Επανάσταση με τα λεφτά των άλλων.

Ευθύμης Μαραμής από το eyedoll

Σε μια χώρα που πασχίζει να αναγνωρίσει τις στρεβλώσεις και την καταχρηστική εξουσία που εξαθλίωσαν τη χώρα, χρειάζεται διάλογος ακόμη και ως προς τα βασικά.

Καλά είναι να μιλάμε με παραδείγματα για σοβαρά θέματα, γιατί μόνο έτσι προκύπτει η αλήθεια την οποία μάθαμε να κρύβουμε κάτω από το χαλί στα χρόνια της φούσκας της ευημερίας.

Τώρα που η φούσκα έσκασε στα μούτρα μας απομένει να καθαρίσουμε τα απόβλητά της και να μπορέσουμε επιτέλους να δούμε και να ακούσουμε.

Η μπόχα που θα απομείνει είναι εύκολο να απομακρυνθεί, όταν εντοπίσουμε το βόθρο από τον οποίο προέρχεται και τον μπαζώσουμε οριστικά. 

Οι συντεχνίες, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατία

Του Μιχάλη Κυριακίδη

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, έκρινε ομόφωνα (44 δικαστές) αντισυνταγματικές τις νέες περικοπές των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών. Είναι σαν να βάζεις τον Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ, να αποφασίσει εάν είναι σωστή η μείωση των προνομίων του. Η διαφορά είναι πως ο Άρειος Πάγος είναι εξαιρετικά σημαντικός θεσμός για τη Δημοκρατία και η όποια απόφασή του, έχει μεγάλη σημασία και συνέπειες στη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Φαίνεται, ωστόσο, ότι τα μέλη του, δεν άντεξαν στον πειρασμό και δεν στάθηκαν στο ύψος τους. Λειτούργησαν συντεχνιακά, κρυπτόμενα πίσω από νομικά επιχειρήματα. Κατ’ αυτούς, είναι συνταγματικό να κόβονται μισθοί και συντάξεις των απλών ανθρώπων, αλλά αντισυνταγματικό να μειώνονται οι δικές τους αποδοχές που βρίσκονται στα ρετιρέ. Κρίμα!

Ο φασισμός φιλούσε υπέροχα

Του Λεωνίδα Καστανά από τη Μεταρρύθμιση

Εθνολαϊκισμός, κουλτούρα βίας και οικονομική κρίση οδηγούν το φασισμό στην Ελλάδα. Διερωτάται η καλή μας κυρία Άννα Φραγκουδάκη αν είμαστε λαός φονιάδων, λόγω της εγκληματικής δράσης της ΧΑ ή και άλλων μεμονωμένων πολιτών κατά των οικονομικών μεταναστών. Προφανώς και δεν είμαστε, δεν υπάρχει λαός φονιάδων. Απλά είμαστε ένα λαός που έχει χάσει τη μπάλα, που του ήρθε άξαφνα η πανταχούσα και «τρελάθηκε». Τελείωσαν τα φθηνά δανεικά, ο fredo, το τζιπ και η μεζονέτα κινδυνεύουν, η αγοραστική αξία για την απόκτηση πλαστικών και άλλων μειώθηκε δραματικά,  για πολλούς έγινε επισφαλής ακόμα και η διατροφή. «Λογικό» είναι να θέλουμε κάπου να ξεσπάσουμε, να φτιάξουμε εχθρούς και να τους κυνηγήσουμε.

Η ανακοίνωση του σωματείου των μικροπωλητών είναι μια ανατριχιαστικά πολιτική δήλωση που τα λέει όλα, ανάγλυφα: 

Μεταρρύθμιση με το στανιό

Του Γιώργου Παπασπυρόπουλου από την Αριστερή Στρουθοκάμηλο

Γολγοθάς αποδείχθηκε η υπόθεση της υιοθέτησης μιας συλλογικής στάσης απέναντι στην κρίση και η διαμόρφωση μιας ελληνικής αντιπρότασης στο μνημόνιο.
Γολγοθάς αποδείχθηκε η ενότητα των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων απέναντι στην ισχυροποίηση του λαϊκισμού, δεξιού και αριστερού.
Γολγοθάς η διαβούλευση στις τοπικές κοινωνίες για την επίλυση προβλημάτων διαχείρισης των σκουπιδιών, εγκατάστασης αιολικών πάρκων, εφαρμογής επενδυτικών προγραμμάτων, αλλαγής καλλιεργειών, σκοπιμότητας έργων διαχείρισης υδάτινων πόρων, ακόμη και προτεραιότητας κοινωνικών ομάδων σε συμμετοχή σε επιδοτούμενα προγράμματα.

