Επαναστατική Κυβέρνηση 31ης Ιουλίου .

Τον Ιούνιο του 2012 η Επαναστατική Κυβέρνηση του Μίκη Θεοδωράκη θα βρίσκεται 11 µήνες στην εξουσία. Η «Σπίθα» είχε πάρει ποσοστό 25% στις έκτακτες εκλογές του Ιουλίου 2010, που προκηρύχθηκαν επειδή η Ελλάδα δεν πήρε τελικά από την τρόικα την 5η δόση του δανείου των 110 δισεκατοµµυρίων.

Στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, το Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα είχε καταψηφιστεί, τα µέτρα για το 2011 είχαν απορριφθεί, η Μέρκελ επέµενε να υπάρξει «διολίσθηση» των οµολόγων, ο Τρισέ να µην υπάρξει «πιστωτικό επεισόδιο», ο Σαρκοζί απαιτούσε «ήπια αναδιάρθρωση» στο µπόι του περίπου, ο Μπερλουσκόνι προτιµούσε το κούρεµα και βάψιµο κορακί του χρέους,

Κομπογιαννίτες και αγανακτισμένοι.

Του Στέλιου Κούλογλου.

Συμμετείχα τις προάλλες σε μια δημόσια συζήτηση στην Κρήτη για την οικονομία και την πολιτική κατάσταση. Η ατμόσφαιρα ήταν ελαφρώς καταθλιπτική, με φόντο το γενικό πολιτικό αδιέξοδο αλλά και τα ειδικά προβλήματα του νησιού: πάνω από 20 επιχειρηματίες έχουν αυτοκτονήσει τον τελευταίο χρόνο, θύματα των οικονομικών αδιεξόδων που αντιμετώπιζαν.

Ξαφνικά, η ατμόσφαιρα άλλαξε. Καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, παρακαλώ, ανακοίνωσε στους παρευρισκόμενους ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχολούμαστε με δευτερεύουσας σημασίας θέματα, όπως το μνημόνιο: στην υποθαλάσσια περιοχή της Κρήτης υπάρχουν ανεξάντλητα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πιθανότατα πετρελαίου. Ο αμύθητος θησαυρός έμενε μέχρι τώρα ανεκμετάλλευτος λόγω της ύπουλης δράσης των Αμερικανών και των Εβραίων (σιγά να μην υπήρχε εβραϊκός δάχτυλος σε τόσο μεγάλη μπίζνα), αλλά χάρη στις άοκνες προσπάθειες του καθηγητή, που κατάφερε να πείσει και την ελληνική κυβέρνηση, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά: 100.000 νέες θέσεις εργασίας πρόκειται σύντομα να δημιουργηθούν, ήδη πριν αρχίσει η εμπορική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που θα κάνουν τη Σαουδική Αραβία να πεθάνει από τη ζήλια της.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΑΡΚΕΤΟΙ από τους ακροατές καταχειροκρότησαν τις αισιόδοξες ανακοινώσεις του κυρίου καθηγητή δείχνει πόσο λίγο έχει συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία τις αιτίες των σημερινών δεινών της.

Ιδού τι θα συμβεί!

Του Σταύρου Θεοδωράκη από το protagon.gr
Ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει στις 25 Μαρτίου το έχετε ήδη μάθει. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι το κράτος θα δεσμεύσει μέχρι 31.12.2012 όλες τις καταθέσεις και θα επιτραπεί να παίρνουμε μόνο μέχρι 100 ευρώ το μήνα ανά λογαριασμό. Ταυτόχρονα οι μισθοί θα μειωθούν αυτομάτως στο 1/10. Δηλαδή κάποιος που παίρνει σήμερα 1.500 ευρώ από τον Απρίλιο θα παίρνει 150 ευρώ. Εξαίρεση ίσως γίνει στους δικαστές και στους αστυνόμους τους οποίους έχει ανάγκη το σύστημα και οι οποίοι θα παίρνουν το 1/3 του σημερινού τους μισθού.

Τώρα το θέμα είναι γιατί θα γίνουν όλα αυτά. Έχουν δοθεί εξηγήσεις αλλά καλό θα είναι να τις συνοψίσουμε.

Ερωτήματα σχετικά με την οικονομική κρίση.

Κατήφεια και παγωμάρα χωρίς προηγούμενο υπάρχει τις τελευταίες μέρες στον κόσμο. Ήρθαν και τα χθεσινά γεγονότα με τους τρεις νεκρούς συνανθρώπους μας και φόρτισαν ακόμα περισσότερο το κλίμα.

Οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τα οικονομικά και υπάρχει σε πολλούς ένα ερώτημα βασανιστικό: Υπήρχε ή όχι άλλη επιλογή για τη χώρα εκτός από το δρόμο που τελικά επέλεξε; Μην πιάσουμε το θέμα από καταβολής κόσμου για να βρούμε τι φταίει (αν και πρέπει κάποτε να γίνει κι αυτό), αλλά να ΄ρθούμε στο δια ταύτα, τώρα που φτάσαμε όπως φτάσαμε μέχρι εδώ, υπήρχε άλλη επιλογή εκτός από την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης με τις γνωστές συνέπειες;

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι, με δεδομένο το χρέος και τα απαγορευτικά επιτόκια της αγοράς, δύο ήταν οι δρόμοι: η προσφυγή σε μηχανισμό βοήθειας (που δυστυχώς η Ευρώπη δεν θέλησε να πάρει πάνω της χωρίς το ΔΝΤ) ή η χρεοκοπία. Η προσφυγή στο ΔΝΤ έφερε τα γνωστά μέτρα που γυρίζουν χρόνια πίσω τις κατακτήσεις των εργαζομένων, διαφορετικά οδηγούμαστε σε χρεοκοπία. Θα ήταν κάτι τέτοιο επιθυμητό; Διαβάζω ακραία πράγματα για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις καταθέσεις, χειρότερα από αυτά που θα υποστούμε από το ΔΝΤ στην περίπτωση χρεοκοπίας, (Στέργιο βοήθα: τι σημαίνει για μια χώρα η χρεοκοπία;). Μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα θα εγκλωβιστούμε για χρόνια σε μια ασφυκτική κατάσταση για την οποία δεν ευθυνόμαστε. Και δεν είναι βέβαιο ότι με την έξοδό της χώρας πάλι στις αγορές για δανεισμό, δεν θα αρχίσει πάλι η κερδοσκοπία.

Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ερώτημα: Έχει η κυβέρνηση τη λαϊκή εντολή για να πάρει τέτοια μέτρα;