Ο γενναίος νέος κόσμος του Ιουνίου.

Του Απόστολου Δοξιάδη

Η ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση χαρακτηρίζεται ντέρμπι των δυο πρώτων κομμάτων της προηγούμενης, Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν τα ποσοστά που πήραν την 6η Μαΐου είναι πολύ χαμηλά για νικητές προηγούμενων αναμετρήσεων: ακόμη και αθροιζόμενα, τα δυο μαζί ίσα ίσα φτάνουν το 35%. Αυτό που ανεβάζει τα δύο κόμματα στην ερχόμενη αναμέτρηση είναι ότι επιλέγονται πλέον από τους ψηφοφόρους ως κύριοι εκφραστές, αντίστοιχα, του φόβου και της οργής τους, δηλαδή των δυο συναισθημάτων που κυριαρχούν στη συνείδηση των περισσότερων ελλήνων τα τελευταία χρόνια.

Τα δυο συναισθήματα αναμετρήθηκαν στις 6 Μαΐου, σε παραταξιακό επίπεδο, με νίκη της οργής.

Η πλειοψηφία προτίμησε τα κόμματα που βάσισαν την εκστρατεία τους στη λεγόμενη “καταγγελία του μνημονίου”, όπως αυτή εκφράσθηκε από το κάθε κόμμα που την υιοθέτησε, δηλαδή το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τη Χρυσή Αυγή, και κάποια μικρότερα κόμματα που δεν μπήκαν στη Βουλή. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, τα δυο μεγαλύτερα κόμματα που τους αντιτάχθηκαν, έπεσαν από το 76% στις εκλογές του 2009, στο 32% της 6ης Μαΐου. Το μήνυμα ήταν σαφές: η οργή νίκησε.

Τα κόμματα της οργής έχτισαν την προεκλογική ρητορική τους στην καταγγελία, την καταδίκη, την άρνηση, το “όχι”. Όχι στο μνημόνιο, όχι στους όρους των Ευρωπαίων εταίρων, όχι—η απαραίτητη συνωμοσιολογία αναπτύχθηκε γύρω από τις δυο πρώτες αρνήσεις—στις τράπεζες των “τοκογλύφων”, όχι στους “δοσίλογους” και άλλα συμβολικά μεγεθυμένα τέρατα. Ήταν τέτοια η φύση της αναμέτρησης που τα κόμματα της οργής κέρδισαν με κύριο όπλο την ένταση της φωνής τους: όσο πιο δυνατά φωνάξαν, όσο πιο ξεκάθαρα, απόλυτα, προκλητικά κατήγγελαν τις θέσεις των αντιπάλων τους, τόσο αποτελεσματικότερα ήταν.

Μπροστά από τις εκλογές.

Του Σεραφείμ Καρακικέ, υποψήφιου ΔΗΜ.ΑΡ. Βοιωτίας

Για πολλά θέματα  οι πολίτες  είχαν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για τις θέσεις των κομμάτων προεκλογικά  παρότι  στη στάση τους αυτό που κυριάρχησε ήταν  ο θυμός και η αγανάκτηση.  Από την εξαιρετικά χρήσιμη εμπειρία των διερευνητικών εντολών όμως έγιναν σοφότεροι και αυτή την φορά θα ακούσουν περισσότερο τα προγράμματα και λιγότερο τα συνθήματα, οδεύοντας προς  τις  εκλογές του Ιουνίου.

  Η Δημοκρατική Αριστερά με το 6,11%  έκανε ότι  μπορούσε – και περισσότερο από ότι επέτρεπε η δύναμή της – για να έχει ο τόπος κυβέρνηση  δεσμευμένη σε πρόγραμμα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του λαού όπως εκφράστηκαν από το εκλογικό αποτέλεσμα. Έχει την θέληση – και το απέδειξε – να είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας και  προσδοκά σε  ΕΝΤΟΛΗ για ΛΥΣΗ.

