Ιστολόγιο «Ιστορικά του Παρνασσού» του Λουκά Παπαλεξανδρή

Λόγω φυσικής απουσίας και λόγω αποχής από τα ιντερνετικά τον τελευταίο καιρό, δεν πήρα έγκαιρα χαμπάρι το νέο  ιστολόγιο του Λουκά Παπαλεξανδρή «Ιστορικά του Παρνασσού» που «εκπέμπει» στο διαδίκτυο  από τις 20 Αυγούστου.  Πρόκειται για ένα ιστολόγιο που θα εξελιχθεί σε θησαυρό με σπάνιες παλιές φωτογραφίες, δημοσιεύσεις και άλλο υλικό από το προσωπικό του αρχείο.

Χαίρομαι πολύ για την κίνηση του Λουκά να βγάλει προς τα έξω τη σπάνια συλλογή του και του εύχομαι καλή πορεία στο διαδίκτυο που νομίζω λόγω της σπουδαιότητας του υλικού την έχει εξασφαλισμένη.

Τρία χρόνια Αράχωβας Blog.

Έχουν περάσει ακριβώς τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτό το ιστολόγιο τις αναρτήσεις και με νοσταλγική διάθεση γύρισα πίσω και κοίταξα τα πρώτα άρθρα. 5 Φεβρουαρίου 2009 ήταν το ξεκίνημα. Αφορμή για τη δημιουργία του Αράχωβας blog στάθηκε το μπέρδεμα των οδηγών που κατευθύνονταν από την περιοχή του νεκροταφείου προς το χιονοδρομικό κέντρο από την έλλειψη πινακίδων στην dolce vita. Τους παρατηρούσα μέσα από το αυτοκίνητο  -περιμένοντας τα παιδιά να τελειώσουν το χορευτικό- να φτάνουν στο απαγορευτικό που υπάρχει εκεί, να κάνουν όπισθεν, να ρωτάνε. Παρόμοια προβλήματα και στο κατέβασμα λίγο πιο κάτω στην αναστροφή για Αράχωβα. Έπρεπε να γράψω κάτι γι αυτό, δεν υπήρχε κανένα ιστολόγιο στην πόλη και στο προσωπικό blog που είχα τότε δεν είχε νόημα, έτσι γεννήθηκε το Αράχωβας blog. 

Time Out.

Μετά από μακρόχρονη καθημερινή ενασχόληση με το Αράχωβας blog, νοιώθω την ανάγκη να διακόψω.  Ο προσωπικός χρόνος που απαιτεί, η νοητική  κόπωση,  το καλοκαιράκι που ήρθε και η αμφιβολία για το νόημα του εγχειρήματος που με βασανίζει τελευταία, με οδηγούν εδώ.

Εν το μεταξύ υπάρχουν ο Anemoria και η Vina που όταν θέλουν κάτι να πουν, τα κλειδιά του σπιτιού τα έχουν και τον τρόπο τον ξέρουν.

Σας ευχαριστώ που περνάγατε και περνάτε από αυτά τα μέρη.

Άρειος Πάγος: Υπέρ της άρσης της ανωνυμίας των blogger.

Υπέρ της άρσης της ανωνυμίας των ιστολογίων σε περίπτωση που εμπλέκονται σε υποθέσεις πλημμελημάτων και κακουργημάτων αποφάνθηκε η εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά γνωμοδότηση, καθώς μεσολάβησε αλλαγή της νομοθεσίας από τις προηγούμενες δύο.

Το τέλος της ανωνυμίας των bloggers που είχε βάλει το 2009 ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Σανιδάς και επικύρωσε εν συνεχεία ο σημερινός εισαγγελέας Ιωάννης Τέντες επαναλαμβάνει σήμερα με νέα γνωμοδότησή του ο αντεισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Αθανάσιος Κατσιρώδης.

Εκτός λειτουργίας οι υπηρεσίες της πλατφόρμας ιστολογίων Blogger

Αναστάτωση σε εκατομμύρια μπλόγκερ από όλο τον κόσμο έχει προκαλέσει ένα τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε χθες στην πλατφόρμα Blogger της Google, το οποίο οδήγησε στη μερική διακοπή λειτουργίας απροσδιόριστου αριθμού ιστολογίων.

