Αι Βασίλης αυτόχειρας.

Η επόμενη του Αι Γιαννιού είναι μέρα αποκαθήλωσης. Μαζεύουμε επιμελώς τα χριστουγεννιάτικα στολίδια σε κούτες για να τα ξαναβρούμε στη θεση τους την επόμενη  χρονιά.

Έχει κάτι από αποχωρισμό, αλλά η σημερινή επιφύλασσε και μια πρόσθετη οδυνηρή έκπληξη. Μπαίνοντας το πρωί στο καθιστικό αντικρίσαμε το τραγικό θέαμα του Αι Βασίλη κρεμασμένου απ´ το φωτιστικό με ένα σημείωμα από κάτω.

 «Οι προμηθευτές δεν μου δίνουν υλικά με πίστωση, τα ξωτικά μπήκαν στην εφεδρεία κι εγώ δεν μπορώ να παράξω τίποτα μόνος μου. Άφησα χιλιάδες παιδιά χωρίς παιχνίδι, χιλιάδες γράμματα αναπάντητα. Οι προσδοκίες των παιδιών ξεπερνούν αυτό που μπορώ να κάνω.  Όπως το γράμμα του μικρού που ήθελε δουλειά για τη μαμά του για να πληρώσουν το ενοίκιο. Δεν αντέχω τέτοιο βάρος. Δεν μπορώ να υπάρχω μόνο για τους έχοντες.»

Αυτά είπε και το σώμα του κατέβηκε ευλαβικά, τοποθετήθηκε σε χάρτινο κουτί και τάφηκε στο υπόγειο με όλες τις τιμές.  Αιωνία η μνήμη του ιδεατού Αι Βασίλη.