Οι Ταλιμπάν των πόλεων

Της Νατάσσας Βούρτση

Στην Κοινωνική Υπηρεσία του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο και προσπαθούμε, παρ’ όλες τις ανεπάρκειες και τις ασάφειες που χαρακτηρίζουν το ελληνικό Κράτος Πρόνοιας, να λειτουργούμε υποστηρικτικά, συμβουλευτικά και διαμεσολαβητικά με μοναδικό πάντα στόχο την ασφαλή κι αξιοπρεπή διαβίωσή τους στην Ελλάδα. Στην προσπάθεια μας αυτή, οι κοινωνικοί λειτουργοί είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή, για να ακούμε, να καταγράφουμε και να καταγγέλλουμε προβλήματα και παρατυπίες που προσβάλλουν και σε πολλές περιπτώσεις ακυρώνουν ακόμα και τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους. Υπάρχει όμως κάτι δυσκολότερο από το να ακούς συνέχεια προβλήματα; ΝΑΙ. Να μην μπορείς να τα λύσεις. Η ιστορία που ακολουθεί ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά ρατσισικών γεγονότων που συμβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας στα πλαίσια του «ρατσισμού γειτονιάς», από τους εγχώριους «δικούς μας» Ταλιμπάν.

Όταν αρχίζει το κυνήγι των μαγισσών, κάπου ανάβουν πυρές για όλους.

Του Θέμη Δημητρακόπουλου

Είσαι μετανάστης; Είσαι μελαψός ή μαύρος; Είσαι, δυνητικά, φονιάς! Αυτή, προφανώς, είναι η ετυμηγορία των αυτοσχέδιων εθνολαϊκών δικαστηρίων που έστησαν στο άψε-σβήσε οι Χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των αλλοδαπών στο κέντρο της πρωτεύουσας, ξυλοκοπώντας, τραυματίζοντας, εισβάλλοντας σε σπίτια, ακόμη-ακόμη σκοτώνοντας. Με το κράτος φυσικά απόν…

Ο «πατριωτικός θυμός», η «εθνική και θρησκευτική οργή» που επικαλούνται οι εκδικητές με τα μαύρα ρούχα και τα μακριά ρόπαλα για το αποτρόπαιο φονικό της Ιουλιανού και Ηπείρου –οι δράστες του οποίου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τα στοιχεία (βίντεο, μαρτυρίες) είναι αλλοδαποί, αν και αυτό λίγη σημασία έχει πια, αφού είναι/δεν είναι, ως αλλοδαποί έχουν εγγραφεί οριστικά στην κοινή συνείδηση, κι αυτό τελικά μετράει– είναι τόσο πειστικά και τόσο ειλικρινή ως επιχειρήματα όσο και τα αντίστοιχα της παπικής Ιεράς Εξέτασης που έκαιγε αβέρτα στην πυρά γυναικούλες και πολιτικούς της αντιπάλους αδιάκριτα, για να εδραιώνει την εξουσία της στο φόβο και παράλληλα να καλύπτει τις δικές της ανομίες, στο όνομα μάλιστα ενός χριστιανικού, καθαρού από διαβολικά στοιχεία κόσμου! Οι διάβολοι της Ιεράς Εξέτασης – οι σημερινοί φτωχοδιάβολοι, οι λαθρο-ζωντανοί μετανάστες.

Σχετικά με το σχέδιο νόμου για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.

Το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με το σχέδιο νόμου για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου.

Η ιεράρχηση της απαξίας ρατσιστικού λόγου και ρατσιστικής βίας

Το μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ρατσιστική βία. Δεν είναι ο ρατσιστικός λόγος. Για την ακρίβεια, στην Ελλάδα τα εγκλήματα ρατσιστικού κινήτρου είτε δεν εξιχνιάζονται είτε, όταν εξιχνιάζονται, ουδείς ασχολείται με το ρατσιστικό κίνητρο διότι η κυρίαρχη υπηρεσιακή κουλτούρα της δίωξης του εγκλήματος πολύ συχνά συμμερίζεται το ρατσιστικό κίνητρο είτε δια της ανοχής είτε δια της υπόθαλψης της ρατσιστικής βίας. Στις άλλες περιπτώσεις, απλώς αδιαφορεί διότι το θεωρεί νομικά αδιάφορο.

Μια ιστορία με δύο όψεις…

( Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης Κουτί της Πανδώρας: Μπίζνες, κραυγές και ψίθυροι στον Άγιο Παντελεήμονα )

Μέσα στο λεωφορείο, κάπου στην Αθήνα ή οπουδήποτε αλλού… ( Δε βαριέσαι , παντού ο κόσμος ίδιος είναι…)

Νεκρική σιγή αν και γεμάτο από κόσμο, μεταφέρει τους ταλαιπωρημένους από τη δουλειά Αθηναίους, αργά. Το ψιλόβροχο και τα κορναρίσματα, μάλλον χαλάνε τη διάθεση ασυνείδητα. Θέσεις πιασμένες, άνθρωποι όρθιοι, κουβέντα καμία.

Η όρθια ηλικιωμένη κυρία με το πλατινέ μαλλί και το ζωγραφισμένο από ρυτίδες και μπογιά πρόσωπο, παίρνει την απόφαση να εκδηλώσει τον αγενή και ρατσιστικό μονόλογο της. Δέκτης της ακραίας συμπεριφοράς της, ένας μετανάστης (πιθανότατα από τη Νιγηρία, κρίνοντας από το βαθύ σκούρο χρώμα του) του οποίου το δεύτερο «λάθος» -το πρώτο ήταν που ήρθε στην Ελλάδα- ήταν ότι είχε θέση και καθόταν. Με ένα «κόσμιο» λοιπόν τρόπο, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, του απευθύνει το λόγο.