Οι διαχειριστές των blogs με την κατάληξη «blogspot.com» δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αναρτήσεις, ενώ παράλληλα οι αναγνώστες τους δεν μπορούν να δημοσιεύσουν σχόλια. Τα ιστολόγια είναι διαθέσιμα μόνο για ανάγνωση. Το πρόβλημα έχει επηρεάσει και τα ιστολόγια του Blogger στην Ελλάδα, με δεκάδες χρήστες να διαμαρτύρονται σε αναρτήσεις που κάνουν στο Twitter και στο Facebook.

Blog: Περί ανωνυμίας και βλακείας.

Του Στέλιου Κούλογλου.

Οι Άραβες μπλόγκερ ξορκίζουν τους μύθους, τη στιγμή που οι Έλληνες δημιουργούν καθημερινά καινούργιους.

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, η δουλειά των ιστορικών του μέλλοντος θα είναι σχετικά απλή: και μόνο το περιεχόμενο των περισσότερων μπλογκ να διαβάσουν, γιατί υπάρχουν και δεκάδες αξιόλογα, θα καταλάβουν σε τι τραγική κατάσταση βρισκόταν η χώρα το σωτήριο έτος 2011. Σίγουρα, η εικόνα δεν είναι ειδυλλιακή σε καμιά χώρα. Από τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι του καπνίσει, και μάλιστα ανώνυμα, τα μαργαριτάρια είναι αναπόφευκτα. Πουθενά αλλού, όμως, δεν προκαλούν πανικό, όπως αυτό που βεβαίωνε ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε ανήμερα την 25η Μαρτίου. Ή το παρακάτω, που έφτασε σε μένα προχθές κι εξηγεί με επιστημονικό τρόπο την οργή του Εγκέλαδου στην Ιαπωνία:

«Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΥΧΑΙΑ, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εξωτερικούς αρθρογράφους μας.

Όσο περνάει ο καιρός τόσο πληθαίνουν τα άρθρα που ανεβαίνουν στο Αράχωβας blog. Από τον Φεβρουάριο του 2009 που ξεκινήσαμε μετράμε 897 αναρτήσεις. Αν και υπάρχουν στην αριστερή στήλη οι κατηγορίες στις οποίες ανήκουν τα άρθρα και μπορεί να ανατρέξει κανείς σ’ αυτές και να αναζητήσει κάποιο κείμενο που ανέβηκε στο παρελθόν, η αναζήτηση είναι δύσκολη και μερικές φορές αδύνατη αν δεν επιλεγεί η σωστή κατηγορία.

Αυτό είναι άδικο για κάποια πραγματικά αξιόλογα άρθρα και κυρίως είναι άδικο για τους αρθρογράφους που δεν ανήκουν στην ομάδα διαχείρισης του Αράχωβας blog και κατά καιρούς μας έχουν εμπιστευτεί κείμενά τους για δημοσίευση.

2010 in review

The stats helper monkeys at WordPress.com mulled over how this blog did in 2010, and here’s a high level summary of its overall blog health:

Wow!

The Blog-Health-o-Meter™ reads

Crunchy numbers

The Louvre Museum has 8.5 million visitors per year. This blog was viewed about 110,000 times in 2010. If it were an exhibit at The Louvre Museum, it would take 5 days for that many people to see it.

In 2010, there were 592 new posts, growing the total archive of this blog to 627 posts. There were 883 pictures uploaded, taking up a total of 91mb. That’s about 2 pictures per day.

Where did they come from?

The top referring sites in 2010 were ntelalis-arahovas.blogspot.com, viotiablogs.gr, search.conduit.com, viwtika.blogspot.com, and el.wordpress.com.

Άρωμα γυναίκας στο Αράχωβας blog.

Νοιώθαμε ότι κάτι έλειπε από το Αράχωβας blog κι αρχίσαμε να ψάχνουμε γυναίκα. Είχαμε και απαιτήσεις, όχι οποιαδήποτε, γι αυτό αργήσαμε λίγο.

