Γ. Καραϊσκάκης και η μάχη της Αράχωβας. Εκδηλώσεις μνήμης.

«Γεώργιος Καραϊσκάκης: Η δεύτερη πιο δημοφιλής μορφή στην πόλη μετά τον Άι Γιώργη, αλλά η πρώτη μακράν των άλλων “γήινη” ύπαρξη. Οι δυο τους υπήρξαν συνεργάτες στη μάχη της Αράχωβας κατά τη λαϊκή διήγηση.

Πρόσωπο οικείο σε κάθε Αραχωβίτη. Δημοφιλής ήρωας στις ιστορίες των γερόντων, έζησε μέσα απ΄αυτές σε κάθε σπίτι.

Θυμάμαι το βλέμμα του από το κάδρο που υπήρχε στο καθιστικό του σπιτιού στα παιδικά μου χρόνια και παρατηρούσε με αυστηρότητα την κάθε κίνησή μας. Αργότερα θεωρήθηκε ντεμοντέ και ξεκρεμάστηκε, η μνήμη του όμως παρέμεινε. Ήταν τέτοια η ταύτιση  Αράχωβας και Καραϊσκάκη, που μεγαλώνοντας  απόρησα  όταν έμαθα ότι κι άλλες πόλεις τον θεωρούν ήρωά τους. Πως είναι δυνατόν;  Στο παιδικό μυαλό ο Καραϊσκάκης είχε γεννηθεί, ζήσει και πεθάνει εδώ.

Τώρα αγναντεύει την πόλη από τα δυτικά. Αρέσκεται να του στρίβουν τα μουστάκια στις παρελάσεις δυο φορές το χρόνο, ελέγχει την νυχτερινή ζωή συχνάζοντας στο “Φλοξ”- απ΄όπου και η φωτογραφία. Μάλλον του κακοφάνηκε όταν έμαθε ότι τα σχέδια για τοπικές ενδυμασίες στην επέτειο της μάχης του ματαιώνονται, απουσία Προέδρου Δημοκρατίας και καμερών».

Αυτά έγραφα στις 23 Νοεμβρίου 2009 σε ένα άρθρο σ΄αυτό το ιστολόγιο εκφράζοντας πικρία για την υποβάθμιση του εορτασμού της επετείου της μάχης του στην Αράχωβα. Σήμερα φαίνεται ότι τα πράγματα είναι αλλιώς. Υπάρχουν προγραμματισμένες εκδηλώσεις μνήμης και μάλιστα ζωντανή μετάδοση αυτών από τις ιστοσελίδες http://www.ustream.tv/channel/dimos-daa και http://ontime.gr/?page_id=341 για όσους βρίσκονται μακριά. 

Η κρίσιμη ευκαιρία της κρίσεως

Του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιου.

Κυρίαρχο θέμα, τον τελευταίο καιρό, είναι η οικονομική κρίση και συνοδεύεται συνήθως από κατήφεια, μελαγχολία και απαισιοδοξία. Εν τούτοις, η κρίση είναι δυνατόν να γίνει αποφασιστική ευκαιρία για να ανακαλύψουμε θαμμένους θησαυρούς αξιών του γένους μας, που μπορούν να μας οδηγήσουν σε νέα ανοδική πορεία. Γι᾽ αυτό όμως, απαιτείται προ πάντων σοβαρή αυτοκριτική. Δυστυχώς, η σημασία της λέξεως κρίση έχει φθαρεί. Και αντί να οδηγεί στην έντιμη αναγνώριση των δικών μας λαθών, χρησιμοποιείται για να τονίσει τα λάθη άλλων.

