Ο φευγάτος των Βαρδουσίων.

Του Κώστα Ζυρίνη

Στέκει μονάχο του, παράταιρο, σ’ ένα ελάτινο δάσος στα Βαρδούσια. Ένα παλιό, εγκαταλειμμένο λεωφορείο κάποιου ΚΤΕΛ. Λίγοι γνωρίζουν την ιστορία που κουβαλάει. Ότι χρησιμοποιήθηκε δηλαδή από έναν άνθρωπο της πόλης για να πλησιάσει τη Φύση και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής…

Σαν παραμύθι γύρω απ το τζάκι του ορεινού καταφύγιου:  Ήτανε, λέει, ένας ραλίστας, ένας άνθρωπος της ταχύτητας. Της έντασης. Της νίκης και της δόξας. Άλκης, ή κάτι τέτοιο, μαζί με κάποιο επίθετο που δεν συγκράτησα, γιατί απλώς δεν είχα λόγο να το κάνω. Τι περιμένεις, κουβέντες φευγάτες του κονιάκ μετά από τόσες ώρες ανέβασμα στο βουνό, με το χιόνι ίσαμε το γόνατο. Κουβέντες με άγνωστους που γίνονται οικείοι και μόνο γιατί έφτασαν μέχρις εδώ.  Κάτι συνέβη όμως σε κείνη την περιοχή του μυαλού του ραλίστα, στην περιοχή που ήταν μόνο δική του, όπου οι δάφνες δεν έχουν θέση. Κάτι συνέβη και χάθηκε απότομα από τα Ράλι Ακρόπολις, απ τη δημοσιότητα κι απ τον κοινωνικό του πυρήνα καθώς φαίνεται. Οριστικά και αμετάκλητα. Χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς θόρυβο. Έτσι, σαν παραμύθι που δεν τέλειωσε. 

Αιφνιδίασε η χιονόπτωση στο δρόμο προς Αράχωβα.

Ώρα 14:00. Προβλήματα σε πολλούς οδηγούς προκάλεσε η μεσημεριανή χιονόπτωση στο δρόμο από Δίστομο προς Αράχωβα. Πολλοί αιφνιδιάστηκαν από την ποσότητα του χιονιού, ακινητοποιήθηκαν στη μέση του δρόμου και αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν αλυσίδες.  Όσοι είχαν.

αιφνιδιάζω