Όταν σε μια κοινωνία που αιμορραγεί το σχολείο είναι η ελπίδα.

Της Σοφίας Σεφερλή-Φραντζή

Είναι Ιούνιος, για τα περισσότερα πιτσιρίκια ο καλύτερος μήνας, άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος και ήρθε η ώρα για ξεκούραση και παιχνίδι.

Τα σχολεία διοργανώνουν τις συνηθισμένες καλοκαιρινές αποχαιρετιστήριες γιορτές που όσο και αν κάθε χρόνο μοιάζουν μεταξύ τους τα παιδιά δίνουν πάντα το δικό τους χρώμα και κάνουν κάθε μια ξεχωριστή.
Μια από αυτές τις γιορτές μαθαίνουμε ότι γίνεται στο Φουρφουρά Ρεθύμνου και έχοντας ακούσει και διαβάσει τόσο για κάτι μαγικό που γίνεται εκεί ξεκινάμε να πάμε να δούμε από κοντά την καλοκαιρινή γιορτή αυτού του τόσο ξεχωριστού Δημοτικού Σχολείου.

Αφού έχω την αίσθηση ότι περάσαμε όλα τα χωριά που υπάρχουν στον χάρτη και αφού έχουμε ρωτήσει κάμποσους στο δρόμο αν πάμε καλά (μιας και ρωτώντας πας στην πόλη) φτάνουμε στο Φουρφουρά.

Ο Φουρφουράς είναι ένα ορεινό χωριό που ανήκει στο νομό Ρεθύμνης και στην περιοχή του Αμαρίου. Οι κάτοικοι του είναι λίγο περισσότεροι από 500 και το δημοτικό σχολείο είναι τετραθέσιο.
Η ώρα είναι 6.45 μ.μ. και η γιορτή ξεκινούσε στις 6.30 μ.μ. έχω αγχωθεί και ρωτάω όποιον βλέπω: «Που είναι το δημοτικό σας σχολείο;» Μου απαντούν με χαμόγελο και διακρίνω και μια περηφάνια.
Δίπλα από το γυμνάσιο του Φουρφουρά και αφού κατέβει κανείς μια μεγάλη κατηφόρα  βλέπω μπροστά μου μια πολύχρωμη αυλή!

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΦΟΥΡΦΟΥΡΑ

Το σχολείο της φύσης και των χρωμάτων

Το σχολείο μας καλωσορίζει με τον παραπάνω τίτλο και σκέφτομαι ότι δε με νοιάζει τι θα δω και μόνο αυτός ο τίτλος μου έχει γεμίσει χαρά. Η γιορτή ξεκινά και ολοκληρώνεται και ήταν άκρως απολαυστική όλοι γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και όταν κάτι έχει τη δύναμη να σου δημιουργεί τόσα συναισθήματα είναι κάτι που σίγουρα αξίζει .

Ο διευθυντής και δάσκαλος του σχολείου έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σχολείο όπου γονείς, χωριανοί, δάσκαλοι, μαθητές νιώθεις ότι όλοι είναι μια οικογένεια, μια αγκαλιά. Δεν παύει να γυρίζει στο μυαλό μου η σκέψη ότι έτσι πρέπει να ναι όλα τα σχολεία, αυτό είναι η ουσία της παιδείας.

Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, o Άγγελος Πατσιάς, δάσκαλος και διευθυντής του δημοτικού σχολείου του Φουρφουρά, μετέτρεψε ένα μικρό δημοτικό σχολείο σε ένα σχολείο γεμάτο δράση  και ζωντάνια έφτιαξε εκεί ένα αξιοζήλευτο έργο με τα παιδιά και τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Ένας νέος άνθρωπος, διορίζεται σε ένα χωριό μακριά από τις πόλεις και την κοινωνική ζωή που ένας νέος πιθανόν να αναζητά, δίνει παράδειγμα πως μπορεί κανείς να φτιάξει το περιβάλλον του έτσι, ώστε κάθε μέρα να ναι ένας μικρός παράδεισος.

Τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείο Φουρφουρά, κάνουν πολλά από τα μαθήματα στη φύση, έχουν φτιάξει δική τους εκπαιδευτική τηλεόραση μέσω διαδικτύου όπου μπορεί κανείς να παρακολουθήσει βιντεάκια με πρωταγωνιστές τους μαθητές και να μάθει δύσκολα μαθήματα, να μάθει πώς πρέπει να προσέχουμε τη φύση αλλά και να προστατεύουμε του εαυτούς μας και κυρίως ο κάθε θεατής να διασκεδάσει πολύ βλέποντας το ίδια τα παιδιά να διασκεδάζουν.