Φαίνεται ότι όλα όσα απαιτούν συνεργασία είναι δύσκολα σε αυτήν την χώρα. Και επειδή το κράτος διαιρεί παραδοσιακά τις κοινωνικές ομάδες και κάνει ανταγωνιστές τους πολίτες, δεκαετίες τώρα, προκειμένου να ευχαριστήσει τους πελάτες του και να απομονώσει τους «άλλους», η κατάσταση αυτή είναι πια κάτι σαν εθιμικό δίκαιο.

Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και το δημοσιογράφο Γιάννη Αντύπα

1. Μετά από πολλά χρόνια έχουμε κυβέρνηση με άρωμα αριστεράς: κυβερνώσα αριστερά ή μνημονιακή αριστερά, όπως σας κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ; 

Μια σοβαρή, ριζοσπαστική και πάνω από όλα σύγχρονη Αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι και κυβερνώσα. Θα μπορούσαμε και εμείς να κρυφτούμε στην βολική θαλπωρή της αντιπολίτευσης αλλά ο τόπος είναι σε δύσκολή θέση και το συμφέρον της χώρας και των οικονομικά αδύναμων επιβάλλει την στάση που ακολουθήσαμε. Τα περί μνημονιακής αριστεράς τα αντιπαρέρχομαι. Εμείς δεν ψηφίσαμε, ούτε θέλαμε τα μνημόνια. Αλλά δεν μπορούμε και να παρακολουθούμε αδιάφοροι την χώρα να γλιστράει έξω από την ΕΕ και το ευρώ. Ούτε βέβαια με μια ανεύθυνη στάση να σιγοντάρουμε μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη.

2. Συμφωνείτε με όσους λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει το πολιτικό του μέλλον στην αποτυχία της κυβέρνησης και στην επιστροφή της χώρας στη δραχμή;

Εγώ, σε αντίθεση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κάθε λίγο και λιγάκι εξαπολύει επιθέσεις στην ΔΗΜΑΡ και σε εμένα προσωπικά, δεν θα τους ακολουθήσω σε αυτόν τον εύκολο αλλά ολισθηρό δρόμο. Δεν θα κάνω χαρακτηρισμούς ούτε θα κατατάξω τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς που συνειδητά επιδιώκουν την επιστροφή στην δραχμή. Εμείς το πολιτικό μέλλον της ΔΗΜΑΡ επιδιώκουμε να συμβαδίζει με ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο και κυρίως για αυτούς που σηκώνουν τεράστια βάρη, τους πολίτες και τους εργαζόμενους δηλαδή που έχουν κατ’ εξοχήν ανάγκη μια υπεύθυνη Αριστερά. 

Σύνοδος Κορυφής: Δεν έγιναν όλα, έγιναν όμως πολλά.

Tου Γερασιμου Γεωργάτου

«Δεν έγιναν όλα, έγιναν όμως πολλά». Με αυτή τη φράση θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, 28 – 29 Ιουνίου 2012, σε σχέση με την πολυεπίπεδη κρίση που αντιμετωπίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και με δεδομένο το δυσμενή συσχετικό δυνάμεων με πλειοψηφία συντηρητικών κυβερνήσεων. Πιο συγκεκριμένα, οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν: α) την πιλοτική εφαρμογή του ομολόγου έργων β) τη διάθεση κονδυλίων ύψους 120 δις ευρώ για την ανάπτυξη στους τομείς των μεταφορών, της ενέργειας και της ψηφιακής τεχνολογίας γ) τη δυνατότητα επέμβασης μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας στην αγορά ομολόγων ώστε να συμπιέζονται τα επιτόκια των χωρών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δ) την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ), ώστε να μην εγγράφονται τα σχετικά κονδύλια στους δημόσιους προϋπολογισμούς και αυξάνουν το έλλειμμα. Το τελευταίο θα ισχύσει άμεσα για την Ισπανία, την Ιταλία και μάλλον για την Ιρλανδία ε) τη δημιουργία ενός υπερεθνικού φορέα που θα εποπτεύει τις τράπεζες των 17 κρατών – μελών της Ευρωζώνης που αποτελεί το πρώτο βήμα προς την τραπεζική ένωση.

