Περί των αυθαιρεσιών της Κυβέρνησης και περί της τάσης για εκφυλισμό.

Του Παναγιώτη Θεοδ. Φορτώση

Παραθέτω ένα απόσπασμα του Γάλλου φιλόσοφου και διανοητή του Διαφωτισμού Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (1712-1778). Είναι παρμένο από το έργο του Το κοινωνικό συμβόλαιο (1762). Η επικαιρότητά του είναι έκδηλη και σκοπό έχει να προβληματίσει κάθε σκεπτόμενο πολίτη που βρίσκεται αντιμέτωπος  με την αυθαιρεσία της εξουσίας.

«…..Καθώς η ατομική βούληση επιδρά αδιάκοπα πάνω στη γενική βούληση, έτσι και η κυβέρνηση ασκεί μιαν αδιάκοπη προσπάθεια πάνω στον κυρίαρχο λαό. Κι όσο περισσότερο η προσπάθεια αυτή αυξάνει, τόσο πιο πολύ αλλοιώνεται η κυβερνητική οργάνωση. Και καθώς δεν υπάρχει εδώ καμιά άλλη βούληση σώματος που ν’ αντισταθεί σ’ αυτή του ηγεμόνα και να επιφέρει ισορροπία μαζί της, θα φτάσουμε αργά ή γρήγορα στο σημείο όπου ο ηγεμόνας θα καταπιέσει τελικά τον κυρίαρχο λαό και θα παραβιάσει το κοινωνικό συμβόλαιο. Αυτό ακριβώς είναι το εσώτερο  κι αναπόφευκτο βίτσιο και ελάττωμα, που από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί το πολιτικό σώμα προσπαθεί αδιάκοπα να το καταστρέψει, το ίδιο καθώς τα γερατειά και ο θάνατος φθείρουν και καταστρέφουν αναπόφευκτα το σώμα του ανθρώπου.