Νέο σκάνδαλο στο ποδόσφαιρο. Ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθεί το πρωτάθλημα 2011 – 2012

Μετά τις συλλήψεις για το κύκλωμα με τους στημένους αγώνες, η δικαιοσύνη ερευνά ένα νέο σκάνδαλο, το οποίο αφορά ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος, λευκά συμβόλαια και κατ’ επέκταση φοροδιαφυγή, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της αθλητικής εφημερίδας «Goal news». Μια υπόθεση, που σύμφωνα με την εφημερίδα θα φέρει στη δικαιοσύνη άλλα 170 άτομα! Στην υπόθεση αυτή φέρονται να εμπλέκονται άτομα που είναι αναμεμειγμένα και στο σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια.

Στο μεταξύ, δόθηκε χθες στη δημοσιότητα από την Εισαγγελία Πρωτοδικών η λίστα των εμπλεκομένων στην υπόθεση των στημένων αγώνων, η οποία περιλαμβάνει παράγοντες ομάδων, αλλά και θεσμικών οργάνων, νυν και πρώην ποδοσφαιριστές, προπονητές (ακόμη και ομοσπονδιακός), διαιτητές εν ενεργεία και μη.

Αναλυτικά η λίστα των εμπλεκόμενων: 

Τελειωμένο ποδόσφαιρο.

Του Οδυσσέα Ιωάννου από το protagon.gr

Στις 26 Μαΐου 1989 έγινε ένας από τους πλέον θρυλικούς αγώνες του αγγλικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Ένα παιχνίδι που έγραψε ιστορία λόγω της συγκλονιστικής του εξέλιξης και όσων ακολούθησαν. Είχα την τύχη να το δω ζωντανά στην τηλεόραση, μόνο που για χρόνια πίστευα πως ήταν ένα φανταστικό παιχνίδι, πως δεν έγινε ποτέ, παρά για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους είχε γεννηθεί, παιχτεί και σφηνωθεί μόνο στο δικό μου μυαλό.

Για χρόνια όταν όταν το ανέφερα σε φίλους ποδοσφαιρόφιλους δεν το θυμόταν κανένας, μέχρι που σταμάτησα να το μοιράζομαι με άλλους παρά το γεγονός πως το ανακαλούσα πολλές φορές στη μνήμη μου.

Άφαντος ο «Παρνασσός».

Καταιγίδα ο Παρνασσός πέρασε σαν σίφουνας από την Οινόη κερδίζοντας με το επιβλητικό 5-0 τον Ευαγόρα. Έτσι η ομάδα της Αράχωβας αποσπάστηκε 4 βαθμούς από τον δεύτερο Παναλίαρτο που γνώρισε την ήττα 4-3 στη Θήβα από τον Πελοπίδα και ισοβάθμησε με Επαμειώνδα (3-0 α.α. τον Άγιο Θωμά) και Ένωση (2-0 τις Πλαταιές).

Αποτελέσματα αγωνιστικών και βαθμολογία του Πρωταθλήματος.

Πηγές  stereasports, ΑΣΑ Παρνασσός

Βράδυ Παρασκευής.

Βραδάκι με φωτισμένη την Ακρόπολη η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι υπέροχη για βόλτα. Την Παρασκευή ήταν γεμάτη μουσικές. Στα σκαλοπάτια του μουσείου ακρόπολης έδινε δωρεάν συναυλία η Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων ενώ πιο κάτω έπαιζαν πλανόδιοι μουσικοί. Μείναμε  για ώρα μπροστά σε δυο νέους με νταούλι και γκάιντα που μετέδιδαν το κέφι τους στους περαστικούς.

Η βόλτα με κουβεντούλα και καλή παρέα συνεχίστηκε μέχρι το σταθμό του ηλεκτρικού στο θησείο, αφού τελικός  προορισμός ήταν το Φάληρο κι ο αγώνας της εθνικής με τη Γεωργία.

Τα παιδιά άλλαξαν ύφος, σήκωσαν  σημαίες τυλίχθηκαν  κασκόλ, μπήκαν στο γιορτινό κλίμα των φιλάθλων του ηλεκτρικού κι ήταν μες την τρελή χαρά που θα πήγαιναν σε αγώνα της εθνικής στο «ναό» του Καραϊσκάκη. Η δική μου χαρά τσαλακώθηκε στο εκδοτήριο όπου πλήρωσα κανονικό εισιτήριο για παιδιά 7 και 9 ετών. Κανονικό εισιτήριο επί τέσσερα. Κρίμα, σε έναν αγώνα της εθνικής  «ακίνδυνο», που προσφέρονταν για οικογενειακή παρουσία και η εθνική ζητούσε την υποστήριξη των φιλάθλων, η ΕΠΟ ήθελε να βγάλει χρήμα κι απ’ τα παιδιά. Έτσι περιμένει να γεμίσουν τα γήπεδα σε χαλεπούς καιρούς;

Αγωνιστικά το παιχνίδι εξελίχθηκε όπως ξέρετε.

Με το ποδόσφαιρο ξεχνιέσαι, με την πολιτική δεν ξεχνάς…

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ

Στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν (επαναλαμβανόμενα, μερικές φορές) θαύματα. Στην οικονομία ποτέ!

Στο ποδόσφαιρο μπορεί να νικήσεις ακόμη και με γκολ από σπόντα. Στην οικονομία είσαι δεμένος με μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, επιτηρητές, τοκοχρεολύσια και κεφάλαια τα οποία πρέπει να ξεχρεώσεις.