Τελικά βρήκαμε αυτό που θέλαμε στο πρόσωπο της vina. Όπως λέει και στη σελίδα about που αυτοσυστήθηκε:

«Στους δύο χωρά τελικά και τρίτος! Γιατί θα συνδέει, θα υπερβαίνει, θα προσθέτει… Ε, και γιατί έλειπε και μια γυναίκα απ’ τη παρέα… Καλώς σας βρήκα λοιπόν, μπλογκο-συνοδοιπόροι!»

Σε καλωσορίζουμε στην ομάδα vina και σου ευχόμαστε να χαρείς την ενασχόλησή σου με το Αράχωβας blog.

Το παρθενικό άρθρο της vina είναι ήδη δημοσιευμένο και αφορά τη βράβευση του Μουσείου της Ακρόπολης.

Φωτιά στα στατιστικά.

Έλεγα σε ένα παλιότερο άρθρο ότι η μεγαλύτερη επισκεψημότητα του Αράχωβας blog που  μάλλον δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ, ήταν στις 29 Απριλίου 2010 με 1800 επισκέψεις.

Ποτέ μη λες ποτέ όμως, γιατί η χθεσινή μέρα έβαλε φωτιά στα στατιστικά. Το Αράχωβας blog δέχτηκε 3.828 επισκέψεις! Για τα δικά μας μέτρα είναι απίστευτο νούμερο. Μας τελείωσε και το γλυκό. Δεν προλαβαίναμε να τρατάρουμε τον κόσμο. Όλοι αυτοί βέβαια δεν είναι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου. Η θεματολογία των ημερών τους έκανε να περάσουν από δω.

Τώρα δεν θα πω  ποτέ, αλλά αυτό το νούμερο πολύ δύσκολα θα το ξεπεράσουμε.

 

Άρθρο του Αράχωβας blog αναρτήθηκε στο ΒΗΜΑ.

Χθες ήταν μια πολύ καλή μέρα για το Αράχωβας blog. Το άρθρο «Ο πρίγκηπας του σιδηροδρομικού σταθμού της Δαύλειας» που είχαμε ανεβάσει πριν δύο εβδομάδες στο ιστολόγιο, ήταν αναρτημένο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, προβάλλοντας την κατασκευή  του Γιάννη σε ένα ευρύτερο κοινό και έφερε (και φέρνει) πολύ κόσμο στα ψηφιακά μέρη μας.

Εκεί που είχαμε συνηθίσει μια αναγνωσιμότητα της τάξεως των 400 επισκέψεων τη μέρα, χθες φτάσαμε τις 942. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη  από τη δημιουργία του ιστολογίου. Η πρώτη  μάλλον δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ και ήταν 1800 επισκέψεις στις 29 Απριλίου 2010 όταν είχαμε αναρτήσει το χωροταξικό του Σχεδίου Καλλικράτης, αλλά γι αυτό δεν καμαρώνουμε. Για τη χθεσινή όμως δημοσίευση στο ΒΗΜΑ επιτρέψτε μας να νοιώθουμε όμορφα.

Ο Γιάννης δεν έχει υπολογιστή να το δει αλλά σίγουρα θα ευχαριστεί τον άνθρωπο που το ανάρτησε στο ΒΗΜΑ. Είναι μια δικαίωση των κόπων του. Το ίδιο ευχαριστούμε κι εμείς.

Κάποιοι έχουν όρεξη για παιχνιδάκια.

Υπάρχουν κάποιοι που στο ευαίσθητο πεδίο των υποψηφιοτήτων των δημοτικών εκλογών, βρήκαν χώρο να παίξουν. Ήρθαν στο blog υποτίθεται ανακοινώσεις συμπολιτών μας με ονοματεπώνυμο, που τοποθετούν τον εαυτό τους στον ένα ή τον άλλο συνδυασμό. Οι ανακοινώσεις αυτές είναι ψευδείς. Μια είναι τόσο ολοφάνερα ηλίθια, που είναι αντιγραφή ανακοίνωσης άλλου υποψηφίου συμβούλου, στην οποία έχει αλλαχτεί στο εσωτερικό κείμενο το όνομα του υποψηφίου δημάρχου που υποτίθεται υποστηρίζει, ενώ στο τέλος η ανακοίνωση καταλήγει με άλλο υποψήφιο.

