Άλλο επίπεδο συμβολισμού.

Ήμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού όταν πέρασε από κάτω κάνοντας τον χαρακτηριστικό ήχο παιδιού που μιμείται αυτοκίνητο. Έσκυψα από περιέργεια να δω και εντυπωσιάστηκα για δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι εξαιτίας των αντικειμένων που είχε στα χέρια του. Ο μικρός κρατούσε ένα χαρτάκι στο ένα χέρι  και πάνω του είχε ζωγραφισμένο ένα τιμόνι. Συνήθως τα παιδιά όταν θέλουν να παραστήσουν ένα τιμόνι κρατούν ένα κυκλικό αντικείμενο.  Αυτός ο μικρός είχε περάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο συμβολισμού. Είχε απορρίψει το κυκλικό αντικείμενο και  κρατούσε ένα χαρτί που πάνω του είχε ζωγραφισμένο το τιμόνι.   Στο άλλο χέρι κρατούσε οριζόντια ένα κουτάλι που  το κοιτούσε λοξά από την πίσω πλευρά. Το χρησιμοποιούσε ως καθρέφτη.

Ο δεύτερος λόγος εντυπωσιασμού δεν θα έπρεπε να υπάρχει, αλλά είχα πέσει θύμα κι εγώ της  ετικέτας  που στολίζουν  οι μικρές  κοινωνίες  οικογένειες και ανθρώπους.  «Έξυπνος-κουτός», «καλός-κακός»,  «ηθικός-ανήθικος» κλπ.

Θέλησα να συζητήσω μαζί του πώς σκέφτηκε την ιδέα του τιμονιού και βγήκα από το σπίτι για να τον ρωτήσω, αλλά το «όχημα» ήταν γρήγορο και είχε φύγει.

Το θυμήθηκα τώρα που τον συνάντησα μεγάλο πια στην αγορά.