Η Ελλάδα είναι από τα μεγαλύτερα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Πλήρωσε αναντίστοιχα με το μέγεθός της, τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρ’ όλα αυτά είναι η μόνη χώρα που δεν πήρε ποτέ αποζημιώσεις για τον πόλεμο. Οι κυβερνήσεις της, με διάφορα επιχειρήματα, αλλά με πραγματικούς λόγους που τώρα ακόμη αποκαλύπτει η έρευνα, δεν προχώρησαν σε διεκδικήσεις από τη Γερμανία. Ακόμη και οι διεκδικήσεις θυμάτων μεμονωμένα εναντίον της Γερμανίας, αντί να βρουν τη συμπαράσταση του ελληνικού κράτους, αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Πώς η διεκδίκηση των κατοίκων του Διστόμου εμποδίστηκε με κάθε τρόπο; Συνέχεια →
Είναι δύσκολο να εκφράσω τα συναισθήματα που με διακατέχουν τούτη την ώρα, όχι μόνο ως πολίτη της χώρας μας, αλλά κυρίως ως Δημάρχου του Μαρτυρικού Διστόμου. Τούτο έχω να πω. Σαν ριπή οπλοπολυβόλου ήχησε η σημερινή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης η οποία κατάφερε ένα ισχυρό πλήγμα στο δικό μας αίτημα – κι εννοώ των συνδημοτών μας Διστομιτών- για καταβολή αποζημίωσης από το Γερμανικό κράτος στους συγγενείς των θυμάτων της 10ης Ιουνίου του 1944 για τις αγριότητες που διέπραξαν την αποφράδα εκείνη μέρα.
Η απόφαση :
Με 14 ψήφους εναντίον 1 το Δικαστήριο κατέρριψε τους ισχυρισμούς της Ιταλίας ότι η Γερμανία δεν δικαιούται άσυλο. Η Γερμανία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο απολαμβάνει άσυλο και δεν μπορεί να δικαστεί για εγκλήματα των ναζί από δικαστήρια άλλης χώρας, όσο βαριά κι αν είναι αυτά τα εγκλήματα.
Με 14 εναντίον 1 καταδικάζει την απόφαση του ιταλικού δικαστηρίου για την Βίλα Βικόνι, γιατί δεν επιτρέπεται στο ιταλικό δικαστήριο να επιτρέψει κατάσχεση επί ιταλικού εδάφους βάσει απόφασης ελληνικού δικαστηρίου.( Αφορά την απόφαση του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς για Δίστομο.)
Με 14 εναντίον 1 καταδικάζει τα ιταλικά δικαστήρια επιπλέον στο να εφαρμόζουν αποφάσεις αλλοδαπών δικαστηρίων εις βάρος τρίτης χώρας.
Ομόφωνα απέρριψαν κάθε άλλο επιχείρημα της Γερμανίας.
Σημαντικό: Η Γερμανία κέρδισε την ασυλία της, αλλά το Δικαστήριο είπε το εξής σημαντικό: Η ασυλία με αυτή την απόφαση δεν εμποδίζει στο δικαίωμα για αποζημίωση, αλλά είναι πλέον θέμα διαπραγμάτευσης μεταξύ των κρατών. Δηλαδή εναπόκειται στις κυβερνήσεις για διαπραγματεύσεις και χρωματίζει έτσι την απόφαση πολιτικά. Βασικά τοδικαστήριο αποφάσισε ότι πρόσωπα δεν έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή εναντίον ενός κράτους. Το Διεθνές Δίκαιο νίκησε έναντι των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Το αντίθετο είχαν αποφασίσει τα ελληνικά και ιταλικά δικαστήρια. Οι αποφάσεις των πια δεν ισχύουν! Συνέχεια →
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δικαίωσε τη Γερμανία στη διαμάχη της με την Ιταλία για τις αποφάσεις σχετικά με τις ναζιστικές θηριωδίες στο Δίστομο.
