Ένας νέος αγώνας, μια ιδέα και μια πρωτοβουλία ομάδας ανθρώπων που σαν δρομείς αλλά και σαν γνώστες του αθλήματος, θέλησαν να δημιουργήσουν μία νέα διαδρομή με ένα διαφορετικό εδαφικό ανάγλυφο, ένα άλλο μήκος, ένα άλλο timing, σε ένα κομμάτι της Ελλάδας άγνωστο στους δρόμους υπεραποστάσεων και με κυρίαρχο στοιχείο τα δύο μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, τους ΔΕΛΦΟΥΣ στην εκκίνηση και την ΟΛΥΜΠΙΑ στον τερματισμό.
Με μήκος 255χμ και χρονικό όριο τις 43 ώρες, με 60% ορεινούς χωματόδρομους και 40% δρόμους αγροτικούς με άσφαλτο ή χωρίς, ο αγώνας γίνεται ένα πολύ σημαντικό γεγονός στο χώρο των υπεραποστάσεων στην Ελλάδα αλλά και σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Με διαδρομή να κατηφορίζει πριν το σούρουπο από το ύψος των Δελφών προς Ιτέα, Γαλαξίδι, Ναύπακτο, μικρές παραλιακές πόλεις στο πέρασμα της, μια υπερσύγχρονη γέφυρα στη ζεύξη Ρίου-Αντίρριου, σκαρφάλωμα ψηλά στο Παναχαϊκό και τον Ερύμανθο, μια ανάσα στο γραφικό Καλέντζι, ένα «πέταγμα» ατέλειωτο μεταξύ ουρανού και γης με το πανόραμα της Πελοποννήσου στα πόδια της, να χάνεται μετά στο παραμυθένιο δάσος της Φολόης, και στο τελείωμα της, στο τέλος του περίπλου της να μπαίνει στο μυθικό Στάδιο της Ολυμπίας με το κλέος των δώδεκα αιώνων Ολυμπιακών Αγώνων.
Filed under: Αθλητισμός | Tagged: Δόλιχος 2012 |
Αράχωβας Blog 
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Σχηματάρι 2 Μαΐου 2013
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, 26 – 28 Απριλίου 2013, έλαβε χώρα ένας πολύ μεγάλος αγώνας δρόμου λαϊκού αθλητισμού: ο 2ος ΔΟΛΙΧΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Αγώνας μεγάλος σε απόσταση, μιας και το συνολικό μήκος της διαδρομής φθάνει τα 255 χλμ.. Αγώνας μεγάλος σε διάρκεια που φτάνει τις 48 ώρες. Αγώνας μεγάλος σε σημασία μιας και ενώνει δύο σημαντικότατες αρχαίες τοποθεσίες: τους Δελφούς και την Αρχαία Ολυμπία.
Το σημαντικότερο απ’ όλα, όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι η ομορφιά και οι συγκινήσεις που προσφέρει ο Δόλιχος Δρόμος. Κατά μήκος της μεγάλης διαδρομής ο αθλητής από τους Δελφούς μέχρι το Ρίο απολαμβάνει μια παραλιακή διαδρομή εξαιρετικής ομορφιάς περιμετρικά του Κορινθιακού και του Πατραϊκού κόλπου. Στη συνέχεια ανεβαίνοντας το Παναχαϊκό Όρος, μέσα από δάση, ρεματιές, φαράγγια και μονοπάτια γεμίζουν οι αισθήσεις από την ομορφιά της ορεινής Ελλάδας. Τέλος, κατάκοπος αφήνεται να αναπαυθεί στον πιο ιερό τόπο για κάθε αθλητή.
Και για να μπορέσει ο αθλητής να αντέξει τη δοκιμασία απαραίτητη είναι η αγάπη, η προνοητικότητα, η διάθεση και η οργάνωση των διοργανωτών. Ο Γιάννης Γερμακόπουλος και οι συνεργάτες του έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Στη χάραξη της διαδρομής, στη σήμανση της διαδρομής, στον άψογο εφοδιασμό των αθλητών στα προκαθορισμένα σημεία, ώστε να μη λείψει τίποτα. Όχι μόνο στους προπορευόμενους αλλά και στους υπόλοιπους αθλητές, όπως εγώ που χρειάστηκα παροχή ιατρικών υπηρεσιών, λόγω μιας αιφνίδιας αδιαθεσίας και ο γιατρός ήταν εκεί, για μένα.
Ο Γιάννης Γερμακόπουλος, δρομέας υπεραποστάσεων και ο ίδιος και οι συνεργάτες του τα είχαν προβλέψει όλα. Κι όλα αυτά μόνο μέσα από τη διάθεση προβολής του τόπου μας, χωρίς οικονομικές ή άλλες βλέψεις, μόνο από τη διάθεση προσφοράς που τον διακρίνει όλα αυτά τα χρόνια.
Από βάθους καρδιάς τον ευχαριστώ και πιστεύω ότι το ίδιο αισθάνονται και όλοι όσοι συμμετείχαν στον υπέροχο αυτό αγώνα.
Σταύρος Γιαννάκης
από
Σύλλογο Δρομέων Υγείας και
Μαραθωνοδρόμων Θήβας