Αλλού τις αγριάδες, Κατερίνα.

Της Ρέας Βιτάλη.

Το βιντεάκι σου Κατερίνα Μουτσάτσου έτρεξε με τις ταχύτητες του διαδικτύου. Αναστατώθηκε το facebook. «Με λένε Κατερίνα και είμαι Ελληνίδα». Δύσκολη η θέση μου Κατερίνα. Δεν αφήνω τον εαυτό μου να γλιστρήσει στη συγκίνηση. Δεν επιτρέπω να με λοξοδρομήσει κανένα εύκολο δάκρυ.

Αντιλαμβάνομαι τη συναισθηματική σου φόρτιση καθώς έρχεσαι απ΄έξω. Πόσο άβολο είναι να εξηγείς, να υποστηρίζεις, να απολογείσαι για την πατρίδα σου. Δεν είναι η μόνη στιγμή της ιστορίας που μας συμβαίνει. Μη κολλώνεις! Μπορώ να διακρίνω τις αγνές προθέσεις σου αλλά διαφωνώ μαζί σου. Ο εθνικός ύμνος, στο τέλος της παράστασής σου, πρόδωσε μια μεγάλη αλήθεια. Ευτυχώς σου ξέφυγε. Έστρεψε τον φακό στο σωστό σημείο Κατερίνα. Σκέψου το. Πόσο στην καρδιά μπορεί να στοχεύσει ο Εθνικός ύμνος μιας άλλης χώρας; Τι θα έλεγε σ΄εμάς ο Εθνικός ύμνος της Αυστρίας, της Πορτογαλίας, της Ουγγαρίας; Ο Εθνικός Ύμνος Κατερίνα μου απευθύνεται σε μας τους ίδιους. Κι αυτό πονάει. Μπορεί να είναι και εξαγνιστικό. Αν αξιωθούμε κότσια. Αν βάλουμε εμάς υπόλογους απέναντι στην ιστορία μας. Γι΄αυτό μπορώ να χύσω τα δάκρυα όλου του κόσμου. Σε είδα εξαγριωμένη… Τόσο όμορφη που είσαι θυμωμένη! Να γκαζώνεις. Έτσι όντως γκαζώνουμε οι Έλληνες. Να φωνάζεις! Να συστήνεσαι στην ανθρωπότητα! Τζάμπα κόπος Κατερίνα. Τι νόημα έχει να φωνάξεις αυτά που ξέρουν για μας; Πόσες φορές ακόμα να βγάλουμε περιοδεία τους αρχαίους ημών προγόνους βρε Κατερίνα; Μπουλούκι τους καταντήσαμε. Πόσες φορές να μιλήσουμε για τα ωραία μας νησιά…Λες και δεν τα τιμούνε! Κατερίνα θα σου πω κάτι κι ας σε στενοχωρήσω. Αλλού τις αγριάδες. 

Οι πλούσιοι ψάχνουν το μέλλον κι οι φτωχοί το παρελθόν.

Σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση στον χρόνο είναι προσανατολισμένες οι αναζητήσεις των χρηστών στο Google, ανάλογα με το αν αυτοί προέρχονται από πλούσιες ή από πιο φτωχές χώρες. Μια νέα πρωτότυπη βρετανο-αμερικανική επιστημονική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά των χρηστών στις μηχανές αναζήτησης εξαρτάται από το επίπεδο του ανά κεφαλή Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) στη χώρα τους. Όσο πιο ψηλό είναι το ΑΕΠ ανά κεφαλή, τόσο πιο πολύ οι ερωτήσεις και αναζητήσεις αφορούν το μέλλον, ενώ όσο πιο χαμηλό είναι το ΑΕΠ ανά κεφαλή, τόσο πιο πολύ οι πληροφορίες που οι χρήστες ψάχνουν, αφορούν το παρελθόν. 

Λάθος χώρα για αυτοκτονία.

Της Ρέας Βιτάλη

Όποιον έφυγε τον αποκαλούν «μακαρίτη». Μα εγώ θα σας προσφωνήσω «αξιότιμε».