Ως προς τις συμμαχίες και τις αντιθέσεις, παρακολουθήσαμε την αντιπαράθεση της ομάδας των κρατών, κυρίως του νότου, που θέλουν να αντιμετωπιστεί συνολικά το πρόβλημα του ευρωπαικού χρέους (Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία), με την ομάδα των κρατών, κυρίως του βορά, με προεξάρχουσα τη Γερμανία που επέμενε στην προτεραιότητα της συντονισμένης δημοσιονομικής προσαρμογής και μάλιστα με σχεδόν απολύτως ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ως προϋπόθεση και προτεραιότητα για οποιαδήποτε παραχώρηση.

Η Ισπανία και η Ιταλία έδωσαν σκληρή μάχη για να αποφύγουν μελλοντική επίσκεψη της ‘τρόικα’ στις πρωτεύουσες τους, απαιτώντας να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες τους απευθείας απο τον EFSF και μετά από τον διάδοχό του ESM. Αρνήθηκαν την καθιερωμένη μέχρι τώρα ‘συνταγή’ όπου συνάπτονται κρατικά δάνεια και επομένως αυξάνεται το δημόσιο χρέος, όπως έγινε με την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.

ΔΗΜ.ΑΡ: Κατηγορεί τους ευρωπαίους ηγέτες για επιλεκτικές αποφάσεις.

Με ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστερά ασκεί κριτική στους ευρωπαίους ηγέτες για τις αποφάσεις τους στη Σύνοδο Κορυφής. Ειδικότερα, η ΔΗΜ.ΑΡ τους κατηγορεί ότι προχώρησαν μόνο σε ορισμένα μικρά, δειλά και αποσπασματικά βήματα σε σχέση με την πολυεπίπεδη κρίση που αντιμετωπίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και επισημαίνει ότι το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών δεν μπορεί να χρησιμοποιείται επιλεκτικά για ορισμένες μόνο χώρες.

«Η αλληλεγγύη οφείλει να είναι καθολική για να είναι πραγματική. Η χώρα μας χρειάζεται να επανέλθει στη φθινοπωρινή Σύνοδο Κορυφής και να διεκδικήσει δυναμικά αυτά για τα οποία έχει δεσμευτεί η ελληνική κυβέρνηση», αναφέρει επίσης η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ.

Πηγή Πολιτική Επιθεώρηση

Το αντιπολιτευτικό ισοδύναμο της παρακμασμένης μεταπολίτευσης.

Του Σάκη Κουρουζίδη

«Ο ποιητής δεν υπόσχεται. Διατίθεται»*

Αν η «προ-κυβερνητική» φάση για την αριστερά αφιερώνεται απλώς στην ιδεολογική και πολιτική προετοιμασία είτε της «επανάστασης», είτε της κατάληψης της εξουσίας, ή έστω γενικά του …περάσματος στο «σοσιαλισμό» οποιασδήποτε μορφής, τότε προφανώς, χρησιμοποιεί τις αδικίες και τις δυσκολίες που παράγει το σημερινό σύστημα ως απόδειξη κατωτερότητάς του, στη σύγκριση που κάνει με το «όραμά» της.

Επομένως, οτιδήποτε καλό γίνεται σήμερα, δυσκολεύει την προσέλκυση υποστηρικτών, αφού η επιχειρηματολογία της στηρίζεται στη «συνεχή επιδείνωση» που υφίσταται ο κόσμος σήμερα και πάντα –στον καπιταλισμό. Δηλαδή, μακάρι να μη γίνεται τίποτε καλό, γιατί έτσι θα αγανακτεί ο κόσμος και θα έρθει γρηγορότερα ο σοσιαλισμός. Αλλά, αν παρόλα αυτά γίνει κάτι καλό, το υποβαθμίζει, του δίνει περίτεχνες ερμηνείες, ή το αποδίδει απλώς στη «λαϊκή αντίσταση και πάλη».

