Αντιπαραθέσεις για τον εκχιονισμό δρόμων πέριξ του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού.

Η θέση του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού.

Λίγες μέρες πριν μπούμε επίσημα στον πρώτο μήνα της άνοιξης, σκεφτήκαμε ότι ένας πρώτος απολογισμός θα ήταν ίσως ο καλύτερος τρόπος για να ενισχύσουμε περαιτέρω τη διάθεση μας για επικοινωνία.

Η πρόθεσή μας αυτή πιστεύουμε ότι φάνηκε τόσο από την αδιάκοπη φυσική παρουσία των στελεχών και εργαζομένων του Χ.Κ.Παρνασσού, ο καθένας από την θέση ευθύνης που του αντιστοιχεί, όσο και μέσα από το ανανεωμένο μας site, που ενημερώνουμε καθημερινά με τα νέα του βουνού αλλά και τη σελίδα στο facebook, που δίνει τη δυνατότητα να εκφράζονται όλες οι απόψεις.

Στο παραπάνω πλαίσιο λοιπόν, θέλουμε να απαντήσουμε στην ξαφνική και κατά την άποψή μας αδικαιολόγητη επίθεση που δέχτηκε το Χ.Κ.Παρνασσού από τη γύρω περιοχή, ειδικότερα από τα δημοτικά  διαμερίσματα Αμφίκλειας και Πολυδρόσου. Αφορμή για αυτήν την επίθεση στάθηκε η κακοκαιρία που σάρωσε στις 3 και 4 Φεβρουαρίου την κεντρική και νότια Ελλάδα. Αποτέλεσμα αυτής της κακοκαιρίας που ολοκληρώθηκε βράδυ της Παρασκευής 4/2/2011, ήταν το Σάββατο 5/2, η πρόσβαση στο ΧΚΠ να είναι δυνατή μόνο από Αράχωβα και Επτάλοφο, ενώ το Χιονοδρομικό αντεπεξήλθε πλήρως σε όλες του τις ανάγκες και υποχρεώσεις και λειτούργησε κανονικά μέσα στο σαββατοκύριακο 5-6/2/2011, σημειώνοντας μάλιστα ρεκόρ προσελεύσεων, χάρη στην έγκαιρη προετοιμασία του.

Επικίνδυνος δρόμος

Εδώ και μια βδομάδα ένας τεράστιος βράχος που αποκολλήθηκε στην γειτονιά του Αγ. Νικολάου ταλαιπωρεί όλους τους οδηγούς που χρησιμοποιούν τον κάτω δρόμο του Αϊ-Γιάννη για να βγουν στην άκρη του χωριού.  Πολλοί οδηγοί, μη μπορώντας να περάσουν, αναγκάζονται να γυρίζουν πίσω με την όπισθεν, μπλέκοντας σε μια απίστευτη ταλαιπωρία.  Άλλοι πάλι, περισσότερο ριψοκίνδυνοι, επιχειρούν να περάσουν στο χιλιοστό διακινδυνεύοντας να πέσει το αυτοκίνητό τους από κάτω στο γκρεμό.

Παράλληλα ελλοχεύει και ο κίνδυνος λόγω των συνεχόμενων βροχών να καταρρεύσουν  οι διπλανοί βράχοι και να παρασύρουν την κολόνα της ΔΕΗ που βρίσκεται στο συγκεκριμένο σημείο.  Παρά τις διαμαρτυρίες, όχι μόνο των περιοίκων αλλά και των οδηγών, στη Δημαρχία και την Αστυνομία,  δε φαίνεται να συγκινείται κανείς. Δεν ξέρω πραγματικά ποιος είναι υπεύθυνος να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση και να προστατέψει τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα πεζών και οδηγών.

Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα περιμένουμε πρώτα να συμβεί το ατύχημα και μετά να πάρουμε μέτρα. Ελπίζω να μην επαληθευτεί για μια ακόμη φορά.

Καθαρίστε την παιδική χαρά.