Το Δικαστήριο τάχθηκε κατά των αποφάσεων ιταλικών δικαστηρίων σχετικά με τη διεκδίκηση αποζημιώσεων για το Δίστομο, με ψήφους 12-3, 14-1, 14-1 και 14-1 τάχθηκε κατά των αποφάσεων των ιταλικών δικαστηρίων.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης τα ιταλικά δικαστήρια παραβίασαν το δικαίωμα ετεροδικίας της Γερμανίας, εγκρίνοντας κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου για να αποζημιώσουν τις οικογένειες των θυμάτων του ναζισμού στην Ιταλία, αλλά και του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο και επιδίκασε 28 εκατομμύρια ευρώ στα θύματα του Διστόμου. Συνέχεια →
Στις 3 Φεβρουαρίου θα ανακοινώσει ο Πρόεδρος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης την απόφασή του για το έγκλημα της σφαγής των αμάχων στο Δίστομο το 1944 από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Η γερμανική πλευρά η οποία προσέφυγε στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στο κορυφαίο δικαστικό όργανο του ΟΗΕ υποστηρίζει ότι το ζήτημα αποτελεί ετεροδικία μεταξύ δύο κρατών (Γερμανίας και Ιταλίας) και ισχυρίζεται ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει νομολογία φυσικών προσώπων κατά κρατών διότι τότε θα πρέπει να ανοίξουν οι υποθέσεις που αφορούν όλους τους πολέμους που έχουν διεξαχθεί έως σήμερα. Συνέχεια →
Την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011, στις 7:30 μ.μ. στο Συνεδριακό κέντρο του μουσείου Θυμάτων Ναζισμού θα γίνει ενημέρωση από την ομάδα δράσης Δίστομο – Αμβούργο με θέμα:
«ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ»
Οι Γερμανοί Δικηγόροι που εκπροσωπούν το Δήμο μας στα Γερμανικά και Ιταλικά Δικαστήρια θα μας ενημερώσουν σχετικά με τις εξελίξεις στο θέμα των αποζημιώσεων και θα συζητήσουν με τους κατοίκους του Διστόμου.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΔΙΣΤΟΜΟΥ-ΑΡΑΧΩΒΑΣ-ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑΣ
Οι Γερμανικές αποζημιώσεις και ιδιαίτερα οι νομικές πτυχές της υπόθεσης του Διστόμου – που εκκρεμεί και στο Δικαστήριο της Χάγης – αποτελούν αντικείμενο ενημέρωσης, που θα γίνει από τους πλέον ειδικούς, στην μαρτυρική κωμόπολη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της επετείου της Σφαγής των 218 Διστομιτών από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής,
Συγκεκριμένα το Σάββατο 4 Ιουνίου 2011 (στις 8.00 μ.μ.), στο Προαύλιο του Μουσείου του Διστόμου – παλαιό Δημοτικό Σχολείο – και πριν την έναρξη της χορευτικής παράστασης, θα γίνει εκτενής ενημέρωση για την πορεία της Υπόθεσης των Γερμανικών Αποζημιώσεων, ως εξής:
-Για την παρουσία της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα μιλήσει ο πληρεξούσιος της ελληνικής Κυβέρνησης, Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεσμών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Στέλιος Περράκης και η διεθνολόγος Μαρία Μαρούδα.
-Για την πορεία της εκτέλεσης της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς στην Ελλάδα και την Ιταλία θα ενημερώσει η κ. Χριστίνα Σταμούλη.
(Το κείμενο με την πληροφορία μας το έστειλε συμπατριωτής μας)
Εργάζονται δίπλα μας, σε υπηρεσίες δήμων ή άλλων φορέων, για να «εξαργυρώσουν» μικρές ποινές, που τους έχουν επιβληθεί, και να κερδίσουν με την παροχή εργασίας την ελευθερία τους.
Είναι ο κ. Νίκος, που σκουπίζει καθημερινά πεζοδρόμια, ο κ. Γιάννης, που περιποιείται το πάρκο, και τόσοι άλλοι, δεκάδες άνθρωποι, που προσφέρουν αμισθί υπηρεσίες, κάνοντας χρήση του θεσμού της κοινωφελούς εργασίας για μικρές ποινές, αυτές, που πριν χρόνια, η αδυναμία να εξαγορασθούν, θα τους οδηγούσε στην φυλακή.