Οι όμορφοι μύθοι άσχημα καίγονται

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Τελικά, ούτε στην «Ευρώπη των λαών», όπως λέει ένα παλιό και προσφιλές σύνθημα της Αριστεράς, μπορούμε να βασιζόμαστε. Στην πραγματικότητα οι λαοί της Ευρώπης μάς έχουν ξεγραμμένους. Σε δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ifop για λογαριασμό τεσσάρων εφημερίδων στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρωζώνης, η άποψη ότι Ελλάδα θα καταφέρει να μειώσει το χρέος και το έλλειμμά της χάρη στις προσπάθειες της Ε.Ε. και τις μεταρρυθμίσεις είναι μειοψηφική: το πιστεύει μόνο το 39% των Γάλλων, το 27% των Γερμανών, το 44% των Ισπανών και μόνο οι μισοί περίπου Ιταλοί διατηρούν κάποιες ελπίδες ότι θα τα καταφέρουμε (56%).

Η πλειονότητα όσων ρωτήθηκαν πιστεύουν ότι «τα χρήματα που έχουν δοθεί ως δάνεια στην Ελλάδα είναι χαμένα χρήματα», διότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα αποπληρώσουμε. Την άποψη αυτή εξέφρασε το 95% των Γάλλων, το 84% των Γερμανών, το 72% των Ισπανών και το 65% των Ιταλών. Σε περίπτωση αποτυχίας, οι περισσότεροι τάσσονται υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Πιο σκληροί είναι οι Γερμανοί (78%) και οι Γάλλοι (65%), ενώ οι Ισπανοί (51%) και οι Ιταλοί (49%) εμφανίζονται πιο επιεικείς.

Η άποψη ότι η «Ευρώπη των λαών» θα μας πληρώνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις είναι ένας από τους μύθους που κάηκαν τις προηγούμενες ημέρες. Ο δεύτερος είναι η θρυλούμενη προθυμία Ρώσων και Κινέζων να μας δανείσουν για να αποφύγουμε τους «τοκογλύφους της τρόικας».

Η πολιτική κουλτούρα της Ελλάδας

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της γονατισμένης μας χώρας. Το ίδιο φάντασμα που πλανιέται πάνω από την νέα κυβέρνηση «Εθνικής Ευθύνης» όπως πλανιόταν άλλωστε και πάνω από τις προηγούμενες που κατέρρευσαν αποτυγχάνοντας να βρουν λύση στην κρίση: το φάντασμα του ελληνικού πελατειακού συστήματος. Αν αυτό δεν αντιμετωπιστεί, τίποτα δεν θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο…

Κάποιοι βέβαια -και είναι πολλοί, ίσως και η πλειοψηφία- ξορκίζουν αυτήν την έννοια, υποψιάζονται ότι είναι υπερβολική ή σκόπιμα επιβεβλημένη από τους «νεοφιλελεύθερους επιδρομείς-δανειστές» που απεργάζονται σχέδια απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων από την λαμπρή κρατική μας διοίκηση. Φευ, υπάρχουν και μελέτες σαν την παρακάτω, που αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τις αιτίες για την ανισόρροπη εφαρμογή ενός ήδη ανισόρροπου μνημονίου, και που δεν είναι άλλες από την ελλιπή κατανόηση από τους ευρωπαίους του φαινομένου αυτού που αποτελεί στο διηνεκές τον πυλώνα στήριξης και αναπαραγωγής της ελληνικής ελίτ και των πολιτικών της. Αφού το διαβάσετε, θα έχετε ίσως ξεκάθαρη ιδέα για το ποιο ακριβώς είναι το στοίχημα της νέας ελληνικής κυβέρνησης και ειδικότερα της συμμετοχής, με όλο της το πολιτικό ρίσκο, της ΔΗΜΑΡ  σε αυτήν: είτε ως θετική είτε ως αρνητική κατάληξη… (ΑΣ)

Η Διακήρυξη της Κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης

Τους στόχους της νέας κυβέρνησης οριοθετεί το κείμενο στο οποίο κατέληξαν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, κκ Βενιζέλος και Κουβέλης.

