Περί Ελληνικής Γλώσσης (β΄ μέρος)

Του Παναγιώτη Θεοδ. Φορτώση

Μια πρωτότυπη ερμηνεία του ελληνικού αλφαβήτου. Σύμφωνα με τον συγγραφέα-ερευνητή  Η.Λ. Τσατσόμοιρο η ελληνική γραφή ακολούθησε όπως ήταν φυσικό την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας, έφτασε σε σημείο να αποτυπώσει σύμβολα ικανά να εγκλείσουν εντός των την ηχητική ή οπτική εικόνα. Συνέπεια αυτού το ελληνικό αλφάβητο αποτελεί την τελική μορφή του συνόλου των ηχητικών και οπτικών ερεθισμάτων τα οποία αναλυόμενα σε φωνήεντα και σύμφωνα έχουν την ικανότητα μέσω των συνδυασμών τους να «ονομάσουν» όλη την ανθρώπινη γνώση. Για το λόγο αυτό η ελληνική έφτασε στον πλούτο των εκατομμυρίων λέξεων σε σημείο που καμία άλλη γλώσσα του κόσμου να μπορούσε ίσως να την ανταγωνιστεί. Μέσω της γλωσσικής ανάλυσης τα ηχητικά και οπτικά ερεθίσματα ταξινομούνται ως εξής:

1. Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στο φυσικό ανθρώπινο περιβάλλον  (γεωγραφικό και φυσικό χώρο, κλίμα, χλωρίδα, πανίδα).
2. Ήχοι και εικόνες που προκλήθηκαν από τις δραστηριότητες του ανθρώπου (εργαλεία, όπλα, εκμετάλλευση φυσικών πηγών κ.α).
3. Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στις υποστασιακές εκδηλώσεις του ανθρώπου (δίψα, πείνα, πόνος, οργή, φόβος, έκπληξη, θαυμασμός, έρωτας, θάνατος κ.α).

Παραθέτω πιο κάτω αυτούσιο (ίσως δυσκολευτεί κάπως ο αναγνώστης και ζητώ την κατανόησή του), ως φόρο τιμής στον αείμνηστο Η.Λ. Τσατσόμοιρο το πόνημά του αναφορικά με τις σημασίες των ελληνικών γραμμάτων (Ιστορία Γενέσεως  της Ελληνικής Γλώσσας, εκδ. Δαυλός, Β΄ έκδοση, Αθήνα, 2004).

Περί Ελληνικής Γλώσσης (α΄ μέρος)

Του  Παναγιώτη Θεοδ. Φορτώση

Σε παλαιότερες εποχές ο σπουδαίος ιστορικός Πολύβιος (203 π.Χ -120 π.Χ) συμβούλευε να θυμόμαστε και να μην αφήνουμε στην τύχη τη γλώσσα.  (Εν  καιροίς χαλεποίς μέμνησο της Γλώσσης). Σήμερα, σε δύσκολους καιρούς,  βαρβαρότητας, αφόρητου  πνευματικού εξανδραποδισμού, ανελευθερίας, εξαχρείωσης και βαθύτατης υποκρισίας  συμπεραίνουμε ότι η πολιτισμική μας ταυτότητα και συγκεκριμένα ένα από τα σημαντικότερα συστατικά της που είναι η ελληνική γλώσσα, εδώ και αρκετά χρόνια βάλλεται απ’ όλες τις πλευρές. Η συνεχής υποβάθμισή της δεν γίνεται τυχαία αλλά βάση οργανωμένου σχεδίου, οδηγιών και κατευθύνσεων. Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένους  τρόπους που φανερώνουν τις επανειλημμένες  μεθοδεύσεις κατακρεούργησης και περιθωριοποίησης της ελληνικής γλώσσας που σε μεγάλο βαθμό δυστυχώς έχουν υλοποιηθεί.

Λόγος είχε γίνει από πολιτικούς και κρατικοδίαιτους καθηγητές Πανεπιστημίων  για το ενδεχόμενο να συνδυασθεί το ελληνικό με το λατινικό αλφάβητο και να εξετασθεί το θέμα της φωνητικής γραφής. Τα «επιχειρήματα» που επικαλούνταν για την πρώτη πρόταση είναι ότι η δήθεν δυσχέρεια  και για άλλους η αδυναμία του ελληνικού αλφάβητου να προσαρμοσθεί στο διαδίκτυο (ίντερνετ), αλλά και σε άλλους τομείς των σχέσεων της χώρας μας με τον διεθνή περίγυρο. Για τη φωνητική γραφή παραθέτω ορισμένα παραδείγματα νάφτης αντί ναύτης, Εβρόπη αντί Ευρώπη, αφτί αντί αυτί !!!  Η εισαγωγή και επιβολή εδώ και τριάντα σχεδόν χρόνων του μονοτονικού, οι «νέες συνταγές» διδασκαλίας της νεοελληνικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση,  καθώς και ο εδώ και πολλά χρόνια χειραγωγημένος τρόπος διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής. Επίσης οι σκόπιμοι βαρβαρισμοί και οι σολοικισμοί στον γραπτό και προφορικό λόγο των ΜΜΕ φθείρουν ανεπανόρθωτα τη γλώσσα μας.  Κερκόπορτα για την άλωσή της ελληνικής είναι η χρήση ξένης ορολογίας, gallop, super-market, debate, έγιναν λέξεις του καθημερινού λεξιλόγιού μας αποκαλύπτοντας έτσι  μια πρωτοφανή ένδεια της πλουσιότερης γλώσσας του κόσμου.