Η οικονομική κρίση αλλά και η απλοποίηση των όρων και διαδικασιών για την έκτιση ποινών μη σοβαρών εγκλημάτων, μέσω κοινωφελούς εργασίας, που εισήγαγε το υπουργείο Δικαιοσύνης, λειτούργησαν καθοριστικά για την ισχυροποίηση και αποδοχή του θεσμού. Όπως, δε, προκύπτει από τα στοιχεία του υπουργείου, το ενδιαφέρον για χρήση της ρύθμισης, τόσο από καταδικασθέντες, όσο και από φορείς, που προσφέρονται για να τους απασχολήσουν, είναι διαρκώς αυξανόμενο. Συνέχεια →
To Σχέδιο Νόμου «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό» ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο.
Με το νομοσχέδιο επέρχονται οι ακόλουθες 18 ουσιώδεις νέες ρυθμίσεις σχετικά με τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς και το γενικότερο καθεστώς προστασίας των ζώων: Συνέχεια →
Παρακολουθώντας ακόμη και κατά τρόπο μη συστηματικό πτυχές του εγχώριου δημόσιου λόγου διακρίνει κανείς χωρίς δυσκολία την τάση που επικρατεί όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, να ζητούνται ή να εξαγγέλλονται ή να ψηφίζονται διαρκώς αυστηρότερες ποινές (κυρώσεις, μέτρα κλπ). Το σκηνικό αυτό αποτελεί την αναμενόμενη συνέχεια της προσφιλούς κορώνας: «Τι περιμένει ο εισαγγελέας για να παρέμβει;».
Η συχνή σε επίπεδο ατομικό, συλλογικό αλλά και θεσμικό επιλογή να μην τηρούνται -ή να τηρούνται κατά το δοκούν- οι νόμοι επιχειρείται με τυμπανοκρουσίες κι άφθονη υποκρισία, ύστερα από την αναποτελεσματική επίκληση του εισαγγελέα τιμωρού, να ξεπερασθεί προεχόντως με την υιοθέτηση (κι όχι βεβαίως την εφαρμογή) αυστηρότερων ποινών.
Σαν ο Έλληνας νομοθέτης να έχει κυριευθεί από μανία να μετατρέψει κάθε πταίσμα σε κακούργημα, κάθε έγκλημα σε ιδιώνυμο, κάθε παράπτωμα να επισύρει βαριά και παραδειγματική καταδίκη. Συνέχεια →
Ο νόμος του υπουργείου Δικαιοσύνης, τον οποίο και ψήφισε προσφάτως το ελληνικό Κοινοβούλιο, για «τον εξορθολογισμό και τη βελτίωση στην απονομή της Ποινικής Δικαιοσύνης» επεκτείνει τον θεσμό της κοινωφελούς εργασίας ως εναλλακτικής ποινής. Με βασικό άξονα ότι η φυλάκιση είναι ποινή αρμόζουσα μόνο για σοβαρά εγκλήματα, ο νόμος επιχειρεί να καθιερώσει την παροχή κοινωφελούς εργασίας, στα χνάρια άλλων χωρών, όπως η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ελβετία,όπου αποτελεί βασική ποινή, αλλά και η Νότια Κορέα- προβλέπεται ακόμη και για εγκλήματα του λευκού κολάρου (white collar crime), με κορυφαίο παράδειγμα τον πρόεδρο της Ηyundai, καταδικασθέντα για οικονομικό σκάνδαλο, να προσφέρει υπηρεσίες σε βρεφονηπιακό σταθμό.
Ο θεσμός υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα,αλλά ουδέποτε έτυχε ευρείας εφαρμογής, καθώς κατά γενική ομολογία οι όροι ήταν ανεφάρμοστοι, σχεδόν εξουθενωτικοί, π.χ. 4.000 (!) ώρες κοινωφελούς εργασίας. Ανθρωποι που άντεξαν τις συνθήκες πραγμάτωσής της και έχουν κοινωνικά επανενταχθεί, αναπνέοντας ελεύθεροι, εξομολογούνται στο «Βήμα» τις προσωπικές τους ιστορίες. Συνέχεια →
Αν θέλεις να συμπαρασταθείς στον αγώνα του Διστόμου για δικαίωση ψήφισε επώνυμα ή ανώνυμα στην ιστοσελίδα http://www.votefordistomo.com κάνοντας κλικ στην εικόνα.