Είναι γεγονός ότι στήνεται  μια νέα παραλλαγή  δικομματισμού που ως συνήθως δημιουργεί γηπεδική συμπεριφορά συσκοτίζοντας τα υπαρκτά προβλήματα, μέσα σε συνθήκες  που κρισιμότερες δεν γίνεται.

Σύλλογος Χιονοδρόμων Ορειβατών Αράχωβας. Θερινό Πρόγραμμα 2012

Σύλλογος Χιονοδρόμων Ορειβατών Αράχωβας. Θερινό Πρόγραμμα Πεζοποριών 2012

Σάββατο 27 Μαϊου        : Δόκανο – Παλιοπαναγιά (από Ε4 – ρέμα Κουβασίνας). Ώρες πορείας: 4 – Βαθμός  δυσκολίας: Α

Κυριακή 10 Ιουνίου     : Γούρνες – Μ. Ιερουσαλήμ (μονοπάτι 22). Ώρες πορείας: 4 – Βαθμός  δυσκολίας: Β

Κυριακή 24 Ιουνίου    : Αθηναϊκός – Γεροντόβραχος – Τσάρκος – Χαμπίπια – Μάνα (μονοπάτι 22). Ώρες πορείας: 6 – Βαθμός  δυσκολίας: Γ

Κυριακή 8 Ιουλίου     : Βελίτσα – Άγιος Ιωάννης – Διπόταμα – Τρύπη (επιστροφή από τα ίδια). Ώρες πορείας: 6 – Βαθμός  δυσκολίας: Γ

20-22/Ιουλίου      :Πανελλήνια ορειβατική συνάντηση στο Μαίναλο. 

Ο Σύριζα κινδυνεύει να κυβερνήσει.

Του Φώτη Γεωργελέ

Κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι οι προειδοποιήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλους τους διεθνείς παράγοντες αφορούν την πιθανότητα εκλογικής νίκης του Σύριζα. Την εντύπωση ενισχύει και ο ίδιος ο Σύριζα με τη λογική, αν όλος ο κόσμος με φοβάται, τότε είμαι φοβερός και τρομερός. Άλλωστε σύμφωνα με την τελευταία αριστερής έμπνευσης πραγματικότητα, ζούμε ξανά τον ψυχρό πόλεμο όπου οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι έχουν τα πυρηνικά, αλλά δεν πατάνε το κουμπί. Αν στην εικονική πραγματικότητα αυτής της εβδομάδας υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν την Ελλάδα υπερδύναμη και φαντασιώνονται τον εαυτό τους στο ρόλο του Μπρέζνιεφ, πάμε όλο και χειρότερα.

Δυστυχώς τα πράγματα είναι χειρότερα απ’ αυτό. Η Ευρωπαϊκή  Ένωση δεν απευθύνεται στον Σύριζα, ούτε μιλάει μόνο για τις εκλογές. Απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία που 2 χρόνια τώρα αρνείται συνολικά την πραγματικότητα, αγανακτισμένη με όλα εκτός από τον εαυτό της. Και μιλάει κυρίως για το πολιτικό σύστημα συνολικά, το οποίο με ανικανότητα και ιδιοτέλεια έχει οδηγήσει την κατάσταση σε αδιέξοδο.

Ένα χρόνο τώρα, πρακτικά, δεν συμβαίνει τίποτα, δεν προχωράει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα. Το πολιτικό σύστημα από το προηγούμενο καλοκαίρι προσπαθεί να διασώσει τον εαυτό του και να παρατείνει την ακινησία για να μη θιγούν κατεστημένα συμφέροντα. Σε εποχή θυελλώδους κρίσης, η ακινησία ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Τον Ιούλιο δεν συμφωνούσαν στο ποιος θα είναι πρωθυπουργός. Τον Σεπτέμβριο έδιωξαν ηρωικά την τρόικα και μετά παρακαλούσαν να γυρίσει. Τον Νοέμβριο προσπαθούσαν να περιορίσουν τις αρμοδιότητες της κυβέρνησης Παπαδήμου, να την ορίσουν περιορισμένου έργου. Από την επόμενη μέρα με εγκληματική αφέλεια ζητούσαν εκλογές, για να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς.