Posted on 18 Μαΐου, 2011 by admin
Του Λουκά Δημάκα από Τα ΝΕΑ.Για τους Τούρκους ήταν το «διαβολοκάραβο» – το «Σεϊτάν Παπόρ» όπως, σύμφωνα µε τον θρύλο, έλεγαν έντροµοι στη θέα του. Για το πλήρωµά του, που έζησε τις παράτολµες και νικηφόρες ναυµαχίες του, ήταν«ο Τυχερός Μπαρµπα-Γιώργης». Για την ιστορία, το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», που χθες συµπλήρωσε 100 χρόνια µε την ελληνική σηµαία υψωµένη συνεχώς στην πρύµνη του, είναι το ενδοξότερο πλοίο της νεώτερης Ελλάδας, το πολεµικό που συνέβαλε καθοριστικά στη διαµόρφωσητων σηµερινών συνόρων, το µοναδικό πλοίο που σώζεται σε όλο τον κόσµο µε ενεργό δράση και στους δυο Παγκοσµίους Πολέµους του 20ού αιώνα!
Ηταν 9 το πρωί στις 3 ∆εκεµβρίου του 1912, στην πρύμνη του «Αβέρωφ», όταν ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, αρχηγός του ελληνικού στόλου, έχοντας µπροστά του τις τουρκικές ναυτικές δυνάµεις, εµπνεύστηκε το σχέδιο της καταδίωξης και εµβολισµού της τουρκικής ναυαρχίδας «Χαϊρεντίν Μπαρµπαρόσα», επικεφαλής του τουρκικού στόλου, που µόλις είχε ξεµυτίσει στα ανοιχτά του Ελλησπόντου έπειτα από µήνες:
«Είδα εκείνη την ώρα σαν όραμα πάνω στους δυο κάβους των Στενών τον παππού µου και τον Μιαούλη, να µου κάνουν νόηµα και να µε καλούν. Και όρµησα πάνω τους», αφηγήθηκε ύστερα από χρόνια σε φίλους του ο ναύαρχος για το πώς πήρε την απόφαση εκείνη τη στιγµή. Η διάταξη µάχης και οι µεγάλης ναυτικής έµπνευσης και ρίσκου ελιγµοί της ελληνικής ναυαρχίδας – και όλου του στόλου– απέδωσαν και ανάγκασαν τον τούρκικο στόλο να αποτραβηχτεί και πάλι µέσα στα Στενά. Το «Αβέρωφ» υπερφαλάγγισε τον εχθρό και ανάµεσα σε πυκνά πυρά του τουρκικού στόλου και των απέναντι παράκτιων φρουρίων, έφτασε σε απόσταση 2.900 µ. από τον αντίπαλο. Οι Τούρκοι, όταν κατάλαβαν ότι η ναυαρχίδα τους – που είχε ήδη δεχθεί πλήγµατα – απειλούνταν µε εµβολισµό από τον πλέοντα «πάση δυνάµει» Αβέρωφ, έκαναν αναστροφή και µπήκαν µε φοβερή αταξία ξανά στα Στενά.
Τα δυο «παρατσούκλια» έχουν κοινή, ουσιαστικά, αφετηρία – τις νικηφόρες Ναυµαχίες της Ελλης και της Λήµνου, (ακολούθησε στις 5 Ιανουαρίου του εποµένου έτους), καθοριστικές και οι δυο για την εξέλιξη του Α’ Βαλκανικού Πολέµου. Και ερµηνεύουν την τότε αίσθηση της κοινής γνώµης στις δυο ακτές του Αιγαίου. Σύµφωνα µε τον Δρα Κωνσταντίνο Γρίβα, ειδικό αµυντικό αναλυτή, «το θωρηκτό “Αβέρωφ” αποτελεί την απτή απόδειξη του γεωπολιτικού αξιώµατος ότι η ισχύς και η γενικότερη αξία ενός οπλικού συστήµατος είναι σχετική και λαµβάνει υπόσταση από το κατά πόσον βρίσκεται σε αρµονία µε τις ευρύτερες συνθήκες του γεωσυστήματος και του είδους της πολεµικής αντιπαράθεσης που καλείται να λειτουργήσει. Και το “Αβέρωφ”, επισηµαίνει, επέτυχε ακριβώς αυτό. Ενώ σε καµιά περίπτωση δεν µπορεί να θεωρηθεί ως “υπερπλοίο”, εντούτοις το µείγµα των ικανοτήτων του (ταχύτητα, θωράκιση, ισχύς πυρός κ.λπ.), ήταν τέτοιο που ταίριαζε απόλυτα στις ιδιαιτερότητεςτης σύγκρουσης που κλήθηκενα υπηρετήσει. Στα χέρια τουεκρηκτικού ναυάρχου Κουντουριώτη αποτέλεσε ένα είδος στρατιωτικής “ασύµµετρης” απειλής για τον τουρκικό στόλο και τον κατανίκησε».
Περιπετειώδης η απόκτησή του.
Όσο περιπετειώδη επιχειρησιακό βίο είχε το θωρακισμένο καταδρομικό, άλλο τόσο περιπετειώδης ήταν και η απόκτησή του, η οποία έγινε µάλιστα σε εποχή που η Ελλάδα ήταν υπό τον ∆ιεθνή οικονομικό έλεγχο και οι εξοπλιστικές δαπάνες ήταν περιορισμένες. Έγινε όµως η αγορά µε τη συµβολή και του κληροδοτήματος του ζάπλουτου αιγυπτιώτη Γεωργίου Αβέρωφ.
Το σκάφος µε τα εντυπωσιακά για την εποχή χαρακτηριστικά, το ισχυρότερο στην άνατολική Μεσόγειο, είχε παραγγελθεί για το ιταλικό Ναυτικό στα ναυπηγεία ορλάντο Ιταλίας, αλλά η συµφωνία ναυάγησε. Στη συνέχεια προσφέρθηκε στους Τούρκους χωρίς όμως κατάληξη. Η Ελλάδα το αγόρασε έναντι 22.300.000 χρυσών δραχµών.
Πηγή: Τα ΝΕΑ
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Filed under: Μνήμες | Tagged: Θωρηκτό Αβέρωφ |
Του Λουκά Δημάκα από Τα ΝΕΑ.
Αράχωβας Blog 
Σχολιάστε