Αξιότιμε. Αξιόμαχε. Παραξενεύει η λέξη «αξιόμαχε». Θυμάστε εκείνο το παιχνίδι. Με το σκοινί. Δυο αντίπαλες ομάδες. Ποια θα τραβήξει την άλλη στο μέρος της. Ζωή, θάνατος. Πώς να σε κερδίσει ο θάνατος; Ενώ είναι άνοιξη. Μα δεν βρέθηκε ούτε μία κλωστούλα ζωή να παρασύρει λίγο, τόσο δα διέξοδο; Δεν βρέθηκε τόση δα ηλιαχτίδα να φωτίσει τόσο δα το απόλυτο σκοτάδι της εσωτερικότητας; Ένα τόσο δα χέρι να σας βγάλει από το δικό σας δωμάτιο; Πώς διαλέγεις τον θάνατο; Σε ποιο ακραίο σημείο θέας, σε ποιο γκρεμό, σε ποια κορφή να σταθείς και να επιλέξεις θάνατο. H ζωή χώνεται, τρυπώνει από το πουθενά. Ξαφνικά ένα σφύριγμα, ένα ψιτ, κι αλλάζουν όλα. Πώς δεν έφτασε σε σας ούτε ένα τόσο δα ψιτ; Πώς αγνοήσατε όλα τα κελεύσματα; Σε ποιο ακρογωνιαίο κομμάτι αξιοπρέπειας, σε ποιο κλαδί υπερηφάνειας τραμπαλιστήκατε, και ξεκρεμαστήκατε. Και διαλέξατε να ξεκρεμαστείτε; Πω, πω δύναμη! Γι αυτό σας αποκαλώ –Αξιόμαχε-. 

Ένα κιλό αρνί λιγότερο φέτος.

Είναι πρόταση του «Τσοπάνου της Αράχωβας». Ένα κιλό αρνί λιγότερο φέτος και τα χρήματα του «χαμένου» κιλού στο φιλόπτωχο των ενοριών. Μεταφέρω από το ιστολόγιό του:

«Πέστε ότι το αρνί που πήρατε ήταν ένα κιλό παραπάνω. Τι θα κάνατε θα το επιστρέφατε στον χασάπη η στον τσοπάνο που το αγοράσατε; Φυσικά και όχι θα πληρώνατε και θα το παίρνατε. Τα χρήματα λοιπόν για το ένα παραπάνω κιλό που δεν θα φάτε θα σας πώ τι θα τα κάνετε.

Πάσχα είναι, ακόμα και οι πιό αδιάφοροι θα μπείτε σε μιά εκκλησία, εκεί λοιπόν αναζητήστε το κουτί του φιλοπτώχου ταμείου της ενορίας σας (*). Αν δεν το βρείτε ρωτήστε σε ποιό κουτί πάνε τα λεφτα για το φιλόπτωχο γιατί εκεί θέλω να ρίξετε το αντίτιμο ενός κιλού αρνιού. Και τέλος πάντων, ας μην είναι και τα 11 ευρώ που κάνει ένα κιλό αρνί , βάλτε 10 , άντε 5, ΟΧΙ κέρματα αυτή τη φορά όμως. Για να κάνουν πάσχα και κάποιοι γείτονές σας, που ίσως δεν το γνωρίζετε, αλλά υποφέρουν».

Πηγή: tsopanos.blogspot.com

(*) Admin:  ή οπουδήποτε αλλού πιστεύετε ότι θα πιάσουν τόπο τα χρήματά σας.

Ενισχύοντας το άβατο του ακροδεξιού εξτρεμισμού.

Σε μία εξαιρετικά δύσκολη κοινωνική συγκυρία και με εμφανή πλέον την τάση ο ακροδεξιός και ρατσιστικός λόγος να γίνεται ολοένα και περισσότερο λόγος της κεντρικής πολιτικής σκηνής, η απόφαση του Δημάρχου της Αθήνας να ζητήσει τη γνώμη της Αστυνομίας για τη διεξαγωγή αντιρατσιστικών εκδηλώσεων στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα το Σάββατο 17/03 δημιουργεί έντονες ανησυχίες. Πολλώ δε μάλλον, όταν η γνώμη της Αστυνομίας καταλήγει στην απόφαση του Δημάρχου για μη παροχή ρεύματος στους διοργανωτές της εκδήλωσης λόγω φόβου επεισοδίων.