Μαζί με τις αναμφισβήτητες ευθύνες της πολιτικο-οικονομικής ηγεσίας, επιβάλλεται  να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη που κάναμε ως λαός• επίσης, τα προσωπικά μας λάθη. Ασφαλώς, δεν είναι αλήθεια ότι όλοι, συλλήβδην, έχουν τις ίδιες ευθύνες. Μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού είναι θύμα και δεν έχει ωφεληθεί από την ευημερία με χρήματα δανεικά. Όμως, αν ψάξουμε με διεισδυτική ματιά, οι περισσότεροι θα ανακαλύψουμε και ατομικά σφάλματα και παραλείψεις• περιπτώσεις όπου δεν αντισταθήκαμε στη διάχυτη ασυδοσία και την κραυγαλέα παραβατικότητα. 

60 νανοδευτερόλεπτα

Του Αλέκου Μάρκελλου

Την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι μετατρέπονται σε σύγχρονους σκλάβους αλυσοδεμένοι σε ένα αριθμολογικό και λογιστικό αδιέξοδο  που γέννησε ο –για τα σίδερα, σίγουρα-, «καπιταλισμός του άυλου χρήματος», η Πραγματική Επιστήμη, αυτή που ανατρέπει θεούς από το θρόνο τους και αδιαφορεί για τα τσαλίμια του μετρήσιμου χρόνου, έρχεται ξανά-ευτυχώς- να μας υπενθυμίσει με συγκλονιστικό τρόπο αυτά που έχουν πραγματική σημασία.

Μέσα από την αέναη παραγωγή νέων, βαθύτερων ερωτημάτων που γεννούν οι απαντήσεις (και κυρίως οι ανατροπές των προηγούμενων απαντήσεων), οι αριθμοί, όταν τους δει κανείς με το μάτι της Πραγματικής Επιστήμης, απαλλάσσονται από την Ύβρι της λογιστικής και απογειώνουν το ανθρώπινο πνεύμα. Ω, ναι, δεν φταίνε οι αριθμοί που τον τελευταίο καιρό τους μισούμε. Φταίει ο τρόπος και ο λόγος που τους επικαλείται η καθημερινότητα για να μας ευνουχίζει τη ζωή.

Δραχμή;

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Το ευρώ πεθαίνει. Για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι λόγοι έχουν εξηγηθεί πολλές φορές και δεν χρειάζεται να τους επανα-εξηγήσουμε εδώ (για όσους χρειάζονται επανάληψη, βλ. εδώ για μια παλιότερη εξήγηση και εδώ για μια slow motion περιγραφή της αποδόμησης της ευρωζώνης – μια διαδικασία που μπήκε στην τελική ευθεία με τηνανόητη 21η Ιουλίου και την ακόμα πιο ανόητη 26η Οκτωβρίου – βλ. το σχετικό παράρτημα).

Ευρώ-δρυός πεσούσης, πολλοί είναι εκείνοι που τείνουν στο λογικοφανές συμπέρασμα: Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει. Αν η κατάρρευση του ευρώ είναι σχεδόν αναπόφευκτη, και δεδομένου ότι το ισχυρό ευρώ συνθλίβει την ασθενική ελληνική οικονομία, μήπως ήρθε η ώρα της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα; Επιστρέψτε μου να απαντήσω άμεσα και κατηγορηματικά: Όχι, δεν έχει έρθει αυτή η ώρα! Και δεν θα έρθει όσο υπάρχει το ευρώ.

Ας εξηγηθώ. Στις δύσκολες αυτές ώρες καλούμαστε να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα: Πρώτον, τι θέλουμε να συμβεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Δεύτερον, τι πρέπει να κάνουμε εμείς, εδώ στην Ελλάδα, δεδομένων όχι αυτών που θέλουμε να γίνουν στην Ευρώπη αλλά δεδομένων αυτών που γίνονται. Αυτά τα δύο καίρια ερωτήματα πρέπει να τα απαντήσουμε ξεχωριστά.

Site επιμελητηρίου όσο το site των αγγλικών ΕΛ.ΤΑ.

