«Ο Θάνατος μιας Ιδέας». Επιστολή του Χάρη Αλεξανδράκου-Αλμπάνη

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΙΔΕΑ Ή ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ  ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΤΟΤΕ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ  ΜΕΣΑ  Σ’ ΑΥΤΗ  ΚΑΙ  ΟΧΙ ΕΞΩ.

Πριν από ενάμιση χρόνο και συγκεκριμένα τους μήνες Απρίλιο και Μάιο του 2010 (σχεδόν έξι μήνες πριν τις πρώτες δημοτικές εκλογές με το νόμο του Καλλικράτη), γεννήθηκε από ένα πυρήνα 7 ανθρώπων, προερχόμενους από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, η ιδέα μίας κίνησης ενεργών πολιτών, που αργότερα ονομάστηκε σε Ανεξάρτητη Ενωτική Πρωτοβουλία.

Σ’ αυτή την ιδέα, στις γενικές αρχές και στους κανόνες που έβαλαν αυτοί οι άνθρωποι, είχα την τιμή να συμμετέχω και εγώ από την αρχή.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ γιατί δεν είχε και δεν ήθελε να έχει  καμία κομματική ταυτότητα και κανένα κομματικό πατρονάρισμα από κανένα κέντρο εξουσίας και δεν ήθελε να βρεθεί ποτέ και προς πουθενά απολογούμενη, γιατί δεν χρώσταγε τίποτα σε κανένα.

ΕΝΩΤΙΚΗ γιατί ο σκοπός της ήταν να ενώσει όλα τα τοπικά διαμερίσματα και όλους τους ανθρώπους του νέου Δήμου, χωρίς καμία διάκριση, σ’ ένα κοινό ομοιογενές σύνολο που θα είχαν τους ίδιους στόχους , δημιουργώντας ίσες προοπτικές για όλους, μακριά από τοπικισμούς και ανούσιες κοκορομαχίες.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ γιατί αναλάβαμε από μόνοι μας  εξ’ ίσου αρμοδιότητα να μεταφέρουμε τα μηνύματα σε όλα τα τοπικά διαμερίσματα του νέου Δήμου, προσπαθώντας να  δώσουμε στο κόσμο να καταλάβει όλα αυτά που πρώτα εμείς είχαμε πιστέψει, γιατί ο μοναδικός μηχανισμός επικοινωνίας ήμασταν εμείς οι ίδιοι και μόνο εμείς.

Ο αρχικός πυρήνας είχε προβλέψει και είχε προσδιορίσει από την αρχή όλες τις παραμέτρους και τους παράγοντες που θα μπορούσαν να διαβάλουν όλη αυτή την προσπάθεια. 

MANHATTAN του Woody Allen από την Κινηματογραφική Λέσχη Λιβαδειάς

H Κινηματογραφική Λέσχη Λιβαδειάς προβάλει την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012 στις 9:30μμ στο Δημοτικο Θέατρο Λιβαδειάς (Δωδεκανήσου 5) την ταινία MANHATTAN του Woody Allen.

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Γούντι Άλλεν με τους: Γούντι Άλλεν, Νταϊάν Κίτον, Μάριελ Χεμινγουέι, Μάικλ Μέρφι, Μέριλ Στριπ.

Τρυφερό και γλυκόπικρο πορτρέτο μιας μοναχικής, νοσταλγικής και γοητευτικής Νέας Υόρκης από τον πιστότερο κινηματογραφικό θαυμαστή της. Η ωριμότερη σεναριακά και αρτιότερη αισθητικά  ταινία του Γούντι Άλλεν, ένα αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά.

Απόδοση ενός εξαίσιου φόρου τιμής στη Νέα Υόρκη και ένα σαρκαστικό και ευφυές πορτρέτο της καθημερινής ζωής της πόλης. Ποτέ ο ουρανός του Μανχάταν δεν απεικονίστηκε τόσο όμορφος και γοητευτικός, καθώς η ταινία μας μεταφέρει πάνω από τις γέφυρες και τα πάρκα της πόλης υπό τους ήχους της «Γαλάζιας Ραψωδίας» του Γκέρσουϊν.