Το θέμα δεν είναι καθόλου αστείο γιατί χρησιμοποιούνται ονοματεπώνυμα συμπολιτών μας εν αγνοία τους. Επειδή το Αράχωβας blog δεν έχει τη διάθεση να παίξει, ούτε να εμπλέξει σε περιπέτειες άθελά του συμπολίτες μας, όσοι επιθυμείτε να δημοσιεύσετε κείμενο στις σελίδες του (που να συνάδει πάντα με το ύφος του ιστολογίου), ελάτε σε προσωπική επαφή με τον διαχειριστή. Οι παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν που πρέπει να απευθυνθούν.

Οτιδήποτε άλλο δεν θα δημοσιεύεται.

Για το Σωκράτη.

Τη δημοσιογραφική δουλειά του Σωκράτη Γκιόλια δεν μπορώ να πω ότι την παρακολουθούσα. Η μακρόχρονη θητεία του στη δημοσιογραφική σχολή Τριανταφυλλόπουλου, τη σχολή της κλειδαρότρυπας και των κρυφών καμερών – άσχετα αν τελικά κατέληξε σε έντονη αντιπαράθεση με το πρώην αφεντικό- και η εμπλοκή που τώρα επιβεβαιώνεται με τη διαχείριση του blog troktiko του οποίου από επιλογή δεν είμαι αναγνώστης, τον τοποθετούσε σε χώρους που δεν συχνάζω.

Ο τραγικός θάνατός του άνοιξε συζητήσεις για το είδος της δημοσιογραφίας που υπηρετούσε, για την ανωνυμία των blogs και τι αυτά εξυπηρετούν. Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο θα βρει κανείς όλων των ειδών τις απόψεις. Από αγιογραφίες για τον άτυχο δημοσιογράφο μέχρι άρθρα που στάζουν χολή. Το αν ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν ήρωας της ενημέρωσης όπως παρουσιάζεται από πολλά ιστολόγια ή ηρωποιήθηκε επειδή μια σέχτα εγκληματιών τον βρήκε εύκολο στόχο και τον εκτέλεσε κάνοντάς τον μάρτυρα, ας το κρίνει ο καθένας. Εγώ συγκλίνω προς τη δεύτερη άποψη και γι αυτό θα μείνω μακριά από τα δάκρυα της μπλογκόσφαιρας για το δημοσιογραφικό «όραμα» του άτυχου Σωκράτη. Ο χώρος της δημοσιογραφίας, είτε επώνυμος είτε ανώνυμος, δεν είτε ούτε χώρος αγγέλων ούτε δαιμόνων εξ ορισμού. Ο καθένας χρησιμοποιεί το μέσο ανάλογα με το τι έχει στο μυαλό του να κάνει. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό στην περίπτωσή μας.

Νέος συνδιαχειριστής στο Αράχωβας blog.

Ο προσεκτικός αναγνώστης αυτού του ιστολογίου θα παρατήρησε ότι το παρακάτω άρθρο «Θυσίες στα σκουπίδια» φέρει την υπογραφή anemoria και όχι  arachovasblog. Αυτό δεν έγινε από λάθος.

Το Αράχωβας blog απέκτησε συνδιαχειριστή. Ένας πολύ καλός φίλος, παλιός blogger κι αυτός, Αραχωβίτης, θα μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του και θα διαχειριζόμαστε από κοινού αυτόν τον χώρο. Θα υπογράφει τα άρθρα που ανεβάζει με το όνομα anemoria. Τον καλωσορίζω.

Βοιωτικό Blogging.