Ο δημοσιογράφος αμυντικών θεμάτων των ΝΕΩΝ Λουκάς Δημάκας από το Δίστομο, είχε κληθεί στην εκπομπή της ΝΕΤ »Πρωινή Ενημέρωση» για ενημέρωση σε θέματα της αρμοδιότητας του. Οι συνάδελφοί του όμως τον ρωτούσαν για τη Σφαγή του Διστόμου και τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Η κουβέντα πήρε συγκλονιστική τροπή.
Απορρίπτει η γερμανική κυβέρνηση τις νέες απαιτήσεις της Ελλάδας περί καταβολής αποζημιώσεων για εγκλήματα πολέμου από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταδίδει το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών να δηλώνει ότι «δεν τις κατανοεί». Το θέμα απασχόλησε και το πρακτορείο Bloomberg, καθώς και τη Hannoversche Allgemeine που γράφει: «Τα θύματα των SS καταφεύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Αντιδράσεις εκφράζονται στη Γερμανία και για το ελληνικό πακέτο διάσωσης από ομάδα «ακτιβιστών πολιτών», που έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη για να αποτρέψουν περαιτέρω πακέτα. Συνέχεια →
Στο χθεσινό φύλλο της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung ένας δημοσιογράφος θυμήθηκε τη Σφαγή από τις ναζιστικές δυνάμεις στο Δίστομο. Το ρεπορτάζ του Robert Probst φέρει τον τίτλο «Με διάταγμα εναντίον των μηνύσεων για αποζημίωση» και διευκρινίζει στον υπότιτλο «Σχεδόν 70 χρόνια μετά τη δολοφονία των Ελλήνων από τα σώματα των SS, οι συγγενείς των θυμάτων περιμένουν ακόμα την αποζημίωση».
Ο δικηγόρος των οικογενειών των θυμάτων Martin Klingner, ο οποίος έλαβε μέρος χθες στην εκδήλωση για την επέτειο της σφαγής του Διστόμου, της 10 Ιουνίου 1944, που τελέστηκε στο μαρτυρικό χωριό, γράφει ο δημοσιογράφος ότι «δεν έχει καλά νέα».
Το έγκλημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατά αμάχων αλλά, παρόλα αυτά εδώ και 66 χρόνια οι συγγενείς των θυμάτων εξακολουθούν να περιμένουν αποζημίωση από τη Γερμανία. Πολλά δικαστήρια στην Ελλάδα, την Ιταλία και τη Γερμανία έχουν ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη υπόθεση αλλά «οι επιτυχίες δια τής δικαστικής οδού, ματαιώνονται δια της πολιτικής οδού», σημειώνει ο Martin Klingner.
Πρόκειται για μια περίπλοκη υπόθεση, σημειώνει το ρεπορτάζ: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Χάγη θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα εάν οι πολίτες μιας χώρας μπορούν να κατηγορήσουν μία άλλη χώρα για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιταλικά δικαστήρια, όπως το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρώμης, βρίσκουν ότι αυτό είναι δυνατόν. Τα ιταλικά δικαστήρια αποφάνθηκαν ότι τα θύματα του Διστόμου έχουν δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση από τη Γερμανία όπως επίσης ότι τα αιτήματα αυτά μπορούν να εκτελεσθούν και στο εξωτερικό. Αυτή ήταν η απόφαση του Αρείου Πάγου Αθηνών το έτος 2000.
Στον εισαγγελέα στέλνει η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κ. Μπατζελή, 30 αγρότες που δήλωναν ψευδώς ότι καλλιεργούν βαμβάκι, σε εκτάσεις που δεν φυτρώνει τίποτα.
Όπως ανακοινώθηκε η περίπτωση αυτή αφορά την περιοχή Σκούρτα στη Βοιωτία. Ανάμεσα στους 30 που εισέπρατταν και επιδοτήσεις είναι ένας που είναι συνδικαιούχος σε 10 τραπεζικούς λογαριασμούς. Δόθηκε εντολή για επανείσπραξη των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών και διαβίβαση του φακέλου για περαιτέρω ενέργειες στη Δικαιοσύνη.
Αναδημοσίευση από το TVXS
Στον εισαγγελέα στέλνει η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κ. Μπατζελή, 30 αγρότες που δήλωναν ψευδώς ότι καλλιεργούν βαμβάκι, σε εκτάσεις που δεν φυτρώνει τίποτα.
Αράχωβας Blog 