Εκδηλώσεις τιμής στον αξέχαστο Δάσκαλο Ηλία Κ.Λιάκο.

27 Μαρτίου 1932: Κίνημα εις τον Παρνασσόν! Κατάληψις γέφυρας εις τα σύνορα.

Αναδημοσίευση από το blog Πολύδροσος Παρνασσού

Η  φτωχολογιά εκστρατεύσασα δια να συλλέξη χόρτα και σαλιάγκους ενικήθη κατά κράτος υπό της Χωροφυλακής!

ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ( Ανταποκριτού μας).-

Την παρελθούσαν Κυριακήν 27 ληγ. Μαρτίου όρθρου βαθέος οι αγροφύλακες Δαδίου  μετά εφίππων χωροφυλάκων του τμήματος Δαδίου κατέλαβον την γέφυραν κατέλαβον ΄΄Νερούτσου μύλου΄΄, ωσάν να επρόκειτο να συλλάβουν τον Γιαγκούλαν και ημπόδισαν τα γυναικόπαιδα, της φτωχολογιάς να μαζέψουν ολίγα χόρτα και σαλιάγκους δια να κορέσουν την πείνα των, από τους αγρούς της περιφέρειας Δαδίον.διότι δήθεν προξενούν ζημίας εις τα σπαρτά, ενώ θα τα συνέλεγον από χέρσα μόνον μέρη….

Πολλούς εξ αυτών τους ηνάγκασαν να επιστρέψουν, άλλους εξυλοκόπησαν και πολλοί που είχον περάσει πρίν ή στηθή η ενέδρα ηναγκάσθησαν φοβούμενοι να επιστρέψουν από την φρουρούμενην γέφυραν να περάσουν μέσα εις τον ποταμόν εις βάθος πλέον του μέτρου κινδυνεύοντες να πνιγώσι ή να κρυολογήσωσι το ολιγότερον.

Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό Life του 1944 με το αφιέρωμα στη σφαγή του Διστόμου.

Το περασμένο καλοκαίρι περπατούσαμε με ένα φίλο στο Berkeley χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Δίπλα μας σε ένα ισόγειο κτήριο που έμοιαζε αποθήκη γίνονταν δημοπρασίες. Αποφασίσαμε να μπούμε  από περιέργεια, εκείνος για τα αντικείμενα της δημοπρασίας, εγώ και για την διαδικασία.

Στον τεράστιο χώρο υπήρχε ό,τι μπορείς να φανταστείς, από μικρά διακοσμητικά μέχρι αντίκες αυτοκινήτων, όλα για δημοπρασία. Χωριστήκαμε κι ο καθένας κατευθύνθηκε στα ενδιαφέροντά του. Σε ένα έδρανο ψηλό όπως στις αίθουσες δικαστηρίων οι υπεύθυνοι έβγαζαν σε δημοπρασία ένα ένα τα αντικείμενα  σύμφωνα με μια προκαθορισμένη σειρά που είχαμε κι εμείς στα χέρια μας. Ο φίλος έκανε δυο απόπειρες να πάρει κάποια βιβλία χωρίς επιτυχία. Κάποιοι αποφασισμένοι ανέβαζαν τις τιμές σε απαγορευτικά ύψη.

Συνέχιζα να περιεργάζομαι τα αντικείμενα μέχρι που έπεσα πάνω σε στοίβες παλιών περιοδικών Life τοποθετημένα σε ράφια και ταξινομημένα ανά δεκαετία.  Κοίταξα χρονολογίες και είδα ότι υπήρχαν τεύχη ακόμα και πριν το ´50. Αυτό ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου για τη δημοπρασία και έκανε την αναζήτηση συγκεκριμένη πλέον. Έψαξα να βρω το τεύχος με το αφιέρωμα στη σφαγή του Διστόμου. Ήξερα το έτος, 1944, αλλά όχι ακριβή ημερομηνία. Μια αναζήτηση στο κινητό μου έδωσε 29 Νοεμβρίου.  Όμως όσο κι αν έψαχνα τεύχος με αυτή την ημερομηνία δεν βρήκα. Το Life ήταν εβδομαδιαίο, υπήρχαν πολλά τεύχη και τα εξώφυλλα δεν παρέπεμπαν πουθενά. Συνέχισα την αναζήτηση στο διαδίκτυο μέσω του κινητού και είδα ότι σε άλλη πηγή η ημερομηνία ήταν διαφορετική, 27 Νοεμβρίου 1944.