-Σήκω να κάτσω!

-…

-Ε, βέβαια! Αφού σας μαζέψαμε όλους εδώ, εμείς φταίμε!
-…

-Κάνεις πως δεν ακούς? Τι δουλειά έχεις εδώ? Γέμισε ο τόπος από μαύρους και Αλβανούς! Σα δε ντρέπεστε λέω ‘γω!

-…

Κουτί της Πανδώρας: Μπίζνες, κραυγές και ψίθυροι στον Άγιο Παντελεήμονα.

Οι λέξεις «Άγιος Παντελεήμονας» έχουν ακουστεί χιλιάδες φορές, τα τελευταία χρόνια στα δελτία ειδήσεων. Η περιοχή του κέντρου της Αθήνας περιγράφεται ως γκέτο, όπου κυριαρχούν η εγκληματικότητα, η βρωμιά, ο κίνδυνος. Κατά καιρούς, βίαιες επιθέσεις στην περιοχή, από ναζιστικές οργανώσεις ή ομάδες αλλοδαπών, έρχονται να επιβεβαιώσουν πως έτσι είναι τα πράγματα.

Ποιές από αυτές τις απόψεις είναι αποτέλεσμα της υπάρχουσας πραγματικότητας και ποιές της φημολογίας; Τρομαγμένοι από τις ασυνήθιστες εικόνες που μας περιβάλλουν, φοβισμένοι από αυτό που δεν γνωρίζουμε, εξοικειωμένοι όπως είναι φυσικό με ό,τι γνωρίζαμε, μήπως νοιώθουμε τα πάντα ως απειλή; Ή μήπως είναι; Ποιοί είναι αυτοί που εγκαταστάθηκαν στη γη μας, αλλάζουν τις συνήθειες μας, μπορεί να παντρευτούν τα παιδιά μας;

Ο όγκος των αλλοδαπών μεταφέρεται στο κέντρο της Αθήνας και τα πωλητήρια ακινήτων αυξάνουν καθημερινά. Το απαξιωμένο κέντρο της Αθήνας και η εικόνα της εξαθλίωσης, όπως αποκαλύπτει αυτή η έρευνα, είναι οι κανόνες ενός χρηματιστηρίου. Κάτω από τις κραυγές για την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, πίσω από την εικόνα των εγκληματιών αλλοδαπών υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα. Ποιοί υποθάλπουν την ένταση και τον φόβο για να κάνουν μπίζνες; Πως ο ανθρώπινος πόνος γίνεται το πιο επικερδές προϊόν;

Κώστας Βαξεβάνης

Οι «σαματατζήδες και τριχωτοί» Ελληνες

Πως θα ήταν άραγε ο χάρτης της Γηραιάς Ηπείρου εάν πάνω του αναγράφονταν όχι τα ονόματα των ευρωπαϊκών χωρών αλλά τα ιδιαίτερα εθνικά στερεότυπα και οι προκαταλήψεις που συνοδεύουν κάθε μια από αυτές;

Με άλλα λόγια, πως θα σας φαινόταν εάν στην θέση της Ιταλίας έλεγε «Νονοί μακαρονάδες», στην θέση της Γαλλίας «αρωματισμένοι βρωμιάρηδες» και σε αυτήν της Ελλάδας «σπασμένα πιάτα»;

Την απάντηση ή μάλλον τις ποικίλες απαντήσεις στην αρχική ερώτηση ήρθε να σχεδιάσει ο Γιάνκο Τσβέτκοφ, ένας Βούλγαρος designer με έδρα το Λονδίνο. Προσπαθώντας να απεικονίσει την «γεωγραφία της προκατάληψης» (όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις διαφορετικές οπτικές γωνίες Αμερικανών, Βρετανών, Γάλλων, Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων), ο 33χρονος Τσβέτκοφ «έστησε» επτά ευρωπαϊκούς χάρτες και τους ανέβασε στο διαδίκτυο κάνοντας θραύση (στη διεύθυνση http://alphadesigner.com/project-mapping-stereotypes.html η οποία φέρεται να έχει δεχθεί έκτοτε πάνω από 500 εκατ. μεμονωμένες επισκέψεις).

Μέσα στην τράπεζα, χοντρέ!

Το να αντιμετωπίζεις ως υπέρβαρος τον ρατσισμό των συνανθρώπων σου είναι κάτι που γίνεται και εν πάση περιπτώσει το έχουμε συνηθίσει. Το να βρίσκεσαι όμως αντιμέτωπος με τον ρατσισμό ενός κουβουκλίου στην είσοδο μίας τράπεζας είναι κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο.

Χθες λοιπόν είχα συναλλαγή στην Εμπορική Τράπεζα του Χολαργού. Όπως παντού έτσι κι εκεί υπάρχει σύστημα ελεγχόμενης εισόδου, αλλά είναι λίγο διαφορετικό. Μπαίνεις σε ένα κουβούκλιο με κυκλικές πόρτες εισόδου και εξόδου που ανοίγει μία-μία, αλλά στο κάτω μέρος έχει και έναν μηχανισμό που ελέγχει το βάρος. Έτσι την ώρα που πήγα να μπω δεν έκλεινε η πίσω πόρτα για να ανοίξει η μπροστά και οι πελάτες της τράπεζας παρακολουθούσαν αυτό το ασυνήθιστο φαινόμενο μέχρι που μία υπάλληλος μου άνοιξε με άλλον τρόπο και μπήκα. Μέχρι εκεί καλά, αν και δεν είναι το καλύτερο να κοιτούν όλοι εσένα, αλλά δεν τρέχει και τίποτα.