Αν οι ιστοσελίδες των δημοσίων υπηρεσιών είναι από χρυσάφι τα site των επιμελητηρίων τότε περιέχουν και διαμάντια. Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ του http://www.koutipandoras.gr οι ιστοσελίδες 17 εμπορικών επιμελητηρίων που χρηματοδοτήθηκαν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους από το Γ’ΚΠΣ κόστισαν συνολικά το εξωφρενικό ποσό των 2.300.436 εκ ευρώ. Πρόκειται για ιστοσελίδες μόνο 17 επιμελητηρίων. Το κόστος της κάθε μιας κατά μέσο όρο κυμαίνεται από 200.000 ευρώ, ενώ μπορεί να φτάσει έως τις 350.000 ευρώ.

Αυτό αποτελεί το πρώτο κοινό στοιχείο που έχουν τα site των επιμελητηρίων. Το δεύτερο κοινό στοιχείο είναι ότι οι εταιρείες που ανέλαβαν την δημιουργία αυτών των site μετά από διαγωνισμό είναι σχεδόν στις περισσότερες περιπτώσεις οι ίδιες και η κοστολόγηση αυτών τουλάχιστον παράλογη. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις όπως στην ιστοσελίδα του επιμελητηρίου της Φωκίδας ο προϋπολογισμός από τις εταιρείες που επιλεχθήκαν αρχικά ήταν 270.000 ευρώ, ενώ τελικά η ιστοσελίδα κόστισε, με άλλη εταιρεία 8.187 ευρώ. Οι εταιρείες δεν ολοκλήρωσαν το έργο μέσα στο χρονικό όριο που ανέφερε η σύμβαση και το ΔΣ αναζήτησε άλλη εταιρεία. Σε εκείνο το σημείο διαπίστωσε το ΔΣ ότι ιστοσελίδα ιδίων δυνατοτήτων κοστίζει αντί για 270.000 μόνο 8.187 ευρώ. 

Δελτίο τύπου της βουλευτού Βασιλικής Τσόνογλου για την λειτουργία των δημοτικών σφαγείων Αράχωβας»

 «Επιβάλλεται η άμεση κινητοποίηση για την λειτουργία των δημοτικών σφαγείων Αράχωβας»

Επικοινωνία με την Γενική Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης και υπηρεσιακούς παράγοντες της Διεύθυνσης Δασών της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας είχε η βουλευτής Β. Τσόνογλου.

Η Β. Τσόνογλου, αξίωσε την άμεση επίλυση των προβλημάτων που σχετίζονται με την επίσπευση των διαδικασιών για την λειτουργία των δημοτικών σφαγείων Αράχωβας.

Επειδή η υπόθεση αυτή εκκρεμεί στην Επιτροπή Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων, η βουλευτής ζήτησε να προταχθεί στην πρώτη δικάσιμο, ώστε να αρθεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση σε σχέση με τον χαρακτήρα της έκτασης και να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις για την λειτουργία των εγκαταστάσεων αυτών που αφορούν άμεσα ολόκληρο τον κτηνοτροφικό κλάδο του Ν. Βοιωτίας.

Ο Γενικός Διευθυντής Δασών της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας διαβεβαίωσε ότι θα ενεργήσει άμεσα, προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου να επιλυθεί το συντομότερο δυνατόν το προκείμενο πρόβλημα.

Μετεγκατάσταση Ιατρείου και αγιασμός.

Δ Η Μ Ο Τ Ι Κ Η   Ε Ν Ο Τ Η Τ Α   Α Ρ Α Χ Ω Β Α Σ 

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η 

Σας προσκαλούμε στον αγιασμό που θα τελεστεί την Κυριακή 6.11.2011 και ώρα 11:00πμ στο ισόγειο του Δημοτικού Καταστήματος της Δημοτικής Ενότητας Αράχωβας για την μετεγκατάσταση του Ιατρείου.