Έχουν γραφτεί αρκετά άρθρα για τη δουλεία που γίνεται στο δημοτικό σχολείο του Φουρφουρά και τα παιδιά έχουν τιμηθεί ήδη με βραβείο στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους, που διοργάνωσε η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας και η Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης για το βιντεάκι τους «Κρίση ε και;». Ο Άγγελος Πατσιάς έχει μιλήσει στο TED Θεσσαλονίκης και έχει δώσει έναν ακόμα αριθμό συνεντεύξεων περιγράφοντας πως το σχολείο μπορεί σήμερα να είναι δημιουργικό ενεργό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας δίνοντας στα παιδιά μια μοναδική ευκαιρία ζωής και εμπειριών.

«Η εκπαίδευση», λέει ο Άγγελος Πατσιάς, «κρύβεται στα απλά πράγματα. Εγώ αυτό που έκανα είναι να πειραματίζομαι». Και συνεχίζει: «Δεν θέλει φόβο στον πειραματισμό και μάλλον αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντα όμως να έχουμε ως γνώμονα ότι τα παιδιά δεν θα ζημιωθούν από τους πειραματισμούς. Λάθη θα γίνουν, τα παιδιά δείχνουν κατανόηση. Ο δάσκαλος δεν είναι θεός. Είναι κάτι το οποίο κινείται ανάμεσά τους πολλές ώρες την ημέρα και ο ένας μαθαίνει από τον άλλο».

Η κοινωνία έχει αλλάξει και το σχολείο είναι αναγκασμένο να αλλάξει κ αυτό, ακόμα κ αν θεσμικά οι κανόνες που τηρούνται στα δημόσια σχολεία της χώρας είναι δύσκολο να εξελιχθούν με την ταχύτητα της εξέλιξης που παρατηρούμε στην κοινωνία της πληροφορίας και της μετάδοσης των γνώσεων κάθε σχολείο κάθε δάσκαλος κάθε γονιός έχουν τη μοναδική πολυτέλεια της προσωπικής τους πρωτοβουλίας.

Παρακολουθώντας τις ενέργειες κάποιων ανθρώπων όπως στην περίπτωση του δημοτικού σχολείου Φουρφουρά βλέπουμε ότι όλο και περισσότεροι από μας πιστεύουν στην αλλαγή, τη συνεργασία, τη συναδελφικότητα και ότι μια κοινωνία (μικρότερη ή μεγαλύτερη) μπορεί να πετύχει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα αν επιτρέψει η φαντασία και το θάρρος να είναι κινητήριες δυνάμεις για τη δημιουργικότητα.

Παραθέτω παρακάτω λίνκ στα οποία μπορείτε να δείτε τη δουλειά στο σχολείο του Φουρφουρά, την ομιλία του Α.Πατσιά στο TED Θεσσαλονίκης καθώς και μερικά άλλα βίντεο από άλλα σχολεία που δημιουργούν με μεράκι.

1. http://www.youtube.com/watch?v=Bld6zC36bPs  Η ταινία μικρού μήκους «Κρίση ε και;» από το Δημοτικό Σχολείο Φουρφουρά.
2. http://fourfourastv.blogspot.gr/ Η διαδικτυακή τηλεόραση που έφτιαξαν οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Φουρφουρά.
3. http://www.youtube.com/watch?v=xsf2AQ9Oq9U Η ομιλία του Α. Πατσιά στο ΤED Θεσσαλονίκης
4. http://www.youtube.com/watch?v=sg1K3o5Uyk4 Ένα καταπληκτικό βίντεο με τίτλο «Μη φοβάσαι, μίλα!» από το 132^ο δημοτικό σχολείο Αθηνών (Γκράβας) όπου τα παιδιά μιλούν για τους φόβους τους. Πήρε το Βραβείο Συνηγόρου του Παιδιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους 2011 – ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα της Camera Zizanio.
5. http://www.youtube.com/watch?v=Voiv62pA94s&feature=share Η ταινία stop-motion animation «Κράτα με να σε κρατώ …», έχοντας ως θέμα τη συνεργασία και αλληλοβοήθεια μεταξύ των παιδιών, από το 13ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου.

Τώρα που ήρθε ο Σεπτέμβρης ας είναι όλα τα παραπάνω αφορμές και έμπνευση για μια ξεχωριστή σχολική χρονιά.