Το »Ολοκαύτωμα» του Διστόμου την Τετάρτη στο Πολεμικό Μουσείο

Εκδήλωση για το Σφαγή του Διστόμου, το Ολοκαύτωμα που συγκλόνισε τον κόσμο και συνεχίζει με τον πολύπλευρο αγώνα για την δικαίωση των θυμάτων των Ναζί στις  10 Ιουνίου 1944, πραγματοποιείται αύριο Τετάρτη 6/6/2012 στο αμφιθέατρο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών ( 8μμ ).

Πρόκειται για την  πρώτη επίσημη παρουσίαση στο κοινό της Αθήνας του τιμηθέντος με Κρατικό Βραβείο 2011 στην κατηγορία (Χρονικό – Μαρτυρία) βιβλίου του Γιώργου Χ. Θεοχάρη »ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 – ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ»  που πραγματοπιείται με πρωτοβουλία του Δήμου Διστόμου – Αράχωβας – Αντίκυρας και του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου  με κεντρικό ομιλητή τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Ηλία Νικολακόπουλο.

Οι ξωτάρηδες του Παρνασσού (Μέρος Β’ και τελευταίο)

Αναδημοσίευση από το blog Τσοπάνος της Αράχωβας  

Του Χρήστου Ε. Μαυρόπουλου

Μπορεί  στο  πρώτο μου σημείωμα  για τους ξωτάρηδες  του  Παρνασσού όλα  να  σας φανήκαν  αψηλοκρέμαστα,  ωραία,  θαμαστά  και  εύκολα για τη ζωή των τσοπαναραίων, που ζούνε σιμά στη μυρωδάτη  χιούτη των ελάτων, στην  τροφαντή  και πράσινη  τη χλωρασιά,  στου  Παρνασσού  την  τόση λευτεριά, που  όμοιά της έχουνε μονάχα τα πουλιά!

Κι  όμως… τους  έχω δει σε μακρινή  και  βασανιστική πορεία με τα πόδια,από  της “ΓΟΣΤΣΙΑΣ” , της  “ΑΚΟΝΑΣ”, του “ ΠΑΛΙΟΠΥΡΓΟΥ” και τ’  άλλα χειμαδιά να  ανεβαίνουν , σαν  ταπεινοί  προσκυνητές, στου  Παρνασσού  τις   αετοφωλιές, τα μαντριά !

Και  πήγαινε μπροστά,  κατάμπροστα, ο  μπιστικός  με το μουλάρι  φορτωμένο καζάνια, καρδάρες  και  τσαντίλες, ξωπίσω  τα πρόβατα, τα  σπαηλίδικα  κριάρια και  τα σκυλιά, και  παραπίσω  οι  πολυκαιρισμένοι , αγάλι – αγάλι, με  τ’ αποδέλοιπα μουλάρια φορτωμένα τίγκα  ως τη δεσιά του μπαλντιμιού, ντχάλες, βιδούρια, τρίφτες, τσουκαλοπίνακα, σκουτιά, κι  όλα  της φαμελιάς και  της δουλειάς τα χρειασίδια!

Εκδηλώσεις μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων στη Λιβαδειά.

Κορυφώθηκαν την Κυριακή 20 Μαΐου με επιμνημόσυνη δέηση και καταθέσεις στεφάνων οι τριήμερες εκδηλώσεις «Πόντος- Δικαίωμα στη Μνήμη» που διοργανώθηκαν στη Λιβαδειά από τον Σύλλογο Ποντίων Ν.Βοιωτίας » Ο ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ».

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Παρασκευή 18 Μαΐου στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Λεβαδέων, με ομιλίες, ανάγνωση γραμμάτων και μαρτυριών και προβολή αρχειακού υλικού που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης στο κοινό που κατέκλυσε την αίθουσα.

