Άρειος Πάγος: Υπέρ της άρσης της ανωνυμίας των blogger.

Υπέρ της άρσης της ανωνυμίας των ιστολογίων σε περίπτωση που εμπλέκονται σε υποθέσεις πλημμελημάτων και κακουργημάτων αποφάνθηκε η εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά γνωμοδότηση, καθώς μεσολάβησε αλλαγή της νομοθεσίας από τις προηγούμενες δύο.

Το τέλος της ανωνυμίας των bloggers που είχε βάλει το 2009 ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Σανιδάς και επικύρωσε εν συνεχεία ο σημερινός εισαγγελέας Ιωάννης Τέντες επαναλαμβάνει σήμερα με νέα γνωμοδότησή του ο αντεισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Αθανάσιος Κατσιρώδης.

Blog: Περί ανωνυμίας και βλακείας.

Του Στέλιου Κούλογλου.

Οι Άραβες μπλόγκερ ξορκίζουν τους μύθους, τη στιγμή που οι Έλληνες δημιουργούν καθημερινά καινούργιους.

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, η δουλειά των ιστορικών του μέλλοντος θα είναι σχετικά απλή: και μόνο το περιεχόμενο των περισσότερων μπλογκ να διαβάσουν, γιατί υπάρχουν και δεκάδες αξιόλογα, θα καταλάβουν σε τι τραγική κατάσταση βρισκόταν η χώρα το σωτήριο έτος 2011. Σίγουρα, η εικόνα δεν είναι ειδυλλιακή σε καμιά χώρα. Από τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι του καπνίσει, και μάλιστα ανώνυμα, τα μαργαριτάρια είναι αναπόφευκτα. Πουθενά αλλού, όμως, δεν προκαλούν πανικό, όπως αυτό που βεβαίωνε ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε ανήμερα την 25η Μαρτίου. Ή το παρακάτω, που έφτασε σε μένα προχθές κι εξηγεί με επιστημονικό τρόπο την οργή του Εγκέλαδου στην Ιαπωνία:

«Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΥΧΑΙΑ, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Σχετικά με το τοπικό blogging.

Κουβέντα γίνεται τελευταία σχετικά με την αρθρογραφία στα τοπικά ιστολόγια και θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι τα blogs είναι η ψηφιακή φωνή των πολιτών και ήρθαν στην κοινωνία μαζί με το διαδίκτυο για να μείνουν. Δεν είναι εξ ορισμού χώρος δαιμόνων, αλλά ούτε χώρος αγγέλων. Η ποιότητα και το ύφος τους εξαρτάται από την αρθρογραφία του σχεδιαστή και των σχολιαστών που συμμετέχουν. Επομένως τα blogs είναι εικόνα της κοινωνίας από την οποία προέρχονται. Σε κάθε περίπτωση, οι απόψεις που γράφονται σε ένα blog είναι αυτές που ακούγονται και έξω στο φυσικό χώρο, πέραν του διαδικτύου. Αυτό που αλλάζει είναι μόνο το μέσο.

Φαίνεται κάποιοι να ενοχλούνται από την ύπαρξή τους και χρησιμοποιούν ως μομφή την ανωνυμία των σχολιαστών. Στην ουσία δεν ενοχλούνται από την ύπαρξη, αλλά από την κριτική που τα συνοδεύει. Αλλά τι να κάνουμε, αν η πλειοψηφία των σχολίων δεν είναι κολακευτική για την ασκούμενη εξουσία, τότε κάτι δεν πάει καλά με την εξουσία. Δεν θεωρώ απαραίτητο η άποψη, ο προβληματισμός ή η κριτική ενός ανθρώπου, να συνοδεύονται από ονοματεπώνυμο. Οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία (κι αυτό αφορά κυρίως κεντρική εξουσία και λιγότερο το μικρόκοσμό μας) έχουν τους μηχανισμούς να αυτοπροστατεύονται. Ο απλός πολίτης το μόνο μηχανισμό που έχει είναι η ανωνυμία του. Σαφώς στην περίπτωση που υπάρχει προσωπική επίθεση και χρησιμοποιούνται υβριστικοί χαρακτηρισμοί, με επέμβαση του διαχειριστή δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται σχόλια.

Αν τα blogs είναι βήμα των πολιτών και μέσο πίεσης προς την εξουσία, το ίδιο όπλο έχει στα χέρια της και εκείνη, (στην προκειμένη περίπτωση ο Δήμος), αλλά δεν φαίνεται να θέλει να το αξιοποιήσει. Μιλάω για το διαδίκτυο και τις ιστοσελίδες που έχει και είναι ανενεργές. Αν είχε τη διάθεση για διαφάνεια θα μπορούσε κάθε τι που γίνεται στο Δήμο να το δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα του. Τι πιο εύκολο, αφού όλα τα έγγραφα που φεύγουν ή έρχονται προς αυτόν είναι σε ηλεκτρονική μορφή. Τότε όλοι οι πολίτες θα ήξεραν ανά πάσα στιγμή τι γίνεται και δεν θα υπήρχε τόπος για υποθέσεις ή υπαινιγμούς.

Αν κάπου οι τόνοι ανεβαίνουν αυτό έχει να κάνει με το «ταμπεραμέντο» των σχολιαστών και ίσως την όχι ακόμη εξοικείωση με το μέσο. Με τον καιρό το πράγμα θα ισορροπήσει.