Η πράσινη αρχιτεκτονική των Ταμπάκικων .

Στη συνοικία Χάρμαινα της Άμφισσας διασώζεται ένας παλιός οικισμός εργαστηρίων παραδοσιακών τεχνιτών όπως βυρσοδέψες, κουδουνάδες και σχοινάδες. Πρόκειται για ένα οικιστικό σύνολο εργαστηρίων βυρσοδεψίας, γνωστά ως Ταμπάκικα, το οποίο βρίσκεται αριστερά του φρουρίου της πόλης, και στο Β-Δ της τμήμα. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες ο οικισμός χρονολογείται πολύ πιο πριν από το 1600. Ο οικισμός της Χάρμαινας έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, τον οποίο προσδιορίζει ο κατασκευαστικός τρόπος και τα τοπικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν.

Τα λεγόμενα ταμπάκικα κτίσθηκαν με το υλικό που προσέφερε σε αφθονία η περιοχή και αυτό δεν ήταν το ξύλο ή η πέτρα, ήταν η γη. Σήμερα το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί σε κτίρια κατασκευασμένα από πηλό. Η χρήση της άψητης γης έχει ιστορικό παρελθόν στον Ελλαδικό χώρο, τουλάχιστον 5000 χρόνων. Από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και το 1970 περίπου, οι πλίνθινες κατασκευές ήταν ευρύτατα διαδεδομένες σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

Το στοιχειό της Χάρμαινας στην Άμφισσα.

«Από το 1995 στην Άμφισσα γίνεται η αναπαράσταση της  «Νύχτας των Στοιχειών», η οποία αναφέρεται σε ένα παλιό μύθο: «… που η Λενιώ η αγαπημένη του Κωσταντή, πέφτει νεκρή από κεραυνό, στην πηγή της Χάρμαινας στα Ταμπάκικα. Εκείνος, μαθαίνοντας το χαμό της πέφτει από το Κάστρο και στοιχειωμένος πια τριγυρνά στα καλντερίμια…»

Το Στοιχειό της Χάρμαινας, ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής αλλά και ο προστάτης των Ταμπάκηδων, κατεβαίνει τα σκαλιά του Αι-Νικόλα μαζί με τα παρατρεχάμενα ξωτικά και αλλόκοτα πλάσματα, τις Νεράιδες, τις Μάγισσες, τους Ντεβέτσκες, τους Μποτσνάκηδες τους Ξυλένιους, τους Αχυρένιους, τους Αράπηδες και με ένα πλήθος δερματοφόρων και κουδουνοφόρων για να συναντηθεί με τα άλλα δύο Στοιχειά της Τέχολης και του Γκιριζιού στην Πλατεία Κεχαγιά, όπου θα παλέψουν και θα βγει νικητής!»

Τα δρώμενα συμβαίνουν στην Άμφισσα το βράδυ του τελευταίου Σάββατου της αποκριάς.