Εφηβεία…μια άλλη ματιά!

Πριν παντρευτώ είχα 6 θεωρίες για το πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί. Σήμερα έχω 6 παιδιά και καμία θεωρία. John Wilmot.

Συνηθίζουμε να εξετάζουμε την εφηβεία από την πλευρά των παιδιών και σοφά πράττουμε, αφού αυτήν την κρίσιμη περίοδο μας  χρειάζονται  όσο ποτέ άλλοτε! Οι αλλαγές που γίνονται στο σώμα τους, στο μυαλό τους και τη ψυχή τους είναι πολλές και γρήγορες. Οι αλλαγές αυτές, ανάλογα με τη φάση της εφηβείας που βρίσκεται το παιδί γίνονται δύσκολα αντιληπτές (π.χ μια αρχικά μικρή  απόσυρση του παιδιού, που προτιμά να περνά χρόνο μόνο του) ή γίνονται «χτυπητά» ορατές μέσα από ένα τεταμένο κλίμα επικοινωνίας  και συγκρούσεων (όπου το παιδί ψάχνοντας να βρει την ταυτότητα του γίνεται εριστικό, επιθετικό ή και δύστροπο).

Τι γίνεται όμως από την πλευρά των γονέων; Πως νοιώθουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους μπαίνουν στην εφηβεία; Πως νοιώθει όταν βλέπει το μικρό γλυκό του κοριτσάκι/αγοράκι να μετατρέπετε σε νεαρό/νεαρή έφηβο/η; Τι αισθάνεται ένας γονιός που από εκεί που ήταν το «κέντρο του κόσμου» και «η καλύτερη μανούλα» ξαφνικά αρχίζει και λαμβάνει μηνύματα του τύπου: «Και τι ξέρεις εσύ»; Και τι γίνεται τις στιγμές που κάποιοι γονείς νοιώθουν (αλλά ίσως διστάζουν αν παραδεχθούν) ότι «αντιπαθούν» το παιδί τους;