Το πλήρες κείμενο

Η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης που δημιουργείται με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.

Η αριστερά της ευθύνης.

Του Μιχάλη Κυριακίδη

Αυτές τις ώρες ολοκληρώνονται οι διαδικασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης, που για πρώτη φορά, τουλάχιστον στη μεταπολίτευση, θα έχει τα χαρακτηριστικά μια πραγματικής κυβέρνησης συνεργασίας με κοινό πρόγραμμα και ορίζοντα τετραετίας.

Είναι η πρώτη φορά που ένα τμήμα της Αριστεράς, η Δημοκρατική Αριστερά, συνεπής στις προεκλογικές της εξαγγελίες, τολμά να κατέβει από την εξέδρα και να μπει στο γήπεδο, αναλαμβάνοντας κυβερνητικές ευθύνες, σε μια ιδιαίτερα -όπως όλοι γνωρίζουμε- κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Διακινδυνεύοντας, μάλιστα, να «λερωθεί και ματώσει» από τυχόν κυβερνητικά λάθη, αδυναμίες και αποτυχίες, που θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξουν.

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά. Θα δώσει το αριστερό στίγμα σε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει με την ελληνική κεντροδεξιά και μάλιστα του Αντ. Σαμαρά.

Η πορεία θα είναι δύσκολη, ιδιαίτερα δύσκολη και όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Σάκης Κουρουζίδης στο χθεσινό άρθρο του στην «Μ», υπάρχει το σενάριο να μην υπάρξει καμιά αλλαγή και να συνεχιστεί η μέχρι τώρα πολιτική της τρόικας, «η πιστή, περίπου, εφαρμογή του ισχύοντος μνημονίου, με μικρές αλλαγές». Εξάλλου, τέτοια μηνύματα υπάρχουν πολλά από την ΕΕ αυτές τις ημέρες.

Υπάρχει όμως και το άλλο σενάριο, όπως ο ίδιος επισημαίνει, να υπάρξουν αλλαγές, σημαντικές αλλαγές, κυρίως στον τομέα των μεταρρυθμίσεων και των συνθηκών ανάπτυξης, που θα αντιστρέψουν την ύφεση και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, αναζωογόνηση της αγοράς και κυρίως ελπίδα στο λαό ότι υπάρχει φώς στο βάθος του τούνελ.

Ποιο σενάριο θα επικρατήσει, θα εξαρτηθεί και από εμάς. Από το κατά πόσο θα σταματήσουμε να παίζουμε τα «άτακτα παιδιά», ή τους γραφικούς της Ευρώπης και θα καταφέρουμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να συντονιστούμε με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στο δεύτερο σενάριο. Στις δυνάμεις της προόδου, τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Οι δυνάμεις αυτές παίρνουν το επάνω χέρι σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Με καθυστέρηση τεσσάρων δεκαετιών.

Του Πέτρου Παπασαραντόπουλου

Με το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου έγινε φανερό, με δραματικό τρόπο, ποια είναι η κύρια σύγκρουση, πολιτική και κοινωνική, στον τόπο μας. Είναι η μετωπική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκισμού, της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή από τη μια πλευρά και στις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και του αταλάντευτου ευρωπαϊκού προσανατολισμού της πατρίδας μας. Η σύγκρουση αυτή τέμνει οριζοντίως και αποσάθρωσε το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό.

Ας ελπίσουμε ότι μια νέα σελίδα ανοίγει στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Αντικειμενικά όμως, αυτό που σηματοδοτεί μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι η πλήρης άρνηση του κυρίαρχου πολιτικού παραδείγματος της μεταπολίτευσης, που βασίστηκε στους ακραίους διχασμούς ανάμεσα «στις δυνάμεις του φωτός και τις δυνάμεις του σκότους».