Το blog  Βήμα Αλιάρτου οργάνωσε μια «συνέντευξη» θέτοντας κοινά ερωτήματα σε  τοπικά ιστολόγια σχετικά με την ιδέα του blogging. Δύο από τα blog είναι το Αράχωβας blog και ο Ντελάλης.

Οι ερωτήσεις που τέθηκαν ήταν:
1. Πως ξεκίνησε η ιδέα  του blog;
2. Ποια η ανταπόκριση του κόσμου στη προσπάθειά σας; Ήταν αυτή που περιμένατε;
3.  Το blogging τελικά, είναι μία εύκολη ή δύσκολη υπόθεση;
4. Τι θα συμβουλεύατε τους νέους blogger;

Οι απαντήσεις βρίσκονται δημοσιευμένες στο ιστολόγιο Βήμα Αλιάρτου.

Σχετικά με το τοπικό blogging.

Κουβέντα γίνεται τελευταία σχετικά με την αρθρογραφία στα τοπικά ιστολόγια και θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι τα blogs είναι η ψηφιακή φωνή των πολιτών και ήρθαν στην κοινωνία μαζί με το διαδίκτυο για να μείνουν. Δεν είναι εξ ορισμού χώρος δαιμόνων, αλλά ούτε χώρος αγγέλων. Η ποιότητα και το ύφος τους εξαρτάται από την αρθρογραφία του σχεδιαστή και των σχολιαστών που συμμετέχουν. Επομένως τα blogs είναι εικόνα της κοινωνίας από την οποία προέρχονται. Σε κάθε περίπτωση, οι απόψεις που γράφονται σε ένα blog είναι αυτές που ακούγονται και έξω στο φυσικό χώρο, πέραν του διαδικτύου. Αυτό που αλλάζει είναι μόνο το μέσο.

Φαίνεται κάποιοι να ενοχλούνται από την ύπαρξή τους και χρησιμοποιούν ως μομφή την ανωνυμία των σχολιαστών. Στην ουσία δεν ενοχλούνται από την ύπαρξη, αλλά από την κριτική που τα συνοδεύει. Αλλά τι να κάνουμε, αν η πλειοψηφία των σχολίων δεν είναι κολακευτική για την ασκούμενη εξουσία, τότε κάτι δεν πάει καλά με την εξουσία. Δεν θεωρώ απαραίτητο η άποψη, ο προβληματισμός ή η κριτική ενός ανθρώπου, να συνοδεύονται από ονοματεπώνυμο. Οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία (κι αυτό αφορά κυρίως κεντρική εξουσία και λιγότερο το μικρόκοσμό μας) έχουν τους μηχανισμούς να αυτοπροστατεύονται. Ο απλός πολίτης το μόνο μηχανισμό που έχει είναι η ανωνυμία του. Σαφώς στην περίπτωση που υπάρχει προσωπική επίθεση και χρησιμοποιούνται υβριστικοί χαρακτηρισμοί, με επέμβαση του διαχειριστή δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται σχόλια.

Αν τα blogs είναι βήμα των πολιτών και μέσο πίεσης προς την εξουσία, το ίδιο όπλο έχει στα χέρια της και εκείνη, (στην προκειμένη περίπτωση ο Δήμος), αλλά δεν φαίνεται να θέλει να το αξιοποιήσει. Μιλάω για το διαδίκτυο και τις ιστοσελίδες που έχει και είναι ανενεργές. Αν είχε τη διάθεση για διαφάνεια θα μπορούσε κάθε τι που γίνεται στο Δήμο να το δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα του. Τι πιο εύκολο, αφού όλα τα έγγραφα που φεύγουν ή έρχονται προς αυτόν είναι σε ηλεκτρονική μορφή. Τότε όλοι οι πολίτες θα ήξεραν ανά πάσα στιγμή τι γίνεται και δεν θα υπήρχε τόπος για υποθέσεις ή υπαινιγμούς.

Αν κάπου οι τόνοι ανεβαίνουν αυτό έχει να κάνει με το «ταμπεραμέντο» των σχολιαστών και ίσως την όχι ακόμη εξοικείωση με το μέσο. Με τον καιρό το πράγμα θα ισορροπήσει.