Διαπιστώνεται εδώ το εξής παράδοξο: Αντί ο Δήμος να απαιτεί από την Αστυνομία τη διαφύλαξη μίας ειρηνικής εκδήλωσης που θα διεξαχθεί σε δημόσιο χώρο, ώστε να διασφαλιστεί η απόλαυση ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος όπως αυτό της συνάθροισης, απαγορεύει τη νόμιμη συνάθροιση επειδή η Αστυνομία αδρανεί, αδιαφορεί ή απλώς αδυνατεί να θέσει υπό έλεγχο τις εκτός κάθε ελέγχου –προφανώς- και νομιμότητας δράσεις ρατσιστικών, ναζιστικών ή απλώς τραμπούκικων ομάδων και «πολιτοφυλακών» που ανενόχλητες τα τελευταία χρόνια φτιάξανε το δικό τους άβατο στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα. Η απόφαση του Δημάρχου συνιστά ένα βήμα στην ενίσχυση αυτού του άβατου. 

We blame you, you know.

Του Αλκίνοου Ιωαννίδη

We blame you, you know, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.

Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Kύπριους δικούς μου σαν να ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον τόπο τους; Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες; 

Η μαγκιά του Νταλάρα.

Του Κώστα Γιαννακίδη

Μια καρέκλα εκτοξεύεται προς τη σκηνή-θα τη δείτε στο βίντεο. Έχουν προηγηθεί γιαούρτια. Και καφέδες. Και εκατοντάδες ύβρεις. Όμως ο Νταλάρας παραμένει εκεί (και τραγουδάει). Και αρνείται να υποχωρήσει μπροστά στην ανώνυμη αλητεία, στον άθλιο τσαμπουκά που θα ιδιοποιηθεί τον χαρακτηρισμό της δίκαιης οργής για να διεκδικήσει αποδοχή.

Τι είναι αυτοί οι τύποι που βρίζουν τον Νταλάρα; Μικρή σημασία έχει, δεν θα μάθουμε ποτέ αν και στα σχόλια από κάτω θα μπουν ένα σωρό βολικές γενικεύσεις με χώρο για όλους. Επίσης θα μας πουν ότι η «δίκαιη οργή» δεν στρέφεται απαραιτήτως κατά του προσώπου, αλλά εναντίον αυτού που συμβολίζει ο Νταλάρας. Δηλαδή τι στο διάολο συμβολίζει ο Νταλάρας;

Εναντίον νεκρών.

Στις 29 Φεβρουαρίου 2012, το Δημοτικό Συμβούλιο Μαρκοπούλου υπαναχώρησε από την πρόσφατη (28.11.2011) ομόφωνη απόφασή του και καταψήφισε (με 19 ψήφους έναντι 11) την πρόταση χωροθέτησης κέντρου αποτέφρωσης νεκρών στο Μαρκόπουλο.

Καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισε η εκκλησία και η συλλογή υπογραφών στην οποία φέρεται ότι επιδόθηκε για ακόμα μια φορά. Σε ένα προκλητικό ανακοινωθέν (8.12.2011) που παραγνωρίζει πλήρως τη νομοθετική ρύθμιση της καύσης των νεκρών και τους διακριτούς ρόλους που οφείλουν να έχουν εκκλησία και πολιτεία, η Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυραιωτικής, κατηγορεί στους εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους ότι «ποδοπατούν ιερές διαχρονικές παραδόσεις» και «περιφρονούν την εκκλησιαστική συνείδηση». Έτσι, προειδοποιώντας για «έντονα κοινωνικά προβλήματα» που «πιθανόν να προκαλέσει» η επιμονή του Δημοτικού Συμβουλίου, καλεί το τελευταίο να μην αντιπαρατεθεί με την εκκλησία αλλά να αλλάξει κατεύθυνση. 