Σε ποιο ύψος πρέπει να φτάσουν τα χορτάρια στην παιδική χαρά στα πίσω αλώνια για να πάει κάποιος να τα κόψει; Παίζουν δεκάδες παιδιά κάθε μέρα εκεί. Και να επισκευάσει και τον πεσμένο τροχό αν δεν είναι πολυτέλεια, γιατί εκτός απ’ τα μεγαλεπήβολα σχέδια υπάρχουν και τα απλά καθημερινά.

Ζητείται ΠΛΑΤΕΙΑ.

Πότε θα αποχτήσουμε ονόματα οδών και αριθμούς;

Κάποια στιγμή προσπάθησα να κάνω – για πιο σύντομα – μια αγορά μέσω διαδικτύου. Στην φόρμα των στοιχείων που συμπλήρωνα έφτασα στα πεδία Οδός και Αριθμός. Τα αγνόησα αφού στην Αράχωβα δεν έχουμε, αλλά η διαδικασία δεν προχωρούσε γιατί τα στοιχεία ήταν υποχρεωτικά. Λογικό γιατί πού θα έρχονταν το προϊόν; Αλλά τι στοιχεία να βάλω που δεν υπάρχουν; Οδός:-, αριθμός:- λοιπόν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η παραγγελία για μέρες να μην προχωράει και να ακολουθήσει τηλεφώνημα από την εταιρεία όπου και δόθηκαν οι απαραίτητες διευκρινίσεις.

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω που σε πολλούς θα έχουν συμβεί, θέλω να πω ότι εδώ υπάρχει ένα θέμα. Η Αράχωβα δεν είναι αυτή που ήταν τη δεκαετία του 50 όπου ο καθένας γνώριζε τους πάντες και η αλληλογραφία ήταν σπάνια. Ο πληθυσμός έχει αυξηθεί και ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων δεν είναι ντόπιοι. Υπάρχουν οικονομικοί μετανάστες που πολλοί δεν είναι μόνιμοι, υπάρχουν κάτοικοι άλλων περιοχών που διαθέτουν εξοχικά σπίτια στην Αράχωβα και αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την αλληλογραφία. Δεν μπορεί ο ταχυδρόμος να γνωρίζει ονομαστικά όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ακόμα και για τους ντόπιους που έχουν κοινό επίθετο και όνομα (δεν είναι λίγοι) είναι θέμα τύχης να τους έρθει ο σωστός λογαριασμός ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ. Ξέρω από την περίπτωση του πατέρα μου που έψαχνε σε όλο το χωριό τους λογαριασμούς μέχρι να προσθέσει στη διεύθυνση παρατσούκλι και συνοικία. Άσε που για να έρθει κάποιος πρώτη φορά στο σπίτι πρέπει να βγούμε σε κεντρικό σημείο και να τον πάρουμε απ΄το χεράκι.

Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα, είναι ώρα η Αράχωβα να αποχτήσει ονόματα οδών και αριθμούς. Κατανοώ τη δυσκολία της ρυμοτομίας αλλά αυτό δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η έλλειψη θέλησης είναι αυτό που πρέπει να νικηθεί.

Καθημερινό ραντεβού.

Στα ραντεβού είμαστε απόλυτα συνεπείς. Ομολογώ βέβαια ότι εκείνη είναι εκεί πριν από μένα και με περιμένει. Εγώ ποτέ δεν έχω καταφέρει να φτάσω πρώτος. Βρισκόμαστε συνήθως δύο φορές τη μέρα, μπορεί και περισσότερες αλλά πάντα ζυγό αριθμό.

Συνήθως δε φοράει τίποτα, αποκαλύπτοντας κάθε της διάσταση, αλλά εκεί που εστιάζεις περισσότερο είναι στο βάθος της. Άλλες φορές ένας υγρός μανδύας καλύπτει τη γύμνια της, σαν σήμερα. Τότε το βάθος γίνεται μυστήριο. Όταν υπάρχει παρκαρισμένο αυτοκίνητο απέναντι είναι σίγουρη για τον εαυτό της. Ξέρει ότι δεν μπορείς να αποφύγεις την επαφή. Όταν υπάρχει χώρος δίπλα τον έλεγχο τον έχω εγώ, αλλά δεν δείχνει να ενοχλείται. Ξέρει να περιμένει.

