Στ΄άρματα στ΄άρματα.

Η ησυχία μετά το «χάλασμα» είναι μελαγχολική. Έτσι τη βίωνα πάντα όταν  ζούσα το πανηγυράκι από κοντά και τις τρεις μέρες.  Η σημερινή όμως μέρα είναι διαφορετική και με άλλη διάθεση θέλω να εκφράσω έναν προβληματισμό. Συγχωράτε με αν φανώ κακός, δεν έχω τέτοια πρόθεση.

Βλέπω χρόνο με το χρόνο να πληθαίνουν οι πολεμικές εξαρτήσεις (σελάχια, φυσιγγιοθήκες κλπ) ως αξεσουάρ της παραδοσιακής στολής. Άνθρωποι έρχονται στην εκκλησιά  ζωσμένοι με παλάσκες. Αναρωτιέμαι, τι δουλειά έχουν όλα αυτά με μια κορυφαία λατρευτική ειρηνική γιορτή; Γιατί πρέπει να πάει κανείς στον Άγιο ζωσμένος με κουμπούρια;

Στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι μονάχα έναν συμπαθή αλλά γραφικό γείτονα που έφερε τέτοια εξάρτηση. Τώρα οι γραφικοί γίνανε αρκετοί.