Από το «Μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου στο «Μαζί θα τα φάμε» του Τσίπρα.

Του Τέλη Σιαμαντά

«Ό,τι αρχίζει ωραία
Τελειώνει με πόνο,
Οι πικραμένες καρδιές
Το ξέρουνε μόνο»

Όταν ο Θόδωρος Πάγκαλος δήλωνε πριν από καιρό πως «Όλοι μαζί τα φάγαμε», ήξερε πολύ καλά τι έλεγε και σε τι αποσκοπούσε. Η πρωτοκλασάτη προσωπικότητα του ΠΑΣΟΚ, με την περιώνυμη φράση του πετύχαινε μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια. Τρυγόνι πρώτο: «αθώωνε» όλη την πολιτική εξουσία τως χώρας -και μην το ξεχνάμε: και την οποιαδήποτε, μεγαλύτερη ή μικρότερη εξουσία- δηλώνοντας ευθαρσώς πως τα «λεφτά που υπήρξαν» -και όντως υπήρξαν- τα καρπώθηκαν ισομερώς όλοι οι κάτοικοι αυτού του τόπου. Τρυγόνι δεύτερο: επέτρεψε στα φαγανά εκείνα πουλάκια του κρατικού μηχανισμού και των παραφυάδων του, που έβαλαν το δάχτυλο, ποιος λίγο ποιος πολύ, στο βάζο με το γλυκό, να κράξουν: «Κανείς δε φταίει – κανείς δε θα πληρώσει τίποτα!».

Αποτέλεσμα: η φράση του κ. Πάγκαλου έγινε αντι-σύνθημα και λειτούργησε σαν ομπρέλα για να βρουν από κάτω της καταφύγιο όλοι του λαού αυτού οι «κολασμένοι». «Συντεχνιόμαγκες» και «κρατικομασούντες», «φοροξεφεύγοντες» και «εφοριοπολεοδομούντες» (που έβλεπαν πια πως ο πάτος τού βάζου με το γλυκό όλο και πλησίαζε), μαζί με τους πραγματικά «καταφρονεμένους» αυτού του τόπου, τους άνεργους και τους νέους χωρίς μέλλον, τους έντιμους και τους απελπισμένους (αυτούς, με δυό λόγια, που όχι μόνο γλυκό δεν είχαν δοκιμάσει αλλά και που μια ζωή τους παίρναν τη μπουκιά απ’ το στόμα).

Κι ύστερα ήρθε το Σύνταγμα και οι μούντζες.

Υπομονή, Καρλ, στις δεκαοχτώ σοσιαλισμός.

Του Σωτήρη Γκορίτσα

Πόσο λάθος είχες κάνει, σύντροφε Καρλ! Ηταν τελικά απλό πράγμα ο σοσιαλισμός. Γιατί μας έκανες να ξοδέψουμε άσκοπα τα νιάτα μας παλεύοντας να αποκτήσει συνείδηση ο εργάτης, να συμμαχήσει μαζί του ο μικρομεσαίος, να γραφτούν στα συνδικάτα τους, να φτιαχτούν τα λαϊκά τους μέτωπα, οι συνασπισμοί αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων; Ηταν τόσο δύσκολο να καταλάβεις ότι για να γίνει ο σοσιαλισμός δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά ένας αριστερός Σάκης Ρουβάς; Πώς δεν είδες τι ακαταμάχητο όπλο στα χέρια του λαϊκού κινήματος μπορεί να γίνει το life style και να νικήσουμε τον καπιταλισμό με τα ίδια του τα όπλα;

Μας ταλαιπώρησες άσκοπα τόσα χρόνια με σφυροδρέπανα, όπλα, επαναστάσεις, ιστορικούς συμβιβασμούς, διασπάσεις, φυλακίσεις, εξορίες, νεκρούς. Χάσαμε τον χρόνο μας με όλα αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πειραχτεί η τσέπη μας – το ευκολότερο σε αυτή την χώρα μιας και αν δεν μας την πειράξει άλλος την πειράζουμε μόνοι μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι χαλάσαμε τα μάτια μας προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη με το πολυσέλιδο «Κεφάλαιό» σου και πρεσβύωπες τώρα δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε live την επανάσταση των άφθαρτων, μοντέρνων και άγνωστων αγωνιστών που γίνεται μπρος στα μάτια μας.