Το Σάββατο 19 Μαΐου οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν με την «Λαμπαδηφορία-Πορεία Μνήμης» στη πόλη της Λιβαδειάς που κατέπληξε όσους την ακολούθησαν αλλά και όσους βρέθηκαν στην διαδρομή και το κατανυκτικό άναμμα των κεριών στον ισόγειο χώρο του «Νερόμυλου». 

Ανοιχτά παράθυρα.

Έίχα πάνω απο είκοσι χρόνια να μπω σε ΚΤΕΛ. Από την εποχή των φοιτητικών χρόνων και του στρατού. Μια επισκευή όμως στο αυτοκίνητο που κράτησε περισσότερο από το συνηθισμένο με ανάγκασε να πάω να το παραλάβω με το λεωφορείο. Ιδέα δεν είχα πόσο κοστίζει το εισιτήριο μέχρι Λιβαδειά και παρότι είχα ψιλά, έβγαλα 10 ευρώ για να είμαι μέσα. Ο εισπράκτορας είχε την κλασική συσκευή με τα ψιλά για τα ρέστα, αλλά και μια σύγχρονη ηλεκτρονική που έκοβε εισιτήρια. Όχι εκείνο το πακέτο με τα μικρά χαρτάκια-εισιτήρια που αθροιζόμενη η αξία τους αντιστοιχούσε στο αντίτιμο του εισιτηρίου και που εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε και στριμώχναμε μέσα στα τασάκια.

Αφέθηκα να παρατηρώ τριγύρω. Όταν οδηγάς δεν έχεις την πολυτέλεια να βλέπεις λεπτομέρειες στο τοπίο. Τα μεγάλα παράθυρα ήταν ότι έπρεπε, αλλά τα τζάμια ήταν φιμέ οπότε αντίο ανοιξιάτικα χρώματα. Και βέβαια τα παράθυρα δεν άνοιγαν.

Εδώ είναι το θέμα μας. Τα παράθυρα δεν άνοιγαν. Πλεονέκτημα, για λόγους ασφαλείας θα μου πείτε και συμβαίνει σε όλα τα σύγχρονα λεωφορεία. Ναι, αλλά για παιδί παλιότερης εποχής σε σχολική εκδρομή αυτό θα ήταν μέγα μειονέκτημα.  

Γ. Καραϊσκάκης και η μάχη της Αράχωβας. Εκδηλώσεις μνήμης.

«Γεώργιος Καραϊσκάκης: Η δεύτερη πιο δημοφιλής μορφή στην πόλη μετά τον Άι Γιώργη, αλλά η πρώτη μακράν των άλλων “γήινη” ύπαρξη. Οι δυο τους υπήρξαν συνεργάτες στη μάχη της Αράχωβας κατά τη λαϊκή διήγηση.

Πρόσωπο οικείο σε κάθε Αραχωβίτη. Δημοφιλής ήρωας στις ιστορίες των γερόντων, έζησε μέσα απ΄αυτές σε κάθε σπίτι.

Θυμάμαι το βλέμμα του από το κάδρο που υπήρχε στο καθιστικό του σπιτιού στα παιδικά μου χρόνια και παρατηρούσε με αυστηρότητα την κάθε κίνησή μας. Αργότερα θεωρήθηκε ντεμοντέ και ξεκρεμάστηκε, η μνήμη του όμως παρέμεινε. Ήταν τέτοια η ταύτιση  Αράχωβας και Καραϊσκάκη, που μεγαλώνοντας  απόρησα  όταν έμαθα ότι κι άλλες πόλεις τον θεωρούν ήρωά τους. Πως είναι δυνατόν;  Στο παιδικό μυαλό ο Καραϊσκάκης είχε γεννηθεί, ζήσει και πεθάνει εδώ.

Τώρα αγναντεύει την πόλη από τα δυτικά. Αρέσκεται να του στρίβουν τα μουστάκια στις παρελάσεις δυο φορές το χρόνο, ελέγχει την νυχτερινή ζωή συχνάζοντας στο “Φλοξ”- απ΄όπου και η φωτογραφία. Μάλλον του κακοφάνηκε όταν έμαθε ότι τα σχέδια για τοπικές ενδυμασίες στην επέτειο της μάχης του ματαιώνονται, απουσία Προέδρου Δημοκρατίας και καμερών».

Αυτά έγραφα στις 23 Νοεμβρίου 2009 σε ένα άρθρο σ΄αυτό το ιστολόγιο εκφράζοντας πικρία για την υποβάθμιση του εορτασμού της επετείου της μάχης του στην Αράχωβα. Σήμερα φαίνεται ότι τα πράγματα είναι αλλιώς. Υπάρχουν προγραμματισμένες εκδηλώσεις μνήμης και μάλιστα ζωντανή μετάδοση αυτών από τις ιστοσελίδες http://www.ustream.tv/channel/dimos-daa και http://ontime.gr/?page_id=341 για όσους βρίσκονται μακριά. 

Δήμος Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας: Έκφραση Ευαρέσκειας για τις εκδηλώσεις Μνήμης στο Δίστομο.

Μετά το πέρας των εκδηλώσεων Μνήμης – κορυφαίο γεγονός όχι μόνο για το Δίστομο αλλά για όλο τον «Καλλικράτειο» Δήμο –  ο απολογισμός κι ο απόηχος τους, μας ικανοποίησαν ιδιαίτερα.

Οι θετικές κριτικές που εισπράξαμε και τα συγχαρητήρια από όλους τους επισκέπτες και τους δημότες μας, συνάδουν με την επίτευξη του στόχου που δεν ήταν άλλος από το να κρατήσουμε το θέμα του Διστόμου σε υψηλό επίπεδο της επικαιρότητας, την δεδομένη συγκυριακή στιγμή.

Η επίτευξη ενός στόχου, είναι προϊόν δράσης συλλογικής προσπάθειας.

Για τον λόγο αυτό, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου,

Θεατρική παράσταση του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου: »Ζήσαμ’ με ξένες μέρες»

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, σκληροί, απόλυτοι: Ανάμεσα στους 218 σφαγιασθέντες Διστομίτες από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στις 10 Ιουνίου 1944, επτά (7) ήταν μωρά κάτω του ενός έτους! Σαράντα (40) ήταν παιδιά κάτω των 10 ετών! Και πενήντα έξι (56) κάτω των 17 ετών!

Ένας στους τέσσερις νεκρούς Διστομίτες ήταν το τίμημα της νιότης σε αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που ακόμα δεν έχει τιμωρηθεί παρόλο που υπάρχουν οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου της Ελλάδας και από χθες και της Ιταλίας!

Στα παιδιά – θύματα της Σφαγής του Διστόμου, στα παιδιά – θύματα όλων των πολέμων σε όλο τον κόσμο, είναι αφιερωμένες οι φετεινές εκδηλώσεις με τις οποίες ο Πολιτισμικός Σύλλογος Διστόμου συμμετέχει στις εκδηλώσεις Μνήμης που διοργανώνει ο Δήμος Διστόμου – Αράχωβας – Αντίκυρας. Μια σειρά εκδηλώσεων »αφιέρωμα των σημερινών παιδιών του Διστόμου στα παιδιά – θύματα της Σφαγής» όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν στην πρόσκληση του Χορευτικού Τμήματος που παρουσίασε το περασμένο Σάββατο την χορευτική-θεατρική παράσταση »Μια φορά και έναν καιρό… » με διδασκαλία του χοροδιδάσκαλου Γ. Κουνούκλα.

Ιστορική δικαίωση των Διστομιτών στον Άρειο Πάγο της Ιταλίας.

Σε μια οριστική, ηθική αλλά και ουσιαστική δικαίωση για τους συγγενείς των θυμάτων της Γερμανικής θηριωδίας του Διστόμου προχώρησε σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Capital.gr το Ανώτατο Δικαστήριο (Άρειος Πάγος) της Ιταλίας, απορρίπτοντας την αναίρεση που είχε υποβάλει η Γερμανία κατά της ευνοϊκής απόφασης που είχε επιτύχει το 2007 στο Εφετείο της Φλωρεντίας ο αείμνηστος νομικός εκπρόσωπος των Διστομιτών, πρώην ευρωβουλευτής και δικηγόρος Γιάννης Σταμούλης.

