Το Βερολίνο θάβει Ελλάδα και Ευρώπη.

Του Γιώργου Μαλούχου

Νά ‘μαστε λοιπόν τώρα μπροστά σε κάτι καταπληκτικό: η δήθεν γερμανική «αλληλεγγύη» προς την Ελλάδα εκφράζεται με τις πιέσεις προς τους ιδιώτες για χαμηλότερα επιτόκια στο PSI, την ώρα που τα επιτόκια που εξακολουθεί και απολαμβάνει η ίδια η Γερμανία, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, από το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα, είναι πολύ μεγαλύτερα, περίπου τοκογλυφικά! Ή μήπως όχι; Στην πραγματικότητα, η Γερμανία όχι μόνον δεν βοηθά, αλλά, αντίθετα, με την ασφυκτική διασύνδεση που ασκεί ανάμεσα στο PSI και την καταστροφή των νέων όρων που επιβάλλει για τη νέα δανειοδότηση, το δυσκολεύει.

Ακόμα και ο Νταλάρα δεν ασχολείται με μισθούς και συντάξεις. Δεν εξαρτά από εκεί την ανταλλαγή. Κουβέντα δεν  λέει.  Η Γερμανία το κάνει και, βεβαίως, πολύ σκληρά, το κάνει και ο Τόμσεν. Πέραν του ότι είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι ο ρόλος του «κακού» στον Τόμσεν είναι ερήμην της γερμανικής πλευράς, που απλώς τον βάζει μπροστά, θα πρέπει και να θυμηθεί ότι πριν από την προσφυγή στον διεθνή οικονομικό έλεγχο, η Γερμανία ήταν πάλι που έθετε ως απαράβατο όρο την εμπλοκή του ΔΝΤ στο ελληνικό πακέτο. Εκείνη επέβαλε την εμπλοκή του. Ετσι μπήκε το ΔΝΤ στο «παιγνίδι». Αν είχε κρίση χρέους η Οκλαχόμα, δεν θα το έβαζε ποτέ η Ουάσιγκτον: και αυτό ακριβώς σημαίνει πολιτική ένωση, την οποία κατά τα λοιπά η κυρία Μέρκελ διαρκώς επικαλείται… Και, φυσικά, ούτε που να ακούσει το Βερολίνο για ενδεχόμενο συμμετοχής της ΕΚΤ ή και των ευρωπαϊκών χωρών στο PSI: δεν περιλαμβάνεται λένε κάτι τέτοιο στη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου. Φυσικά. Πώς να περιλαμβάνεται; Εκείνοι την έφτιαξαν. Δεν πρόκειται  περί συμφωνίας, αλλά περί δικής τους μονομερούς απόφασης, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα τους και μόνον… Επίσης, ούτε που να ακούσει και για το ευρωομόλογο, το οποίο ζητούν άπαντες σήμερα.