Απογευματινή θέα.

Συνήθως οι φωτογράφοι δεν επιλέγουν αυτή τη θέση. Κι από ´δω όμως η θέα είναι πολύ όμορφη
Σημείωση: Φωτογραφία και ανάρτηση έγιναν από το κινητό.

Λάθος χώρα για αυτοκτονία.

Της Ρέας Βιτάλη

Όποιον έφυγε τον αποκαλούν «μακαρίτη». Μα εγώ θα σας προσφωνήσω «αξιότιμε».

Αξιότιμε. Αξιόμαχε. Παραξενεύει η λέξη «αξιόμαχε». Θυμάστε εκείνο το παιχνίδι. Με το σκοινί. Δυο αντίπαλες ομάδες. Ποια θα τραβήξει την άλλη στο μέρος της. Ζωή, θάνατος. Πώς να σε κερδίσει ο θάνατος; Ενώ είναι άνοιξη. Μα δεν βρέθηκε ούτε μία κλωστούλα ζωή να παρασύρει λίγο, τόσο δα διέξοδο; Δεν βρέθηκε τόση δα ηλιαχτίδα να φωτίσει τόσο δα το απόλυτο σκοτάδι της εσωτερικότητας; Ένα τόσο δα χέρι να σας βγάλει από το δικό σας δωμάτιο; Πώς διαλέγεις τον θάνατο; Σε ποιο ακραίο σημείο θέας, σε ποιο γκρεμό, σε ποια κορφή να σταθείς και να επιλέξεις θάνατο. H ζωή χώνεται, τρυπώνει από το πουθενά. Ξαφνικά ένα σφύριγμα, ένα ψιτ, κι αλλάζουν όλα. Πώς δεν έφτασε σε σας ούτε ένα τόσο δα ψιτ; Πώς αγνοήσατε όλα τα κελεύσματα; Σε ποιο ακρογωνιαίο κομμάτι αξιοπρέπειας, σε ποιο κλαδί υπερηφάνειας τραμπαλιστήκατε, και ξεκρεμαστήκατε. Και διαλέξατε να ξεκρεμαστείτε; Πω, πω δύναμη! Γι αυτό σας αποκαλώ –Αξιόμαχε-.