Η απόφαση του δικαστηρίου σημαίνει πως αναβιώνει η απόφαση του Εφετείου της Φλωρεντίας, που δέχθηκε ότι μπορεί να γίνει κατάσχεση γερμανικών ακινήτων στο ιταλικό έδαφος, ώστε να αποζημιωθούν οι συγγενείς των εκτελεσθέντων. Το ποσό που πρέπει πλέον να καταβάλει η Γερμανία, η οποία προσπάθησε να αποτρέψει την απόφαση ξεπερνά τα 75 εκατ. ευρώ.

Ενημέρωση για την πορεία της Υπόθεσης των Γερμανικών Αποζημιώσεων το Σάββατο 4 Ιουνίου.

Οι Γερμανικές αποζημιώσεις και ιδιαίτερα οι νομικές πτυχές της υπόθεσης του Διστόμου – που εκκρεμεί και στο Δικαστήριο της Χάγης – αποτελούν αντικείμενο ενημέρωσης, που θα γίνει από τους πλέον ειδικούς, στην μαρτυρική κωμόπολη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της επετείου της Σφαγής των 218 Διστομιτών από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής,

Συγκεκριμένα το Σάββατο 4 Ιουνίου 2011 (στις 8.00 μ.μ.), στο Προαύλιο του Μουσείου του Διστόμου – παλαιό Δημοτικό Σχολείο – και πριν την έναρξη της χορευτικής παράστασης, θα γίνει εκτενής ενημέρωση για την πορεία της Υπόθεσης  των Γερμανικών Αποζημιώσεων, ως εξής:

-Για την παρουσία της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα μιλήσει ο πληρεξούσιος της ελληνικής Κυβέρνησης,  Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεσμών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Στέλιος Περράκης και η διεθνολόγος Μαρία Μαρούδα.

-Για την πορεία της εκτέλεσης της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς στην Ελλάδα και την Ιταλία θα ενημερώσει η κ. Χριστίνα Σταμούλη.

(Το κείμενο με την πληροφορία μας το έστειλε συμπατριωτής μας)

Τα γενέθλια του «διαβολοκάραβου». Αιωνόβιο το θωρηκτό «Αβέρωφ», το ενδοξότερο πλοίο της νεώτερης Ελλάδας.

Του Λουκά Δημάκα από Τα ΝΕΑ.

Για τους Τούρκους ήταν το «διαβολοκάραβο» – το «Σεϊτάν Παπόρ» όπως, σύμφωνα µε τον θρύλο, έλεγαν έντροµοι στη θέα του. Για το πλήρωµά του, που έζησε τις παράτολµες και νικηφόρες ναυµαχίες του, ήταν«ο Τυχερός Μπαρµπα-Γιώργης». Για την ιστορία, το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», που χθες συµπλήρωσε 100 χρόνια µε την ελληνική σηµαία υψωµένη συνεχώς στην πρύµνη του, είναι το ενδοξότερο πλοίο της νεώτερης Ελλάδας, το πολεµικό που συνέβαλε καθοριστικά στη διαµόρφωσητων σηµερινών συνόρων, το µοναδικό πλοίο που σώζεται σε όλο τον κόσµο µε ενεργό δράση και στους δυο Παγκοσµίους Πολέµους του 20ού αιώνα!

Ηταν 9 το πρωί στις 3 ∆εκεµβρίου του 1912, στην πρύμνη του «Αβέρωφ», όταν ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, αρχηγός του ελληνικού στόλου, έχοντας µπροστά του τις τουρκικές ναυτικές δυνάµεις, εµπνεύστηκε το σχέδιο της καταδίωξης και εµβολισµού της τουρκικής ναυαρχίδας «Χαϊρεντίν Μπαρµπαρόσα», επικεφαλής του τουρκικού στόλου, που µόλις είχε ξεµυτίσει στα ανοιχτά του Ελλησπόντου έπειτα από µήνες:

«Μουσεία και Μνήμη»: Εκδηλώσεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών.

Με το μήνυμα «να γίνουν τα Μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης, την αμοιβαία κατανόηση και τη συνεργασία μεταξύ των λαών», το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) έχει κηρύξει την 18η Μαΐου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων.

