούχων ως μπίζνα, τείνει να ανταγωνιστεί σε κέρδη τη βαριά βιομηχανία. Εξ ου και οι παροτρύνσεις κάποιων μυστικοσυμβούλων για επενδύσεις σε βαρέλια ουίσκι…

Μην απολύεις το δούλο σου, Δέσποτα!

Της Τζένης Κ.

Τα ποσοστά της ανεργίας ανεβαίνουν, τα επιδόματα απόλυσης υποδιπλασιάζονται και οι εκπαραθυρώσεις από δω και πέρα θα γίνονται αναιτιολόγητα. Αν ψυλλιάζεστε λοιπόν ότι ο εργοδότης σας, με τον αέρα που είχε από μόνος του και με τον επιπλέον αέρα που έλαβε ως «bonus» από την τρόικα, ετοιμάζεται να σας επιδώσει, μεσημέρι, στην εξώπορτα, ραβασάκι δια χειρός κυρίου Δαράκη (ήτοι απόλυση), μη μένετε αδρανείς.

Στο θυγατρικό blog του «Π» rixetoafentikosoustofilotimo.blogspot.com μπορείτε να βρείτε έτοιμες φόρμες επιστολών που στοχεύουν κατευθείαν στο συναίσθημα του ανθρώπου που μέχρι σήμερα πλήρωνε για το ψωμί της οικογένειάς σας και εγγυώνται (σε ποσοστό 99,9%) την υπαναχώρησή του. Οι επιστολές ποικίλλουν σε ύφος και περιεχόμενο και σας εξασφαλίζουν την αλάνθαστη μαγιά, στην οποία εσείς θα προσθέστε δικές σας πινελιές και θα επιτύχετε το σκοπό σας. Για την προώθηση του blog μας, αναδημοσιεύουμε ένα τυχαίο δείγμα επιστολής.