Επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία η αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων των ιερόδουλων.

Tου Τάκη Παναγιωτόπουλου*

Πριν από λίγες ημέρες οι επίσημες αστυνομικές και υγειονομικές αρχές της χώρας έδωσαν στη δημοσιότητα φωτογραφία και πλήρη στοιχεία ταυτότητας για 12 εκδιδόμενες γυναίκες από το κέντρο της Αθήνας, οι οποίες σε σχετικούς ελέγχους βρέθηκαν θετικές στον ιό HIV, δηλαδή τον ιό του AIDS. Πρόκειται για ακραίο στιγματισμό και βάναυση διαπόμπευση.

Υποστηρίχθηκε ότι η δημοσιοποίηση ήταν απαραίτητη για να λάβουν γνώση οι πελάτες των γυναικών που είχαν σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη ώστε να προσφύγουν σε νοσοκομεία ή άλλες υπηρεσίες υγείας και να εξεταστούν για τον ιό ή/και να λάβουν έγκαιρα αγωγή. Εγινε, μάλιστα, επίκληση της αρχής ότι το συλλογικό συμφέρον (της προάσπισης της δημόσιας υγείας) είναι υπέρτερο του ατομικού συμφέροντος (της προστασίας των προσωπικών δεδομένων της οροθετικής γυναίκας).

Όμως, το ζήτημα είναι τελείως διαφορετικής φύσης. Εν προκειμένω, δεν μπαίνουν στη ζυγαριά δύο αντιτιθέμενα αγαθά. Γιατί αποτελεί κλασική γνώση, άλφα-βήτα στην επιστήμη της δημόσιας υγείας, ότι ο στιγματισμός μελών κάποιας κοινωνικής ομάδας, ιδιαίτερα εάν αυτή είναι περιθωριοποιημένη και ανίσχυρη, έχει πολύ βλαβερές συνέπειες για τη δημόσια υγεία. Ιδιαίτερα σε σχέση με το AIDS. Οδηγεί τα μέλη της ομάδας αυτής μακριά από τις υπηρεσίες υγείας, μακριά από την αναζήτηση γιατρού, διαγνωστικών εξετάσεων, συστηματικής θεραπείας – με ολέθριες συνέπειες για τη διασπορά του ιού.