Γενόσημο… ο εχθρός του γένους.

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Όταν εκπρόσωποι πολιτικών και συνδικαλιστικών σχηματισμών λένε “το Κεφάλαιο πίνει  το αίμα του λαού”, “ο λαός οδηγείται στον αφανισμό”, ”καταδικάζετε τους συνταξιούχους σε θάνατο”, όλοι αντιλαμβάνονται την συγγνωστή υπερβολή του δημόσιου λόγου και κανείς δεν σπεύδει να συντάξει διαθήκη. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ένταση των εκφράσεων φτάνει στη στρατόσφαιρα όπου οι λέξεις χάνουν την βαρύτητά τους. Τα πράγματα διαφέρουν όμως όταν πρόκειται για επιστημονικούς συλλόγους.

Επί μέρες βομβαρδιζόμαστε από πληρωμένες διαφημίσεις των ιατρικών και φαρμακευτικών συλλόγων της χώρας που πραγματικά έχουν τρομάξει τον κόσμο. Όταν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι επιστήμονες προειδοποιούν τους πολίτες ότι “ η ζωή κοστολογείται  23 ευρώ”, “έχουμε ασθενείς δύο κατηγοριών”, “η Υγεία παρέχεται σε δόσεις”, “θα γεμίσουμε επικίνδυνα φάρμακα”, “η ζωή των πολιτών μπαίνει σε κίνδυνο”, εύλογο είναι να  προκαλέσουν μεγάλη αναστάτωση στην κοινωνία.

Ο φευγάτος των Βαρδουσίων.

Του Κώστα Ζυρίνη

Στέκει μονάχο του, παράταιρο, σ’ ένα ελάτινο δάσος στα Βαρδούσια. Ένα παλιό, εγκαταλειμμένο λεωφορείο κάποιου ΚΤΕΛ. Λίγοι γνωρίζουν την ιστορία που κουβαλάει. Ότι χρησιμοποιήθηκε δηλαδή από έναν άνθρωπο της πόλης για να πλησιάσει τη Φύση και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής…

Σαν παραμύθι γύρω απ το τζάκι του ορεινού καταφύγιου:  Ήτανε, λέει, ένας ραλίστας, ένας άνθρωπος της ταχύτητας. Της έντασης. Της νίκης και της δόξας. Άλκης, ή κάτι τέτοιο, μαζί με κάποιο επίθετο που δεν συγκράτησα, γιατί απλώς δεν είχα λόγο να το κάνω. Τι περιμένεις, κουβέντες φευγάτες του κονιάκ μετά από τόσες ώρες ανέβασμα στο βουνό, με το χιόνι ίσαμε το γόνατο. Κουβέντες με άγνωστους που γίνονται οικείοι και μόνο γιατί έφτασαν μέχρις εδώ.  Κάτι συνέβη όμως σε κείνη την περιοχή του μυαλού του ραλίστα, στην περιοχή που ήταν μόνο δική του, όπου οι δάφνες δεν έχουν θέση. Κάτι συνέβη και χάθηκε απότομα από τα Ράλι Ακρόπολις, απ τη δημοσιότητα κι απ τον κοινωνικό του πυρήνα καθώς φαίνεται. Οριστικά και αμετάκλητα. Χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς θόρυβο. Έτσι, σαν παραμύθι που δεν τέλειωσε. 

Οι “λάμιες” και οι “λαμογιές”.

Του Γιάννη Αν. Λουκά

«Αποκριγιάτικες κβέντες»
Διάβασα με ενδιαφέρον την ανάρτηση για την «αποκρυπτογράφηση των ξωτικών». Γύρισα πολλά χρόνια πίσω: «νεράιδες, γοργόνες, λάμιες, ξωτικά, στρίγγλες, γελούδες». Τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων. Νοστάλγησα αρχικά. Μετά αναρωτήθηκα μήπως όλα αυτά είναι παλιομοδίτικα στην εποχή του Χάρι Πότερ , του Τεν-Τεν, του Σπάιντερμαν… Και, τελικά, μου σφηνώθηκε η ιδέα ότι το άρθρο δεν είναι πλήρες, καθώς δεν περιλαμβάνει το σήμερα.