Μια μέρα τη γέμισαν αμμοχάλικο και τα χρειάστηκε. Είδε το χάρο με τα μάτια της. Αλλά ευτυχώς για κείνη, η «αποκατάσταση» σταμάτησε εκεί. Με τη βοήθεια του νερού το πέταξε από πάνω της κι αποκάλυψε τη γνωστή γύμνια. Το ραντεβού εξακολούθησε να είναι καθημερινό. Η σχέση έγινε μακρόχρονη.

Μιλάω για μια απ΄τις πολλές λακκούβες στη γειτονιά.

Νέα οδική σήμανση.

Γι’ αυτή τη διασταύρωση  είχα γράψει σε παλιότερο άρθρο «Πάμε Αράχωβα» ότι είναι προσβολή για τους χιλιάδες επισκέπτες οδηγούς, η πληροφορία που τους ενδιαφέρει να βρίσκεται στο πλαίσιο της διαφήμισης αντί να υπάρχει μια ευδιάκριτη πινακίδα της τροχαίας για το που πρέπει να κατευθυνθούν. Επιτέλους όμως έγινε μια παρέμβαση. Μπήκε κι άλλη μια διαφημιστική πινακίδα δίπλα σ’ αυτή που υπήρχε, για να μη νοιώθει μόνη και να αποσπάει καλύτερα την προσοχή των οδηγών από την τυφλή στροφή αριστερά. Καλορίζικη.

Η πλατεία τραπεζοκαθισμάτων.

Η πλατεία Λάκκας θα μπορούσε κάλλιστα να μετονομαστεί σε πλατεία τραπεζοκαθισμάτων. Ασφυκτιά απ’ τα τραπέζια, τις καρέκλες και τους καναπέδες των καφετεριών, κουκουλωμένους με νάιλον τις βροχερές μέρες. Σαλόνια και μαξιλάρες έχουν βγει στο δρόμο, συνθέτοντας μια εικόνα υπερβολής που δεν συνάδει με πλατεία οικισμού που θέλει να λέγεται παραδοσιακός.

Πλατεία με την έννοια του ανοιχτού χώρου, που μπορούν να συναντηθούν παρέες ανθρώπων χωρίς να πρέπει απαραίτητα να καθίσουν σε καφέ ή παιδιών να παίξουν, δεν υπάρχει. Ο μόνος ελεύθερος χώρος που βρίσκουν καταφύγιο  τα παιδιά για να κινηθούν είναι μπροστά από το κατάστημα του Πάππου. Αν αποφασίσει κι αυτός να βγάλει τραπεζάκια έξω, δεν θα υπάρχει πουθενά χώρος να σταθεί κανείς.

Υπαίθρια διαφήμιση.

Διαβάζοντας τις ελάχιστες ανακοινώσεις στην ιστοσελίδα του «Έξυπνου Οικισμού», βρήκα ότι στις 2-1-2008 ο Δήμος Αράχωβας προειδοποιεί διαφημιστές και διαφημιζόμενους ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία απαγορεύεται η υπαίθρια διαφήμιση σε παραδοσιακούς οικισμούς.  Το κείμενο αναφέρει:

«Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (Ν. 2946/2001), απαγορεύεται η προβολή υπαίθριας διαφήμισης σε παραδοσιακούς οικισμούς και στον περιβάλλοντα χώρο τους. Στις διατάξεις των παρ. 1,2 και 3 του άρθρου 9 του άνω νόμου ορίζονται τα εξής: «Η αφαίρεση των παράνομων υπαίθριων διαφημίσεων και των παράνομων επιγραφών γίνεται με απόφαση του Δημάρχου, η οποία εκδίδεται αφού προηγουμένως γίνει διαπίστωση της παράβασης και συνταχθεί σχετική πράξη αυτοψίας από τα αρμόδια όργανα και μετά από κλήση του διαφημιστή ή του διαφημιζόμενου ή εκείνου που παραχώρησε τη χρήση του χώρου στον οποίο έλαβε χώρα η παράβαση. Μετά την κοινοποίηση της απόφασης της προηγούμενης παραγράφου, ο Δήμος, υποχρεούται να αφαιρέσει με συνεργεία του τις παράνομες υπαίθριες διαφημίσεις ή επιγραφές ή και τα παράνομα πλαίσια και υποστηρίγματα των διαφημίσεων, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς του χώρου στον οποίο συντελέστηκε η παράβαση, ανεξάρτητα από την επιβολή προστίμου και χωρίς να δημιουργείται καμιά ευθύνη των ανωτέρω και των οργάνων τους για την τύχη των αφαιρούμενων διαφημίσεων, κατασκευών και υλικών ή επιγραφών…»

