Το αθάνατο ‘21 και η ευθανασία της Ιστορίας.

Είναι δύσκολο να κατεβάσεις τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Ανδρούτσο, τον Μακρυγιάννη και άλλους ήρωες από τα κάδρα με τις δάφνες, και να τους τοποθετήσεις στη γη, ανάμεσα σε ανθρώπους, πάθη, μίση, προδοσίες ίσως, εκτός από ηρωισμούς και αυταπάρνηση.

Πολλοί από αυτούς δυστυχώς δεν σκοτώθηκαν στις μάχες με τους Τούρκους, αλλά παραδόθηκαν στην ευθανασία που τους επιφύλαξε η λήθη, τα συμφέροντα και πολλές φορές η ιστορική ανακρίβεια.

Ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε, ο Ανδρούτσος δολοφονήθηκε, ο Υψηλάντης αφορίστηκε, ο Νικηταράς κατάντησε ζητιάνος και ο Καραϊσκάκης ίσως πρόλαβε και πέθανε νωρίς.

Τι ήταν το 1821; Πόσο ήρωες ήταν οι ήρωες; Θέλουμε την Ιστορία σκέτη ή με ολίγον από μύθο; Αγαπάμε τους ήρωες μας συνήθως μετά θάνατον και αφού τους σκοτώσουμε οι ίδιοι; Αποτελούν οι «τρύπες» στην Ιστορία εθνικό συμφέρον ή εθνική τυφλότητα;

Το «Κουτί της Πανδώρας» ανοίγει για τους κοινούς θνητούς του 1821, που έγιναν ήρωες επειδή απλώς θέλησαν να υπερβούν τον εαυτό τους και για εμάς που τους ηρωοποιήσαμε στην ανάγκη να προσκυνούμε εθνικά εικονίσματα.

Πηγή: Το κουτί της Πανδώρας

Το κουτί της πανδώρας: Η κρίση με απλά λόγια και το μέλλον με λίγα.

Όπου ευημερούν οι αριθμοί και οι θεωρίες συνήθως δεν ευημερούν οι άνθρωποι. Και δυστυχώς εδώ και καιρό οι αναλύσεις και οι θεωρίες είναι πολλές.

Κρίση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τρόικα, επιμήκυνση, πτώχευση, σπρέντ, οίκοι αξιολόγησης. Τι είναι η κρίση και όλα όσα γέννησε σε όρους, αλλά και καταστάσεις; Τι σημαίνουν όλες οι λέξεις που ξαφνικά μάθαμε να χρησιμοποιούμε;

Μέσα σε δύο χρόνια γίναμε πιο σώφρονες, ρίχνουμε ανάθεμα στο παρελθόν της ευδαιμονίας και κυρίως φοβόμαστε. Από την άλλη υποψιαζόμαστε πως κάποιοι παίζουν παιχνίδι στις πλάτες μας, ετοιμάζουν τα χειρότερα για την Ελλάδα και εμφανίζουν ως μονόδρομο τον δρόμο που οδηγεί στον γκρεμό.

Το «Κουτί της Πανδώρας» «ξεφυλλίζει» το λεξικό της κρίσης.

Πηγή Το κουτί της Πανδώρας

Κουτί της Πανδώρας: Μπίζνες, κραυγές και ψίθυροι στον Άγιο Παντελεήμονα.

Οι λέξεις «Άγιος Παντελεήμονας» έχουν ακουστεί χιλιάδες φορές, τα τελευταία χρόνια στα δελτία ειδήσεων. Η περιοχή του κέντρου της Αθήνας περιγράφεται ως γκέτο, όπου κυριαρχούν η εγκληματικότητα, η βρωμιά, ο κίνδυνος. Κατά καιρούς, βίαιες επιθέσεις στην περιοχή, από ναζιστικές οργανώσεις ή ομάδες αλλοδαπών, έρχονται να επιβεβαιώσουν πως έτσι είναι τα πράγματα.

Ποιές από αυτές τις απόψεις είναι αποτέλεσμα της υπάρχουσας πραγματικότητας και ποιές της φημολογίας; Τρομαγμένοι από τις ασυνήθιστες εικόνες που μας περιβάλλουν, φοβισμένοι από αυτό που δεν γνωρίζουμε, εξοικειωμένοι όπως είναι φυσικό με ό,τι γνωρίζαμε, μήπως νοιώθουμε τα πάντα ως απειλή; Ή μήπως είναι; Ποιοί είναι αυτοί που εγκαταστάθηκαν στη γη μας, αλλάζουν τις συνήθειες μας, μπορεί να παντρευτούν τα παιδιά μας;

Ο όγκος των αλλοδαπών μεταφέρεται στο κέντρο της Αθήνας και τα πωλητήρια ακινήτων αυξάνουν καθημερινά. Το απαξιωμένο κέντρο της Αθήνας και η εικόνα της εξαθλίωσης, όπως αποκαλύπτει αυτή η έρευνα, είναι οι κανόνες ενός χρηματιστηρίου. Κάτω από τις κραυγές για την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, πίσω από την εικόνα των εγκληματιών αλλοδαπών υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα. Ποιοί υποθάλπουν την ένταση και τον φόβο για να κάνουν μπίζνες; Πως ο ανθρώπινος πόνος γίνεται το πιο επικερδές προϊόν;

Κώστας Βαξεβάνης