Το σήμερα; «Μα, υπάρχουν σήμερα ξωτικά;» θα μου πείτε. «Πώς δεν υπάρχουν;» σας απαντώ. Όλες οι εποχές έχουν τα ξωτικά τους. Έτσι, σήμερα μπορεί να μην έχουμε ή μάλλον να μην πιστεύουμε ότι υπάρχουν “λάμιες”, όμως υπάρχουν (και παρα-υπάρχουν) οι ”λαμογιές”. Μάλιστα φίλοι μου, αυτά είναι τα ξωτικά του σήμερα: οι “λαμογιές”, θηλυκού γένους, όπως θα παρατηρήσατε, για να επαληθευτεί και η διαπίστωση της καθηγήτριας της Λαογραφίας ότι η κακή και μη αποδεκτή συμπεριφορά συμβολίζεται και βαφτίζεται με ονόματα θηλυκού γένους.

Η αποκρυπτογράφηση των ξωτικών.

Νεράιδες, γοργόνες, λάμιες, ξωτικά, στρίγγλες, γελούδες και άλλες περιπλανώμενες εξωκοσμικές μορφές ζουν αιώνια κάπου στη φύση, μακριά από τον πολιτισμό και την οργανωμένη κοινωνία- συνήθως σε μέρη επικίνδυνα- έχουν υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις, σπάνια και παράξενη ομορφιά ή ασχήμια, ενώ τις περισσότερες φορές είναι εχθρικές προς τους ανθρώπους. 

Οι κοινωνίες, θέλοντας να «αποτάξουν» την «κακή» τους συμπεριφορά, τις τοποθετούν στη σφαίρα του φανταστικού και τις καταδικάζουν να ζουν μέσα από τους θρύλους της λαϊκής μας παράδοσης.

Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο, καθώς στη λαϊκή λογοτεχνία των παραδοσιακών κοινωνιών η πραγματικότητα «λέγεται» έμμεσα, μέσα από συμβολισμούς, οι οποίοι στέλνουν στις παλαιότερες μικρές και κλειστές κοινωνίες τα ανάλογα μηνύματα.

Καλά νέα για την υγεία του Λουκά Ξηρομερίτη και ένα ευχαριστώ.

Όπως πιθανότατα γνωρίζετε ένα απο τα πιό αγαπητά παιδιά της Αράχωβας ο ΛΟΥΚΑΣ ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ πέρασε πρόσφατα μιά πολύ μεγάλη περιπέτεια λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος. Ευτυχώς τα νέα είναι πλέον καλά καί ολοι πιστεύουμε ότι πολύ σύντομα ο Λουκάς θα είναι μαζί μας.

Εκείνο πού δεν γνωρίζουν  όμως πολλοί είναι ότι αποφασιστικό ρόλο στην θετική εξέλιξη της υγείας του ΛΟΥΚΆ έπαιξε  ο ιατρός και δημοτικός σύμβουλος ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΡΑΓΙΑΣ, ο οποίος από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα του και με φροντίδα που απο τους ιατρούς του νοσοκομείου χαρακτηρίσθηκε ιδανική συνέβαλλε τα μέγιστα στο να έχουμε σήμερα αυτά τα ευχάριστα νέα. Ως Πρόεδρος του Δημοτικου Συμβουλίου, ως Αραχωβίτης αλλα και ως άνθρωπος θέλω να συγχαρώ τον Λεωνίδα παρ’ ότι ξέρω ότι δεν του αρέσουν τα πολλά λόγια.

ΣΤΑΘΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΟΣ

ΥΓ.Επειδή όλα σ’ αυτό το τόπο παρεξηγούνται, σπεύδω να τονίσω ότι άλλο οι πολιτικές η προσωπικές διαφορές που μπορεί να προκύψουν σε μια διαδρομή, κι άλλο η αναγνώριση της προσφοράς του καθενός.

Δεν μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον γιατί δεν καίγονται τα σινεμά.

Του Φώτη Γεωργελέ 

Δεν μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον γιατί δεν καίγονται τα σινεμά. Δεν μπορείς να πεις ότι ο ομορφότερος κινηματογράφος της Αθήνας, στο κτίριο που γράφει την ιστορία της πόλης, δεν μπορεί να πυρπολείται. Δεν μπορείς να πεις σε κάποιον ότι τα βιβλιοπωλεία δεν τα σπάνε. Ότι δεν υπάρχουν σε καμία άλλη πόλη του κόσμου βιβλιοπωλεία με λαμαρίνες και ρολά στις βιτρίνες. Αν χρειάζεται να το εξηγήσεις, τότε δεν θα σε καταλάβει. 

Τα μέτρα λιτότητας ξυπνούν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Kύμα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, φαίνεται ότι έχουν προκαλέσει τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα. Σήμερα ο διευθυντής της γαλλικής εφημερίδα, Humanite, απευθύνει κάλεσμα στους λαούς της Ευρώπης να στηρίξουν τον ελληνικό λαό, 33 Βρετανοί βουλευτές, συνδικαλιστικοί ηγέτες και ακτιβιστές κυρίως από το χώρο της αριστεράς ανακοίνωσαν ότι θα οργανώσουν μία Ευρωπαϊκή Εκστρατεία Αλληλεγγύης και συλλογή υλικής βοήθειας για τους Έλληνες πολίτες, ενώ μια παγκόσμια διαδήλωση υπέρ του ελληνικού λαού οργανώνεται τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο.

Εν τω μεταξύ, σοσιαλιστές και οι οικολόγοι βουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου επέκριναν έντονα σήμερα τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τη χρηματοπιστωτική στήριξη της χώρας και έθεσαν ερωτήματα για τη νομιμότητα της «τρόικας» που τα αποφασίζει.

Κοκκινοσκουφίτσες.

Του Γρηγόρη Ψαριανού

Σήμερα, διάφοροι ηλίθιοι θα είναι ευχαριστημένοι απ’ την κατάσταση και την εικόνα της Αθήνας και άλλων πόλεων. Και μπόλικοι »αριστεροί» ηλίθιοι μάλιστα – ίσως οι περισσότεροι ξέρουμε αρκετούς τέτοιους.

Λοιπόν; Μεγαλούργησε το κίνημα της επανάστασης, πάλι, με το κάψιμο ιστορικών, μοναδικών κτιρίων απ’ όσα λίγα έχουν απομείνει; »Δικαιώθηκαν οι αγώνες του λαού», με τους βανδαλισμούς και την αλητεία, που έγιναν μάλιστα με σχέδιο και προμελέτη; Και ποιοι συνεχίζουν να μιλάνε για προβοκάτσιες; Δεν κουράστηκαν να καβαλάνε το παραμύθι τους, ενώ καλά γνωρίζουν και καλύπτουν συγκεκριμένες ομάδες και πρόσωπα;

Διαμαρτυρία κατά του μνημονίου στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.

Μετά την Ακρόπολη σειρά πήραν οι Δελφοί για διαμαρτυρία κατά του νέου Μνημονίου. Στον Αρχαιολογικό χώρο και εμπρός από τον Ναό του Απόλλωνα, πολίτες του Δήμου Δελφών σήκωσαν πανό με συνθήματα κατά του Μνημονίου. Εκτός την Ελληνική, διαβάστηκε κείμενο αντίστασης σε τρεις γλώσσες (Αγγλική Γαλλική Γερμανική).