Ο Δήμαρχος

Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας

Ιωάννης Λ. Πατσαντάρας

 Σημείωση: Στο παραδοσιακό καφενείο “ΚΕΝΤΡΟ” πλησίον του Ιατρείου λειτουργεί η φωτογραφική έκθεση του κ. Τάκη Μυλωνά με θέμα “ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ”.

Δράση για τη διάδοση και τον εμπλουτισμό της Wikipedia στα Ελληνικά από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων λειτουργίας της Wikipedia, της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας που χρησιμοποιείται και συντάσσεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη, διοργανώνεται στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας μια εκδήλωση που θα δώσει την ευκαιρία για μια βιωματική εμπειρία στην ελληνική έκδοση της Wikipedia (Βικιπαίδεια), τόσο σε χρήστες όσο και σε εν ενεργεία, αλλά και εν δυνάμει, συγγραφείς της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας.

Η εκδήλωση είναι η πρώτη του δεύτερου κύκλου της δράσης για τη διάδοση και τον εμπλουτισμό της Βικιπαίδειας που διοργανώνεται από Δημόσια Βιβλιοθήκη, και αφορά μια σειρά δράσεων που έχουν προγραμματιστεί σε πανελλαδικό επίπεδο για το επόμενο διάστημα, και που γίνεται στο πλαίσιο του έργου “Δες την Ψηφιακά 2.0” στο οποίο εμπεριέχεται η δράση για τον εμπλουτισμό της ελληνικής Wikipedia. Στόχος των δράσεων είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και η εξοικείωση με την Βικιπαίδεια, ώστε να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για την εκπαίδευση και την καθημερινή ζωή της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα, οι δράσεις στοχεύουν στον εμπλουτισμό των λημμάτων της Βικιπαίδειας μέσω της συμμετοχής ομάδων/κοινοτήτων αλλά και φυσικών προσώπων που αισθάνονται ότι είναι μέρος της Κοινωνίας της Γνώσης, μιας γνώσης που δεν περιορίζεται σε επαΐοντες αλλά αναπτύσσεται με την εθελοντική συνεισφορά,την τεκμηρίωση και την αμφισβήτηση της μονοδιάστατης αυθεντίας.

Έλαιον το θεραπευτικόν

Της Αλτάνας Πατσαντάρα-Φίλου.

Κατηφόρισα προς τον ελαιώνα του χωριού μου με καλή παρέα, χθες το πρωί. Δρομάκια γεμάτα αναμνήσεις και τόποι αγαπημένοι, η καρδιά μου φτεροκοπούσε. Στη λησμονιά τα ξυλιασμένα χεράκια μας, όταν στις διακοπές έπρεπε να βοηθάμε κι εμείς τα παιδιά στο μάζεμα της ελιάς γιατί από αυτό ζούσαμε όλοι τότε. Είδα τα νέα λιόδεντρα γεμάτα καρπό και στάθηκα με ευλάβεια στα αιωνόβια. Η ελιά είναι το μόνο δένδρο που δεν γερνάει! Ο κορμός της είναι ηφαίστειο που ακόμη και μετά από 300-400 χρόνια μπορεί να πετάξει νέα βλαστάρια! Θέλει μόνο το σωστό κλάδεμα για να δώσει τον καρπό της.

Σήμερα ήταν μέρα Γιορτής Ελιάς  στο χωριό μου, την Αράχωβα. Η πρώτη και με πολύ μεράκι διοργανωμένη. «Στη σφίξη βγαίνει το λάδι», μου έλεγε η γιαγιά μου, όταν με προέτρεπε να κουραστώ για κάτι που άξιζε. Ίσως έπρεπε να έλθει η οικονομική κρίση για να έρθουμε κι εμείς πάλι στα σωστά μας, τιμώντας τις ρίζες μας και το ντόπιο προϊόν, που μας έθρεψε και μας βοήθησε οικονομικά να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Βουνίσια η περιοχή δεν άφηνε και πολλές επιλογές, από παλιά. Ο τουρισμός ήλθε μετά και ο ελαιώνας ερήμωσε…