Ερωτήματα σχετικά με την οικονομική κρίση.

Κατήφεια και παγωμάρα χωρίς προηγούμενο υπάρχει τις τελευταίες μέρες στον κόσμο. Ήρθαν και τα χθεσινά γεγονότα με τους τρεις νεκρούς συνανθρώπους μας και φόρτισαν ακόμα περισσότερο το κλίμα.

Οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τα οικονομικά και υπάρχει σε πολλούς ένα ερώτημα βασανιστικό: Υπήρχε ή όχι άλλη επιλογή για τη χώρα εκτός από το δρόμο που τελικά επέλεξε; Μην πιάσουμε το θέμα από καταβολής κόσμου για να βρούμε τι φταίει (αν και πρέπει κάποτε να γίνει κι αυτό), αλλά να ΄ρθούμε στο δια ταύτα, τώρα που φτάσαμε όπως φτάσαμε μέχρι εδώ, υπήρχε άλλη επιλογή εκτός από την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης με τις γνωστές συνέπειες;

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι, με δεδομένο το χρέος και τα απαγορευτικά επιτόκια της αγοράς, δύο ήταν οι δρόμοι: η προσφυγή σε μηχανισμό βοήθειας (που δυστυχώς η Ευρώπη δεν θέλησε να πάρει πάνω της χωρίς το ΔΝΤ) ή η χρεοκοπία. Η προσφυγή στο ΔΝΤ έφερε τα γνωστά μέτρα που γυρίζουν χρόνια πίσω τις κατακτήσεις των εργαζομένων, διαφορετικά οδηγούμαστε σε χρεοκοπία. Θα ήταν κάτι τέτοιο επιθυμητό; Διαβάζω ακραία πράγματα για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις καταθέσεις, χειρότερα από αυτά που θα υποστούμε από το ΔΝΤ στην περίπτωση χρεοκοπίας, (Στέργιο βοήθα: τι σημαίνει για μια χώρα η χρεοκοπία;). Μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα θα εγκλωβιστούμε για χρόνια σε μια ασφυκτική κατάσταση για την οποία δεν ευθυνόμαστε. Και δεν είναι βέβαιο ότι με την έξοδό της χώρας πάλι στις αγορές για δανεισμό, δεν θα αρχίσει πάλι η κερδοσκοπία.

Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ερώτημα: Έχει η κυβέρνηση τη λαϊκή εντολή για να πάρει τέτοια μέτρα;

O Μαξ Κάιζερ για την «οικονομική τρομοκρατία»

Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.

Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ. Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν αυτήν την προοπτική.

Μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία. Του Στέλιου Κούλογλου.

Σύμφωνα με τα παπαγαλάκια και τους σχολιαστές στα τηλεοπτικά παράθυρα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακοινώσει νέο πακέτο μέτρων που θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερο «σοκ και δέος» στην ελληνική κοινωνία: περικοπή του 13ου και 14ου μισθού στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και ακόμη κατάργηση του ορίου 2% τον μήνα στις απολύσεις καθώς και των συλλογικών συμβάσεων εργοδοτών-εργαζόμενων. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι τέτοιου είδους μέτρα δεν θα υιοθετηθούν και ότι πρόκειται απλώς για σκόπιμες διαρροές από το κυβερνητικό στρατόπεδο,ώστε στο τέλος να εμφανιστεί ότι αντιστάθηκε στις πιέσεις των εμπειρογνωμόνων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Γιατί παρόμοια μέτρα είναι απαράδεκτα από ηθική,κοινωνική και συνταγματική άποψη, χώρια ότι ισοδυναμούν και με πολιτική αυτοκτονία.

Η κυβέρνηση και οι ξένοι ειδικοί γνωρίζουν καλά ότι οι Έλληνες απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι από τους χαμηλότερα αμειβόμενους στην Ευρώπη ενώ συγχρόνως -σύμφωνα με όλες τις στατιστικές- εργάζονται περισσότερο απ όλους τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Μετά πρόσφατα έκτακτα μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ και οι έκτακτοι φόροι ο ελληνικός πληθωρισμός διεκδικεί πανευρωπαϊκή πρωτιά και οι τιμές σε ορισμένα είδη έχουν απογειωθεί: η ελληνική βενζίνη είναι αυτή την στιγμή η ακριβότερη στον κόσμο.

Όσο για την ελαστικότητα στην εργασία, αυτή ήδη εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα εξ αιτίας της απουσίας αποτελεσματικών μηχανισμών ελέγχου. Σίγουρα υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας και στον ιδιωτικό τομέα αλλά αυτό απαιτεί άλλου είδους μέτρα τεχνολογικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα. Δεν πρόκειται να λυθεί με μία ανάλγητη επιχείρηση εξολόθρευσης σημαντικών μερίδων του πληθυσμού που έχουν φτάσει στα όρια τους.