Αντικειμενικά, ο δικός μας ήταν καλύτερος.

Δεν χρειάζεται να καταβάλω ιδιαίτερη προσπάθεια για να θυμηθώ τα σχόλια που κάναμε για τη διακόσμηση των  επιταφίων με φίλους της άλλης ενορίας, κάθε χρόνο στη συνάντηση των δύο την Μεγάλη Παρασκευή. Ήταν πάντα τα ίδια επιχειρήματα που άλλαζαν  στόμα και στρατόπεδο ανάλογα το ύφος της διακόσμησης, και ίδια η κατάληξη: ο επιτάφιος της δικής μας ενορίας είναι  καλύτερος.

Φέτος δεν μπήκα σ´ αυτή την διαδικασία με τους φίλους, γιατί εμπεδώνοντας το Καλλικρατικό πνεύμα  είπα να αλλάξω ενορία (όχι όμως Δήμο) και να πάω στον Όσιο Λουκά. Ήταν πολύ όμορφα κι εκεί, ιδιαίτερα στο επιβλητικό καθολικό με το φως των κεριών κατά τη διάρκεια της ακολουθίας.  Δεν είχε όμως  συγκρίσεις. Στο παραπέντε στην επιστροφή πρόλαβα και είδα τους δικούς μας. Αντικειμενικά λοιπόν λέω, ότι στο βασικό επίπεδο σύγκρισης που αφορά τη διακόσμηση, ο δικός μας επιτάφιος ήταν καλύτερος.

Ώσπερ πελεκάν… Εγκωμίων Εγκώμιον.

Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ
Προλεγόμενα
Η απόδοση των «Εγκωμίων του Επιταφίου Θρήνου» είναι μια κορυφαία στιγμή των ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας, που σηματοδοτεί κάθε χρόνο τόσο την εκκλησιαστική όσο και την προσωπική ζωή των πιστών (και όχι μόνο). Θα τολμούσα να πω ότι τα Εγκώμια χαρακτηρίζουν και διεισδύουν  “εις σύμπασαν” την ελληνική ζωή, όπου πόλη, όπου χωριό, όπου νησί, όπου άνθρωποι, όπου φύση, όπου Άνοιξη…Ξυπνούν παιδικές αναμνήσεις, μας σμίγουν νοερά με αγαπημένα χαμένα πρόσωπα, μας συγκινούν, μας ευφραίνουν.
Αποτελούν κορυφαία επιτεύγματα ποίησης, εκκλησιαστικής μουσικής αλλά και μυστικής ανατολικής ορθόδοξης θεολογίας. Είναι μεγάλη τιμή για τη γλώσσα μας να έχει δανείσει τους ανεξάντλητους λεκτικούς θησαυρούς της, για να διατυπωθεί ο θρήνος αλλά και η ελπίδα του «πεπτωκότος» ανθρώπου μπροστά στο ανεξήγητο μυστήριο του θανάτου και μάλιστα του ίδιου του Θεού.  Ο Επιτάφιος έχει διαδεχθεί το Σταυρό και προμηνύει την Ανάσταση του Θεανθρώπου.