Στις 9-6-2008 επανέρχεται, ορίζει πρόστιμο ύψους 1.467 ευρώ σε όσους δεν συμμορφώνονται με την ισχύουσα νομοθεσία και αναφέρει: «Κατόπιν των ανωτέρω καλούμε όλους τους επαγγελματίες-καταστηματάρχες όπως σε χρονικό διάστημα πέντε ημερών από λήψεως του παρόντος εγγράφου προβούν στην απομάκρυνση-αποξήλωση των παράνομων διαφημίσεων, σε διαφορετική περίπτωση θα βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση να προβούμε στην επιβολή των διοικητικών κυρώσεων-προστίμων- που προβλέπει ο Νόμος». Το πλήρες κείμενο μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.

Ερχόμενος κανείς από Λιβαδειά προς Αράχωβα, από το  κοντινό τούνελ μέχρι την είσοδο στην πόλη, συναντάει οκτώ! (8) αν μέτρησα καλά διαφημιστικά πλαίσια σαν αυτό της φωτογραφίας. Τα δύο μάλιστα είναι διπλάσια σε διαστάσεις από αυτό  που βλέπετε.  Και πρόκειται για τον περιβάλλοντα χώρο ενός χαρακτηρισμένου παραδοσιακού οικισμού. Αναρωτιέμαι λοιπόν με ποιον τρόπο αντιλαμβάνεται ο Δήμος το πνεύμα του νόμου. Αν οι διαφημιστικές πινακίδες είναι αντιαισθητικές και αλλοιώνουν τη μορφή του παραδοσιακού οικισμού και του περιβάλλοντα χώρου, (σωστά κατά την άποψή μου), τότε πρέπει να απαγορεύονται σε όλους. Κι ο Δήμος συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτούς τους όλους. Όμως  για τη λογική του Δήμου, αυτές είναι «καλές» πινακίδες γιατί φέρνουν έσοδα στο Δήμο, ενώ των πολιτών είναι παράνομες γιατί δεν φέρνουν.

Αφού σας ενδιαφέρει τόσο πολύ η αισθητική του παραδοσιακού οικισμού ξεκινήστε το ξήλωμα από αυτές.  Και αντικαταστήστε αυτή την ανεκδιήγητη πινακίδα της φωτογραφίας, για την οποία έγραφα στο πρώτο άρθρο Πάμε Αράχωβα, γιατί οι πληροφορίες που πραγματικά ενδιαφέρουν τον οδηγό βρίσκονται στο πλαίσιο  της και όχι στο περιεχόμενό της. Βάλτε μια κανονική της τροχαίας, που να δείχνει ευδιάκριτα που πρέπει να κατευθυνθεί ο ταλαίπωρος οδηγός που βρίσκεται απέναντί της.

Το ιδιότυπο parking της Express Service.

Αυτήν την ιδιότυπη θέση στάθμευσης έχει βρει εδώ και καιρό για τα αυτοκίνητά της η  Express   Service. Καβαλάει τις πικροδάφνες και παρκάρει τα αυτοκίνητά της στον λιγοστό ελεύθερο χώρο  πράσινου στην είσοδο της πόλης. Εκεί που συνηθίζουν να κάθονται κάποια γερόντια που αγναντεύουν το χωριό ή μητέρες με τα καρότσια που έχουν βγάλει βόλτα τα μικρά τους. Έτσι πετυχαίνει δύο πράγματα. Πρώτον έχει μια μόνιμα ελεύθερη θέση στάθμευσης αφού κανένας άλλος δεν έχει το θράσος να παρκάρει εκεί, και δεύτερον  εξασφαλίζει μια προνομιακή θέση διαφήμισης αφού τα οχήματά της είναι σε πρώτο πλάνο για έναν επισκέπτη που μπαίνει στην πόλη.

