Επιτέλους άσπρη μέρα.

Το περιμέναμε καιρό και δεν ερχόταν. Δε μιλάω μόνο για την τοπική οικονομία που ωφελείται τα μέγιστα από αυτό,  αλλά για τη διάθεσή μας που αλλάζει. Όταν χιονίζει ξαναγίνομαι παιδί. Μεταβάλλεται η διάθεσή μου, βγαίνω και κάνω βόλτες άσκοπα στους δρόμους. Τέλεια ηχομόνωση δεν ακούγεται τίποτα, μόνο το τρίξιμο  των παπουτσιών στο χιόνι. Ιδιαίτερα το βράδυ είναι μαγευτικά. Στην περιοχή του Ζεμενού (όπου και η φωτογραφία) ήταν υπέροχα. Επιβράδυνα όσο μπορούσα για να διαρκέσει περισσότερο η διαδρομή. Κι οι φήμες λένε  ότι έρχεται κι άλλο.