Παράλληλα είναι η πλήρης δικαίωση του σκληρού πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ εσωτερικού και της ανανεωτικής αριστεράς, έτσι όπως διατυπώθηκε το 1974 και που ήταν η ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας με την υπέρβαση των κάθετων πολώσεων του πολιτικού συστήματος. Η πρόταση αυτή, που διατυπώθηκε τον Αύγουστο του 1974, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, αναπτύσσεται και αναλύεται στους «Στόχους του Έθνους», την «πλέον ανατρεπτική συμβολή του ΚΚΕ εσωτερικού στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας», όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο Λεωνίδας Κύρκος.

Μια πολιτική πρόταση που απορρίφθηκε πανηγυρικά, δεδομένου ότι η ανανεωτική Αριστερά απέτυχε πλήρως στο να πείσει τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και την ελληνική κοινωνία, για την ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών. Η δεύτερη ευκαιρία αυτής της πρότασης ήταν το 1989, που και πάλι απέτυχε, λόγω του μοιραίου λάθους της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.

Πρώτη τοποθέτηση του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα

Πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της ΚΕ στις 18 του Ιούνη 2012, με θέμα την πρώτη τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα της αναμέτρησης της 17 του Ιούνη και τις μετεκλογικές εξελίξεις. Η τοποθέτηση της ΚΕ θα συζητηθεί ως τις ΚΟΒ και τις Οργανώσεις της ΚΝΕ, σε συσκέψεις με συνεργαζόμενους, φίλους και οπαδούς του Κόμματος, ώστε να συγκεντρωθούν γνώμες και υποδείξεις. Η εκτίμηση θα ολοκληρωθεί στην ΚΕ, αφού συγκεντρωθούν οι απόψεις και οι υποδείξεις, οι παρατηρήσεις και για τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις Μάη – Ιούνη, που θα χαράξει και τα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος.

Α. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Η ΚΕ συνοψίζει την πρώτη της τοποθέτηση, που θέτει για συζήτηση ως εξής:

Γυρίζοντας σελίδα, αλλάζοντας εποχή.

Του Γιάννη Μεϊμάρογλου

Ο ελληνικός λαός μίλησε! Για την ακρίβεια, μίλησε για δεύτερη φορά μέσα σε 40 μέρες. Για να ξαναπεί, με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια, ότι η μεταπολίτευση και οι μονοκομματικές της κυβερνήσεις τέλειωσαν οριστικά και ότι, αν θέλουμε να βγούμε από τη βαθιά κρίση και να τραβήξουμε μπροστά, πρέπει να βρούμε έναν άλλο τρόπο να κυβερνήσουμε τη χώρα μας…

Να μάθουμε να συζητάμε, να συνεργαζόμαστε, να αναζητούμε κοινούς τόπους και κοινές προγραμματικές θέσεις, να επιλέγουμε πρόσωπα ικανά και κοινά αποδεκτά. Με μια κουβέντα: να κάνουμε συμβιβασμούς και να συμφωνούμε.

Δυστυχώς, οι πρώτες, τουλάχιστον, αντιδράσεις ορισμένων πολιτικών αρχηγών, δεν πείθουν ότι αυτή η εντελώς νέα πολιτική συγκυρία έχει γίνει απολύτως αντιληπτή, λες και άλλαξε ο δικομματισμός και… έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Άλλος θεωρεί ότι τώρα δικαιώνεται για την πολιτική του κόμματός του και ότι έλαβε εντολή να κυβερνήσει.

Άλλος, αγνοώντας την επιτακτική ανάγκη να σχηματιστεί κυβέρνηση, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, σπεύδει να αναλάβει την υπεύθυνη θέση της μαχητικής αντιπολίτευσης.

Άλλος συναρτά τη συμμετοχή του στις διαδικασίες για τη συγκρότηση νέου σχήματος από την συμμετοχή των υπολοίπων!

Κι όμως. Χρόνος για μικροκομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες δεν υπάρχει.

Όχι, σε ότι εξαντλεί την ισχύ του την Κυριακή!