Από μέρους της καλά κάνει αφού δεν βρέθηκε κανένας δημοτικός ή αστυνομικός άρχοντας να την εμποδίσει. Για μας τους πολίτες όμως αποτελεί μέγιστη παρανομία που προσβάλει και τη νοημοσύνη και την αισθητική μας.

Πάμε Αράχωβα;

Καθόλου άσχημη ιδέα να πάει κανείς στην Αράχωβα και στο χιονοδρομικό κέντρο αρκεί να μη χαθεί. Ή έστω να μην μπερδευτεί. Σ’ αυτό θα ΄πρεπε να βοηθάνε οι πινακίδες, αλλά υπάρχουν παντού;

Ας πάρουμε την περίπτωση πως έρχεται κανείς Αράχωβα από δυτικά και θέλει να πάει στα χιονοδρομικά κέντρα του Παρνασσού. Δηλαδή έρχεται από Δελφούς, Ιτέα, Γαλαξίδι, Πάτρα κλπ. Κάτω από το ξενοδοχείο Ανεμόλια πριν την είσοδο στην Αράχωβα οι πινακίδες τον στέλνουν αριστερά. Μετά από ένα περίπου χιλιόμετρο συναντάει αυτή τη διασταύρωση.

Προς τα που πρέπει να πάει  όταν φτάσει εκεί; Το σωστό είναι να στρίψει αριστερά κατά 180 μοίρες και να συνεχίσει στον ανηφορικό δρόμο που μόλις φαίνεται η αρχή του. Αν  μπερδεύεστε  με την πινακίδα πάνω από το stop που απαγορεύει τη στροφή αριστερά δεν είστε οι μόνοι. Αυτή αφορά όσους κατεβαίνουν από το χιονοδρομικό. Εσείς θα έπρεπε να βρείτε κάποια πινακίδα δεξιά σας, αλλά τέτοια δεν υπάρχει.

Όσα αυτοκίνητα φτάνουν εκεί (και είναι εκατοντάδες το Σαββατοκύριακο), αφού καμιά πινακίδα δεν τους λέει ότι πρέπει να στρίψουν αριστερά, ακολουθούν το δρόμο τους και έρχονται αντιμέτωποι πιο κάτω με ένα μεγαλοπρεπές απαγορευτικό το οποίο φαίνεται στο βάθος δίπλα στο κόκκινο αυτοκίνητο.  Από εκεί και μετά ο δρόμος γίνεται μονής κυκλοφορίας. Αποτέλεσμα; Φρενάρουν και προσπαθούν να κάνουν όπισθεν. Πίσω όμως έρχονται άλλοι μπερδεμένοι και γίνεται ένα μπάχαλο. Κάντε μια βόλτα  εκεί το Σαββατοκύριακο για να δείτε το χάλι.

Άλλη περίπτωση. Όταν κατεβαίνει κανείς από το χιονοδρομικό αφού περάσει την παραπάνω διασταύρωση αντίθετα, συναντάει στο ύψος του νεκροταφείου δρόμο αριστερά που τον οδηγεί  σ΄αυτό το σημείο.

Κι εδώ αντί να δει μια ευδιάκριτη πινακίδα της τροχαίας, βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη διαφημιστική πινακίδα και αναρωτιέται που πρέπει να πάει. Αριστερά πρέπει να πάει προς Αράχωβα και Αθήνα και δεξιά προς Δελφούς. Αυτό είναι γραμμένο με μικρά γράμματα στο ξύλινο πλαίσιο (!) της διαφήμισης. Βλέπετε τα λεφτά που θα πάρει ο Δήμος από τη διαφημιστική εταιρεία  είναι πιο σημαντικά από τη σωστή πληροφόρηση των επισκεπτών.

Κύριοι της Δημοτικής αρχής, είναι δυνατόν ένας οικισμός που δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε Σαββατοκύριακο να μην έχει φροντίσει για τα αυτονόητα; Αυτό δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος για τους επισκέπτες. Το να μπούν μερικές πινακίδες που θα κάνουν τη ζωή των οδηγών πιο εύκολη δεν είναι τίποτα. Η μη ύπαρξή τους είναι ενδεικτική της αδιαφορίας σας.