Το κείμενο: «Από τον Ομφαλό της Γης, το Κέντρο του Αρχαίου Κόσμου τους Δελφούς, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ – Για να αποτρέψουμε το ξεπούλημα της χώρας από τους πατριδοκάπηλους και προδότες της κυβέρνησης. – Για να αποτρέψουμε τη ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης. – Για να διώξουμε τη κατοχική κυβέρνηση Παπαδήμου και τους φορείς του δοσιλογισμού. – Για να διώξουμε όλους όσους μετατρέπουν τη χώρα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης».

Πηγή iteanet

Κάλεσμα σε κινητοποιήσεις από φορείς της Βοιωτίας.

ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ, ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ

Μπροστά στην ολοκληρωτική καταστροφή, τις στρατιές ανέργων, την εξαθλίωση εργαζόμενων και συνταξιούχων, τις απολύσεις, την αρπαγή του δημοσίου πλούτου, την υποτέλεια και την υποδούλωση, πρέπει να απαντήσουμε αποφασιστικά. Το νέο μνημόνιο είναι ένα ακόμη βήμα στην άβυσσο και τη χρεοκοπία.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.

ΠΡΙΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Πριν διαλύσουν κάθε δυνατότητα να σταθούμε στα πόδια μας.

Από τον καναπέ και την τηλεοπτική παρακολούθηση πρέπει να μετατραπούμε σε ενεργούς πρωταγωνιστές, με συμμετοχή και δράση. Δεν θα μας λύσουν «οι άλλοι» τα προβλήματά μας, ούτε κάποιοι καλύτεροι εκπρόσωποι. Εμείς οι ίδιοι μπορούμε να γίνουμε Η ΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην κρίση. 

Βίοι Παράλληλοι.

-Είμαι Αραχωβίτης. Έχει μεγάλη συναισθηματική αξία η λέξη αυτή για μένα. Έχω συνδέσει την ύπαρξή μου με τον Παρνασσό.

-Κι εγώ Αραχωβίτης είμαι, νοιώθω το ίδιο με σένα, μόνο που δεν έχω σχέση με τον Παρνασσό. Η δική μου ύπαρξη είναι συνδεδεμένη με τον Κοκκινιά στα Βαρδούσια. Ορεινή Ναυπακτία, στα Κράβαρα αν έχεις ακουστά. Ζω σε ράχη, σε υψόμετρο 650-1100μ.

-Δε μου λες κάτι πρωτότυπο. Σε παρόμοιο περιβάλλον ζω κι εγώ. Πως τα περνάτε εκεί;

–“Οραματιζόμαστε να κρατήσουμε ζωντανό το χωριό μας να αναδείξουμε τις ρίζες μας και να διαφυλάξουμε αναλλοίωτα τα πολιτιστικά στοιχεία του που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας”.

-Παρόμοιους στόχους έχουμε κι εμείς.

–«Η Αράχωβα φημίζονταν από παλιά για το πανηγύρι της. Όλοι μας τιμάμε το μακροβιότερο έθιμο του πανηγυριού με χαρά”.

-Για το δικό μας λες;

-Όχι για το δικό μας. 

Υπ. Παιδείας: Μικρογεύματα σε 5.000 μαθητές της Αττικής

Ο υπισιτισμός των μαθητών -επιτέλους!- ευαισθητοποίησε το υπουργείο Παιδείας και από την επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με τα όσα είπε η αρμόδια υφυπουργός Εύη Χριστοφιλοπούλου στη Βουλή, θα ξεκινήσει να παράσχει μικρογεύματα σε 18 σχολεία (περίπου 5.000 μαθητές) εννέα περιοχών του Λεκανοπεδίου που αντιμετωπίζουν έντονα κοινωνικά προβλήματα, ενώ πρόκειται σύντομα να τεθεί σε εφαρμογή πρόγραμμα βοήθειας απευθείας σε οικογένειες που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Μεταξύ αυτών, εν πρώτοις, καιπιλοτικά το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί στον Ταύρο, στα Κάτω Πατήσια, στα Εξάρχεια, στο Μενίδι και στην πλατεία Βάθη και θα επεκταθεί στο Μοσχάτο, στη Νίκαια, στον Ασπρόπυργο και τον Αυλώνα.