Με διαφορετικές θεματικές κάθε χρόνο και με διάρκεια που συχνά ξεπερνά τη μία ημέρα, ο εορτασμός της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων -που καθιερώθηκε το 1977- αποκτά όλο και περισσότερη δημοτικότητα, σε σημείο τα τελευταία χρόνια να συμμετέχουν 30.000 και πλέον μουσεία σε τουλάχιστον 100 χώρες.

Φέτος η ημέρα είναι αφιερωμένη στα «Μουσεία και Μνήμη», ένα θέμα που επιλέχθηκε για να αναδείξει τη σημασία των μουσείων ως φορέων διάσωσης και διαφύλαξης της ατομικής και της συλλογικής μνήμης. Τη 18η Μαΐου, λοιπόν, αλλά και λίγο πριν και μετά, οι αίθουσες των μουσείων ανοίγουν, οι εκδηλώσεις πληθαίνουν και οι θεματικές εμπλουτίζονται. Πάντα με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Όσον αφορά τη γειτονία μας, το Μουσείο Δελφών, στο πλαίσιο του παγκόσμιου εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων η Ι΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων συμμετέχοντας στη γιορτή των Μουσείων διοργανώνει τις παρακάτω εκδηλώσεις:

Ψήφισμα της ΕΛΜΕ Βοιωτίας για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, στις αρχές του 20ου αιώνα, αναγνωρίστηκε ομόφωνα το Φεβρουάριο του 1994 από τη Βουλή των Ελλήνων. Η 19η  Μαΐου ανακηρύχθηκε επίσημα «Ημέρα Μνήμης». Η αναγνώριση αυτή, παρά τη μακρόχρονη  καθυστέρηση, δικαιώνει ηθικά τον Ελληνισμό του Μικρασιατικού Πόντου και συνδέει το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική μνήμη και διαδρομή του.

Τσερνόμπιλ 25 χρόνια μετά.

Ήταν ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στη 1:23:58 της 26ης Απριλίου του 1986, όταν μια σειρά εκρήξεων στον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, στην τότε Σοβιετική Ένωση, προκάλεσε αυτό που μετέπειτα χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του 20ου αιώνα.

Η είδηση «ταξίδεψε» με ταχύτητα φωτός, μέσα από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς δέκτες, σε ολόκληρο τον πλανήτη, προκαλώντας πανικό, ατελείωτες συζητήσεις για το κατά πόσο το ατύχημα αφορά και μπορεί να επηρεάσει και τη δική μας επικράτεια και προβληματισμό για το τι μέλλει γενέσθαι.

«Ελληνικά Ολοκαυτώματα» Η Μαύρη Βίβλος των Ναζιστικών σφαγών στην Ελλάδα μέσα από τις αφηγήσεις δημάρχων των «ματωμένων περιοχών».

Τη Μαύρη Βίβλο των ναζιστικών σφαγών της περιόδου 1940-1945 σε 90 πόλεις και χωριά της Ελλάδας παραδίδει στο ελληνικό και παγκόσμιο αντιφασιστικό κοινό το «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών». Πρόκειται για έκδοση -λεύκωμα 414 σελίδων γεμάτες με στοιχεία για τα φρικιαστικά αντίποινα που διέπραξαν Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι κατακτητές εναντίον αμάχων. Εναντίον παιδιών, εναντίον γυναικών , εναντίον γερόντων. Εναντίον κτιρίων, χωραφιών και υποδομών. Τίτλος : «Ελληνικά Ολοκαυτώματα, 1940-1945» (Εκδόσεις: ΛΙΒΑΝΗΣ).

 

Στον ογκώδη αυτό τόμο ο κάθε δήμαρχος του ματωμένου τόπου απευθύνει ένα χαιρετισμό μνήμης για εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που παραμένουν ουσιαστικά ατιμώρητα, απαιτώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη. Ακολουθεί μία τεκμηριωμένη αφήγηση της απάνθρωπης δράσης των κατοχικών στρατευμάτων με ονόματα, χρονολογίες, τοπωνύμια. Διαβάζεις και ανατριχιάζεις:

