Τρία χρόνια Αράχωβας Blog.

Έχουν περάσει ακριβώς τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτό το ιστολόγιο τις αναρτήσεις και με νοσταλγική διάθεση γύρισα πίσω και κοίταξα τα πρώτα άρθρα. 5 Φεβρουαρίου 2009 ήταν το ξεκίνημα. Αφορμή για τη δημιουργία του Αράχωβας blog στάθηκε το μπέρδεμα των οδηγών που κατευθύνονταν από την περιοχή του νεκροταφείου προς το χιονοδρομικό κέντρο από την έλλειψη πινακίδων στην dolce vita. Τους παρατηρούσα μέσα από το αυτοκίνητο  -περιμένοντας τα παιδιά να τελειώσουν το χορευτικό- να φτάνουν στο απαγορευτικό που υπάρχει εκεί, να κάνουν όπισθεν, να ρωτάνε. Παρόμοια προβλήματα και στο κατέβασμα λίγο πιο κάτω στην αναστροφή για Αράχωβα. Έπρεπε να γράψω κάτι γι αυτό, δεν υπήρχε κανένα ιστολόγιο στην πόλη και στο προσωπικό blog που είχα τότε δεν είχε νόημα, έτσι γεννήθηκε το Αράχωβας blog. 

Έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια από τότε για να μπουν πινακίδες στο νεκροταφείο που βοηθούν στην αναστροφή για Αράχωβα, χωρίς όμως να λύνουν το πρόβλημα της ανάβασης προς χιονοδρομικό σε όσους έρχονται από δυτικά. Σήμανση τοποθετήθηκε και στο πάρκινγκ στην ανατολική είσοδο της Αράχωβας που έβαλε μια τάξη στην κίνηση σ´ αυτόν τον κόμβο που χρησιμοποιούν πολλοί που μένουν στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Κι απέναντι στο εικονοστάσι του Αγίου Κωνσταντίνου, εκεί που συνηθίζουν να μαζεύονται ηλικιωμένοι και να αγναντεύουν το χωριό κατά τους θερινούς μήνες, τοποθετήθηκαν κολονάκια που εμποδίζουν την είσοδο οχημάτων. Θυμάμαι σε ένα από τα πρώτα άρθρα τα βάζαμε με την express service που συνήθιζε να παρκάρει τα οχήματά της εκεί. Και δεν ήταν η μόνη. Αυτοκινούμενα τροχόσπιτα, φορτηγά, μέχρι και δημοτικά οχήματα χρησιμοποιούσαν το χώρο για πάρκινγκ. Τρία χρόνια πέρασαν για να τεθεί εκ των έσω στο δημοτικό Συμβούλιο το θέμα της ονοματοθεσίας των δρόμων που τόσο έχουμε ασχοληθεί εδώ μέσα στο παρελθόν.

Τρία χρόνια δεν είναι μικρό διάστημα για ένα ιστολόγιο με καθημερινή παρουσία. Στην πορεία  το Αράχωβας blog απέκτησε συνοδοιπόρους  άλλους bloggers που σαν φυσικά πρόσωπα δεν γνωρίζει, και εσωτερικούς συνεργάτες που ξέρει καλά. Υπήρξαν περίοδοι μεγάλης δραστηριότητας, ήρθαν όμως και περίοδοι κούρασης. Περάσαμε μια φάση που σχεδόν τα παρατήσαμε. Σε κάποιους φίλους λείψαμε και μας το είπαν. Στους πολλούς όχι και είναι φυσικό. Η γνώμη των λίγων βάρυνε και μας έκανε να επανέλθουμε. Συνεχίζουμε όμως πιο χαλαρά. Οπότε υπάρχει κάτι να πούμε, όποτε υπάρχει χρόνος και διάθεση. Δεν θα επιδοθούμε σε ένα ατελείωτο copy-paste. Δεν κυνηγάμε νούμερα επισκεψιμότητας, δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα μέσα απ´ αυτά.  Όσο μας ευχαριστεί και περνάμε καλά, όσο υπάρχουν δυο φίλοι που μας λένε καλά λόγια, θα συνεχίζουμε.