Του Σάκη Κουρουζίδη

Δεύτερες εκλογές μέσα σε 40 ημέρες. Το οξυμένο κλίμα πριν από τις εκλογές της 6/5, έχει πάρει νέες δραματικές διαστάσεις. Απειλείται ένα διχασμός της κοινωνίας και μάλιστα πολλαπλός. Μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί, προδότες – πατριώτες, αντιστασιακοί – ενδοτικοί, ηττημένοι και δικαιωμένοι, ταπεινωμένοι και επηρμένοι, σαλταρισμένοι και σώφρονες, με το ευρώ ή τη δραχμή, καταγγελία ή διαπραγμάτευση, σύγκρουση ή συνεννόηση!

Υπαρκτά ή ανύπαρκτα διλήμματα, ενισχύονται και ενισχύουν ένα κλίμα βίας, φανατισμού, ακραίου διχασμού, οξύτητας, ακόμα και στις πιο απλές σκηνές «διαλόγου».

Ένα παιχνίδι με τη φωτιά! Αναπαράγεται όλο αυτό το διχαστικό σκηνικό της σκόπιμης πόλωσης, των βαρύγδουπων κραυγών που κατασκευάζουν ακραία διχαστικά διλήμματα και οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή, ανεξάρτητα από τις τελικές επιλογές των εκλογέων.

Πώς μπορούν να συνεννοηθούν, να συνεργαστούν, κόμματα και πρόσωπα που αλληλοϋβρίζονται προεκλογικά, στιγματίζονται πολιτικά και ηθικά, ενοχοποιούνται προθέσεις, λοιδορούνται και προπηλακίζονται λεκτικά αλλά και σωματικά, πολιτικοί «αντίπαλοι»;

Δεν υπάρχει «βέλτιστο» εκλογικό αποτέλεσμα για κανέναν, όταν αυτό θα προέλθει μέσα από ένα τέτοιο διχαστικό και φοβικό περιβάλλον –θα το βρει μπροστά του.

Η πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τη διακυβέρνηση της χώρας

Την πρότασή της για την άμεση διακυβέρνηση της χώρας παρουσίασε η Δημοκρατική Αριστερά. Μεταξύ άλλων, η ΔΗΜΑΡ επαναλαμβάνει πως απορρίπτει κάθε μονομερή ενέργεια καταγγελίας του μνημονίου, είτε αυτή προέρχεται από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό, τονίζοντας πως το ευρώ είναι αμετάκλητο κεκτημένο.

Αναλυτικά η πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς:

1. ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ / ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Βασικές προϋποθέσεις για την προώθηση όλων των άλλων αλλαγών, επισημαίνεται, είναι η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης. Στην κατεύθυνση αυτή προτεραιότητες είναι:

α) Κάθαρση στο Πολιτικό Σύστημα
– Ψήφιση νόμου για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείωνόσων διετέλεσαν υπουργοί, υφυπουργοί, Γ.Γ Υπουργείων, ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο νόμος να προβλέπει και να εξασφαλίζει διοικητικά την επιβολή ποινών και τη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.
– Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και υπαγωγή των οικονομικών εγκλημάτων των υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.
– Δραστική μείωση των βουλευτικών αποζημιώσεων και κατάργηση της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής. Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και συνταξιοδότηση των βουλευτών μόνον από τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως ο κάθε πολίτης και εφόσον βέβαια θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
– Μείωση στο μισό της κρατικής επιχορήγησης των πολιτικών κομμάτων. Δραστικός περιορισμός του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών και βουλευτών, καθώς και των ατελειών που απολαμβάνουν. Πλήρης έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των βουλευτών από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο, χωρίς συμμετοχή πολιτικών προσώπων.
– Αλλαγή του εκλογικού νόμου με καθιέρωση της απλής αναλογικής. 

Το αντιμνημονιακό μέτωπο οδήγησε την κοινωνία σε διαζύγιο με την πραγματικότητα.

