Η χλιαρότητα των «Διεθνών Οργανισμών» απέναντι στα εγκλήματα του Ισραήλ.

«Οι διεθνείς οργανισμοί πιέζουν το Ισραήλ να απελάσει τους κρατούμενους ακτιβιστές», ακούω στις ειδήσεις. Τι λες; Σοβαρή πίεση ασκούν οι «Διεθνείς Οργανισμοί», λες και υπάρχει κι άλλη εκδοχή. Δηλαδή θα μπορούσε να κρατήσουν πολίτες άλλων χωρών, μεταξύ αυτών και βουλευτές κοινοβουλίων, κρατούμενους στο Ισραήλ γιατί τόλμησαν να επιβιβαστούν σε πλοία που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια σε αποκλεισμένους συνανθρώπους τους;

Εδώ έχουμε ένα πολλαπλό έγκλημα, μια κατάφωρη παραβίαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν, άλλοι κακοποιήθηκαν και σύρθηκαν στις φυλακές και οι «διεθνείς οργανισμοί» μιλάνε για «δυσανάλογη χρήση βίας» (sic) και «ανάγκη για πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης» λες και δεν είναι φανερό τι συνέβη. Φανταστείτε τι θα είχε γίνει αν αυτό που διέπραξε το Ισραήλ το είχε διαπράξει άλλη χώρα μη δυτική. Σε τέτοια κατάντια έχουν οδηγηθεί οι «Διεθνείς Οργανισμοί» με πρώτο και καλύτερο το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ.

Την κατάντια αυτή την ξέρει καλά το Ισραήλ. Γνωρίζει από το παρελθόν ότι οι αντιδράσεις θα είναι χλιαρές. Κι αν δεν είναι, σύντομα θα ατονήσουν. Ξέρει καλά ότι για τον πολιτισμένο δυτικό κόσμο τρομοκράτης είναι πάντα ο άλλος, ο διαφορετικός, και με την ανοχή των ισχυρών συνεχίζει ανενόχλητο την τρομοκρατική του δράση.

Όμως χωρίς αποτέλεσμα ούτε για το ίδιο. Όσο παράγει βία, τόσο δυναμώνει η απέναντι εξτρεμιστική πλευρά, τόσο τροφοδοτείται ο κύκλος βίας.