Με τα μάτια των παιδιών…

Ο ΟΗΕ ανακήρυξε το 2010 «Διεθνές Έτος Βιοποικιλότητας»

Είναι μια γιορτή της ζωής πάνω στη γη και της σημασίας της βιοποικιλότητας στη ζωή μας.

Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης. Η μοίρα του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βιοποικιλότητα, την τεράστια ποικιλία των ζώων και φυτών, τις περιοχές όπου βρίσκονται και το περιβάλλον που τα περιβάλλει παντού στον κόσμο.

Βασίζεται σε αυτή την ποικιλομορφία της ζωής για να έχει τροφή, καύσιμα, φάρμακα και άλλα απαραίτητα αγαθά χωρίς τα οποία απλά δεν μπορεί να ζήσει. Ωστόσο, η πλούσια αυτή ποικιλομορφία εξαφανίζεται με γοργό ρυθμό εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Αυτό μας κάνει φτωχότερους και αποδυναμώνει την ικανότητα των ζωντανών συστημάτων να αντισταθούν στις αυξανόμενες απειλές όπως η κλιματική αλλαγή.

Τα Ηνωμένα Έθνη ανακήρυξαν το 2010 «Διεθνές Έτος Βιοποικιλότητας». Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εργάζονται για να προφυλάξουν αυτόν τον αναντικατάστατο φυσικό πλούτο και να μειώσουν την απώλεια της βιοποικιλότητας.

Με αφορμή το « Διεθνές Έτος Βιοποικιλότητας 2010 » ο Όμιλος Σερρών για την UNESCO  διοργάνωσε  Πανελλήνιο Διαγωνισμό για Νέους  με θέμα : «Δημιούργησε το δικό σου YouTube με θέμα: “Φύση και Βιοποικιλότητα στη ζωή μας” . Ο διαγωνισμός αφορούσε όλα τα σχολεία της χώρας  και καλούσε τα παιδιά μέσα από ένα μικρό βίντεο να περιγράψουν το πρόβλημα της βιοποικιλότητας και τη σχέση του ανθρώπου με όλες τις μορφές ζωής.

Το  55ο Δημοτικό Σχολείο  Πατρών απέσπασε το 1ο βραβείο ομαδικής συμμετοχής για τα Δημοτικά Σχολεία.

Έχει  ενδιαφέρον να δούμε τον τρόπο που προσέγγισαν τα  παιδιά του Δημοτικού το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Αν με το dailymotion δημιουργηθεί πρόβλημα, το βραβευμένο βίντεο μπορείτε να το παρακολουθήσετε και  ΕΔΩ.

Φτωχά παιδιά- παιδιά χωρίς μέλλον

Από τον «Ευρωπόντικα»

Τα λένε και δεν ντρέπονται οι κομισσάριοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς, από τα ίδια τα λεγόμενα τους προκύπτει πως, το μέλλον που απεργάζονται για τις επόμενες γενεές είναι η φτώχεια, η ανεργία και η δυστυχία.

Πρόσφατο παράδειγμα, τα όσα είπε ο Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ένταξης, κ. Λ. Αντόρ, που ομολόγησε ανερυθρίαστα ότι, το 23% των παιδιών και των νέων, μέχρι 18 ετών, βρίσκεται ήδη αντιμέτωπο με την φτώχεια.

Κάνοντας το κορόιδο και μη αναφερόμενος, στη πάλαι ποτέ δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι, από το 2000 …επρόκειτο να δώσει τέλος, στην αρνητική τάση της μόνιμης φτώχειας των παιδιών που μεγαλώνουν αντιμετωπίζοντας την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ο Ούγγρος Επίτροπος παραδέχθηκε ότι:

Έχεις δύο επιλογές..

Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα…

Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ’ αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.

Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή;

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση:
«Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται από εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια. Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;»

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.

«Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ’ αυτό το παιδί.»
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Για μια σπανακόπιτα και ένα…μίλκo

της Ελένης Καλογεροπούλου

Δεν ξέρω εάν πραγματικά στο υπουργείο Οικονομικών  οι χειριστές των θεμάτων της φοροδιαφυγής είναι τόσο έξυπνοι ή παντελώς ηλίθιοι. Γιατί πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω πιο λαμπρό μυαλό σκέφτηκε την κάρτα του μαθητή!!!

Αν δεν το γνωρίζετε πρέπει να σας πω ότι βρισκόμαστε σε δημόσια διαβούλευση με το κράτος για το θέμα της κάρτας του μαθητή. Της κάρτας με την οποία – μεταξύ άλλων- το κράτος σκοπεύει να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή! Αυτήν που το παιδί σας θα δίνει στην καντίνα του σχολείου του μαζί με τα χρήματα για να πάρει το κουλούρι του ή την τυρόπιτα και αυτόματα θα καταγράφεται η σπατάλη του 6χρονου και άρα η οικονομική ευμάρεια του γονιού!

Και μια και βρισκόμαστε σε αυτήν τη διαδικασία για να βοηθήσω τον διάλογο θα θέσω μερικά ερωτήματα.

-Το πρωτάκι που πάει στο σχολείο εκτός από την σχολική του τσάντα, την αγωνία του για το άγνωστο, θα πρέπει να έχει και την κάρτα;

– Για να μην την ξεχνάει που πρέπει να την βάζει;. Στην τσέπη του, στην τσάντα του ή να την έχει κρεμασμένη από το λαιμό;

-Τι θα γίνεται εάν το παιδί την ξεχνάει , την μασάει , την πετάει;

Έκθεση μαθητή

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση!  Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από εμένα. Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.

Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί.

Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.

Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί…

Θέλω τ΄ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.

Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε – πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.

Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.

Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»

( Από το φίλο μου , Δημήτρη )

Άλλο επίπεδο συμβολισμού.

Ήμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού όταν πέρασε από κάτω κάνοντας τον χαρακτηριστικό ήχο παιδιού που μιμείται αυτοκίνητο. Έσκυψα από περιέργεια να δω και εντυπωσιάστηκα για δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι εξαιτίας των αντικειμένων που είχε στα χέρια του. Ο μικρός κρατούσε ένα χαρτάκι στο ένα χέρι  και πάνω του είχε ζωγραφισμένο ένα τιμόνι. Συνήθως τα παιδιά όταν θέλουν να παραστήσουν ένα τιμόνι κρατούν ένα κυκλικό αντικείμενο.  Αυτός ο μικρός είχε περάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο συμβολισμού. Είχε απορρίψει το κυκλικό αντικείμενο και  κρατούσε ένα χαρτί που πάνω του είχε ζωγραφισμένο το τιμόνι.   Στο άλλο χέρι κρατούσε οριζόντια ένα κουτάλι που  το κοιτούσε λοξά από την πίσω πλευρά. Το χρησιμοποιούσε ως καθρέφτη.

Ο δεύτερος λόγος εντυπωσιασμού δεν θα έπρεπε να υπάρχει, αλλά είχα πέσει θύμα κι εγώ της  ετικέτας  που στολίζουν  οι μικρές  κοινωνίες  οικογένειες και ανθρώπους.  «Έξυπνος-κουτός», «καλός-κακός»,  «ηθικός-ανήθικος» κλπ.

Θέλησα να συζητήσω μαζί του πώς σκέφτηκε την ιδέα του τιμονιού και βγήκα από το σπίτι για να τον ρωτήσω, αλλά το «όχημα» ήταν γρήγορο και είχε φύγει.

Το θυμήθηκα τώρα που τον συνάντησα μεγάλο πια στην αγορά.