Του Φώτη Γεωργελέ

Σιχαίνομαι τη φράση «εγώ τα είχα πει». Όχι απλώς γιατί δείχνει μνησικακία. Αλλά, κυρίως, γιατί υπονοεί ότι εσύ που τη λες, έχασες. Δεν εισακούστηκες, άλλες επιλογές έκανε η κοινωνία. Όμως ό,τι ζούμε αυτές τις μέρες, αυτό είναι. Η εκδίκηση της πραγματικότητας. Η θηριώδης προπαγάνδα που δυο χρόνια οδήγησε την κοινωνία στην παραφροσύνη, έφτασε στο τέλος της. Τώρα η ζωή εκδικείται.

Οι καρκινοπαθείς, οι εκατομμύρια Έλληνες που δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους, είναι σκηνές από το προσεχές μέλλον. Δυο χρόνια αντίστασης σε κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης των προβλημάτων.

Στοίχημα για την Ελλάδα – Πρόκληση για τη ΔΗΜΑΡ

Του Γιάννη Μεϊμάρογλου

Μπορεί οι εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μαϊου και της 17ης Ιουνίου να απέχουν μόνο 40 μέρες μεταξύ τους, το πολιτικό, ωστόσο, τοπίο, οι συνθήκες και -κυρίως- το διακύβευμά τους, είναι εντελώς διαφορετικό.

Στις 6 Μαϊου, όπως αποδείχτηκε, οι πολίτες ψήφισαν για να τιμωρήσουν όσους θεώρησαν υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης της χώρας μας. Την ερχόμενη Κυριακή ψηφίζουν για την επιβίωση και το μέλλον της! Κι αν στη προηγούμενη εκλογή πέτυχαν το στόχο να τιμωρήσουν, στην επόμενη πρέπει να αποφύγουν να αυτοτιμωρηθούν με την ψήφο τους…

Ο νέος δικομματισμός που προέκυψε από τις κάλπες, είναι εξίσου, αν όχι πιο επικίνδυνος, από αυτόν που ζήσαμε στη μεταπολίτευση!

Ο «δεξιός» εκπρόσωπός του έχει από καιρό διακόψει κάθε επαφή με τον κεντροδεξιό χώρο, ακολουθεί μια τυχοδιωκτική, εθνικιστική πολιτική και ρητορεία, αγκάλιασε την ακροδεξιά απορροφώντας τα στελέχη και την ατζέντα της, άνοιξε το δρόμο για την παρουσία της φασιστικής ιδεολογίας ακόμα και στο Κοινοβούλιό μας.

Ο «αριστερός» εκπρόσωπός του, προσχώρησε με ευκολία στις τάξεις του πιο αναχρονιστικού λαϊκισμού, χαϊδεύει τα αυτιά απελπισμένων από τη συγκυρία συμπολιτών μας, με μια ακατάσχετη -και αλληλοαναιρούμενη- υποσχεσιολογία, αγκάλιασε όλο το κρατικοδίαιτο πελατειακό κατεστημένο που τα…εύφορα Παπανδρεϊκά χρόνια στεγαζόταν στο ΠΑΣΟΚ… διαγράφοντας χρέη και διεθνείς υποχρεώσεις! 

Δελτίο Τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς Βοιωτίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ –ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Την Τρίτη 12 Ιουνίου θα επισκεφτούν την Λιβαδειά, ο εκπρόσωπος τύπου της  ΔΗΜΑΡ ,  Ανδρέας Παπαδόπουλος και το μέλος της Κ.Ε. δημοσιογράφος Μάκης Διόγος. Το πρόγραμμα της επίσκεψης  έχει ως εξής.

11.30-12.0      Επίσκεψη στο Επιμελητήριο Βοιωτίας και συνάντηση με τον Πρόεδρο

12.00-12.30   Συνέντευξη Τύπου στα τοπικά ΜΜΕ στα Γραφεία (Καραγ/λου 22)

12.30-13.00   Περιοδεία στο κέντρο της πόλης

13.00-13.30   Επίσκεψη στο Δημαρχείο και συνάντηση με τον Δήμαρχο

13.30-14.15   Συνάντηση με τους εργαζόμενους του Δήμου

14.30               Συνέντευξη σε  Περιφερειακό κανάλι.

                                                              ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ  ΒΟΙΩΤΙΑΣ