Η επιστολή του Δημάρχου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας στον Πρωθυπουργό για τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Ο Δήμαρχος Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας Κος Γιάννης  Πατσαντάρας, μόλις έγινε γνωστή η Πρωθυπουργική απόφαση για παράσταση του Ελληνικού Δημοσίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, απέστειλε προσωπικώς στον Πρωθυπουργό Κο Γεώργιο Παπανδρέου το παρακάτω τηλεγράφημα :

«Κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, η θαρραλέα απόφασή σας για παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σχετικά με το ζήτημα της καταβολής των Γερμανικών αποζημιώσεων, αποτελεί σημαντικό-ουσιαστικό και συμβολικό-βήμα για την απόδοση δικαιοσύνης στο μαρτυρικό Δίστομο.
Διερμηνεύοντας τα αισθήματα όλων των πολιτών του Δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας και τα δικά μου, σας εκφράζω την πλήρη ικανοποίησή μου και τις ευχαριστίες μου και σας δηλώνω την ακλόνητη και απόλυτη συμπαράσταση της Δημοτικής Αρχής Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας στον δύσκολο Αγώνα που αναλαμβάνετε, ευελπιστώντας στο αίσιο αποτέλεσμα».

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Γιάννης Πατσαντάρας
Δήμαρχος Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας

Ένα κερί για το Δίστομο.

Μ’ ένα κερί στο χέρι, με δάκρυα στα μάτια και με μνήμες από το σφαγιασμό των δικών τους ανθρώπων από τους Γερμανούς, Διστομίτες που ζουν στην Αθήνα συγκεντρώθηκαν έξω από την πρεσβεία της Γερμανίας.

Οι κάτοικοι του Διστόμου με τον τρόπο αυτό θέλησαν να τιμήσουν τη μνήμη των 218 σφαγιασθέντων προγόνων τους και να διεκδικήσουν την δικαίωση τους από το γερμανικό κράτος, αλλά και για να υπενθυμίσουν στους Έλληνες πολιτικούς ότι έχουν ηθική υποχρέωση να διεκδικήσουν τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Η συγκέντρωση έγινε με αφορμή την εκπνοή της προθεσμίας, σε περίπου μια εβδομάδα, για την υποβολή αιτήματος παράστασης του ελληνικού κράτους στη δίκη που θα διεξαχθεί στη Χάγη, ύστερα από έφεση που άσκησε το Γερμανικό κράτος, στην απόφαση που πήραν τα Ιταλικά δικαστήρια υπέρ των κατοίκων του Διστόμου και σύμφωνα με την οποία η Γερμανία θα πρέπει να καταβάλει στους συγγενείς των θυμάτων 25 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους από το 1997.

Φαλκονέρα – Μνήμες τραγικές.

Eίδε δεκάδες ανθρώπους, λίγα μέτρα μακριά απ’ αυτόν, να τους «καταπίνουν» κύματα ύψους δέκα μέτρων και να χάνονται για πάντα. Έμεινε για δεκαέξι ώρες μέσα στο νερό, άλλοτε βρίζοντας και καταριώντας την τύχη του και άλλοτε παρακαλώντας τη Mεγαλόχαρη να τον βοηθήσει.

Έπαιζε -κυριολεκτικά- γροθιές στη θάλασσα, φωνάζοντας με όση δύναμη του είχε απομείνει, ότι δεν πρόκειται να τον πάρει κοντά της. Ήταν 24 ετών, όταν έζησε την πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής του. Εμπειρία που χάραξε την ψυχή του και σηματοδότησε ολόκληρη την ύπαρξή του. Eμπειρία που άφησε βαθιά, ανεξίτηλα σημάδια.

Σημάδια που τον έκαναν να δει τη ζωή διαφορετικά και να αναθεωρήσει τα πάντα γύρω από τον θάνατο. Άλλωστε, εκείνη την παγωμένη νύχτα της 7ης προς 8ης Δεκεμβρίου 1966, σε μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στις ελληνικές θάλασσες, στο ναυάγιο του πλοίου «Hράκλειον», στην περιοχή της βραχονησίδας Φαλκονέρα (23 ν.μ. βορειοδυτικά της νήσου Μήλου) ο  69χρονος σήμερα Δημήτρης (Μίμης) Γεωργακάκης, από τον Πλατανιά Κυδωνίας Χανίων, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. Ήταν μια γνωριμία… ζωής!