Στο ποδόσφαιρο, ακόμη κι αν χάσεις, δεν χάθηκε ο κόσμος. Το ποδόσφαιρο άλλωστε δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα (σπουδαίο) παιχνίδι. Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας δεν είναι παιχνίδι. Είναι ένας επικίνδυνος φαύλος κύκλος μέσα στον οποίο περιστρεφόμαστε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Το ποδόσφαιρο ως κοινωνική διαδικασία και θέαμα μπορεί να προσφέρει πολλά σε μια κοινωνία που έχει ανάγκη να νιώσει περηφάνια ή να ξεχάσει. Η οικονομική – πολιτική πραγματικότητα που βιώνουμε, ωστόσο, δεν επιτρέπει υπεκφυγές ούτε ονειροπολήσεις…

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι λαθών. Από τα λάθη διαμορφώνεται το αποτέλεσμα: η νίκη και η ήττα. Στην πολιτική, ειδικά σε αποφάσεις που έχουν να κάνουν με κυριαρχικά δικαιώματα και την τύχη των μελλοντικών γενιών της χώρας, τα λάθη απαγορεύονται!

Για τη διαχείριση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας είναι συνηθισμένο φαινόμενο να προσλαμβάνεται ένας ξένος προπονητής. Για τη διαχείριση της πολιτικής πραγματικότητας μιας χώρας ο… μάνατζερ πρέπει απαραιτήτως να είναι γηγενής, να γνωρίζει και να πονά τον τόπο, να εργάζεται υπέρ των συμφερόντων του λαού που του ανέθεσε το έργο της διακυβέρνησης.

Η φλυαρία για την άθληση.

Φίλος του ποδοσφαίρου δεν είμαι. Το αντίθετο, θα έλεγα ότι το αντιπαθώ. Όχι το ποδόσφαιρο ως άθληση, αλλά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δημιουργούν παράγοντες, οπαδοί, αθλητικός τύπος. Συνεπώς το Μουντιάλ δεν είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος για μένα. Όχι ότι δεν βλέπω ποτέ αγώνες. Ιδιαίτερα την περίοδο του Μουντιάλ αν βρεθώ με παρέα θα δω. Με ελκύει η ποιότητα του θεάματος σε σχέση με το εγχώριο, αλλά έχει ενδιαφέρον και ο σχολιασμός που το συνοδεύει και αποτελεί μέρος του τελετουργικού.

Από τη μια μεριά υπάρχει το σπορ ως άθληση, με προσωπική συμμετοχή, και από την άλλη υπάρχει το σπορ ως θέαμα, αυτό που αποκαλεί ο Ουμπέρτο Έκο «σπορ στο τετράγωνο». Η υγεία που προκύπτει από την άθληση και η ψευδαίσθηση της υγείας από το θέαμα. Όταν βλέπω τους άλλους να παίζουν δεν κάνω τίποτα υγιεινό, αντιθέτως βουλιάζω σ΄ένα καναπέ πίνοντας μπύρα και τρώγοντας διάφορα, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είμαι άνθρωπος των σπορ. Μεγάλη πλάνη.

Κι όταν τελειώσει το θέαμα, συνήθως ακολουθεί τηλεοπτική κουβέντα για το θέαμα που προηγήθηκε. Αυτό είναι το «σπορ στον κύβο» και είναι η συζήτηση πάνω στο σπορ σαν θέαμα. Κι αυτή η συζήτηση πυροδοτεί άλλα σχόλια από τους τηλεοπτικούς θεατές σχετικά με τη συζήτηση. Το σπορ τελικά υψώνεται στην ν-οστή. Δηλαδή συζήτηση για τη συζήτηση που έγινε παρακολουθώντας το σπορ των άλλων. Το σπορ σαν άσκηση υπάρχει μακριά στο βάθος, και στο προσκήνιο μένει μια ακατάσχετη φλυαρία πάνω στη φλυαρία για το σπορ.

Και μέσα σ΄αυτή τη φλυαρία, συγχέεται η έννοια «κάνω σπορ» με την έννοια «μιλάω για σπορ», κι ο αθλητικός φαφλατάς νομίζει ότι είναι αθλητής. Κάτω από τέτοια σύγχυση έχω εισπράξει επανειλημμένα το υποτιμητικό σχόλιο: «Εσύ δεν ήσουν ποτέ αθλητικός τύπος». Εννοούν ότι δεν υπήρξα φλύαρος για τα σπορ. Έχουν δίκιο, λίγα πράγματα μπορώ να πω για το ποδόσφαιρο. Είμαι όμως καλός ακροατής.

Στην παρακολούθηση του Μουντιάλ και στη φλυαρία που το συνοδεύει υπάρχουν εθνικές συμπάθειες και μια διάσταση πολιτική. Αν εξαιρέσουμε τους φανατικούς που υποστηρίζουν ποδοσφαιρικές σχολές, για όλους τους άλλους, με τον εαυτό μου μέσα, έχει ενδιαφέρον η ταύτιση με κάποιες ομάδες και το τι αυτές σηματοδοτούν. Θυμάμαι κάποτε που υποστήριζα Ευρωπαϊκές, τώρα είμαι με τις πιο τριτοκοσμικές, αυτές που αποκαλούμε του αναπτυσσόμενου κόσμου.