Ερώτηση ‘κρίσεως’

Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ

 Η ερώτηση (ή το quiz αν θέλετε) που ακολουθεί απευθύνεται και στην κρίση τη δική σας (την προσωπική) και στην κρίση τη δική μας (την εθνική).

Η ερώτηση

Πώς θα μπορούσε κατά την άποψή σας, να χαρακτηρισθεί μία κατάσταση κατά την οποία:

§  Οι πολιτικοί στην ουσία δεν κυβερνούν (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), αλλά μάλλον υποκρίνονται (κν. «παίζουν θέατρο») επιλέγοντας ή εναλλάσσοντας τους ρόλους  (ή τα προσωπεία), ανάλογα με το αν βρίσκονται στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, ή αν προσπαθούν να ξεφύγουν από το ρόλο του κομπάρσου εξασφαλίζοντας κάποιο δεύτερο ρόλο, ή αν είναι σίγουροι ότι δε θα πρωταγωνιστήσουν ποτέ, οπότε λένε ό,τι θέλουν και κάνουν ό,τι ευχαριστεί το κοινό (π.χ. σχεδόν όλοι).

§  Οι ηθοποιοί για να καλύψουν αυτό το κενό, όποτε δεν παίζουν θέατρο, διαμορφώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό, τα πολιτικά πράγματα της χώρας (π.χ.           κ. Λαζόπουλος).

§   Κάποιοι άλλοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούν και στις δύο σκηνές : τη θεατρική και     την πολιτική (κεντρική ή περιφερειακή), (π.χ. η κα Γκερέκου, ο κ. Βούρος,                   ο κ. Γκλέτσος κλπ).

§  Οι σοβαροί δημοσιογράφοι της TV δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουν προσκεκλημένο τουλάχιστον έναν εκπρόσωπο του καλλιτεχνικού κόσμου, ο οποίος κατά κανόνα με οργίλο και καταγγελτικό ύφος πνέει μένεα  εναντίον του συστήματος και των πολιτικών. Παραδόξως όμως δε γίνεται κουβέντα για τις ιλιγγιώδεις αμοιβές των ΄΄τρανταχτών ονομάτων΄΄, τη φοροδιαφυγή, τις ρωμαϊκές φιέστες, τις πανάκριβες και αμφιβόλου ποιότητας τηλεοπτικές παραγωγές και τη ΄΄φεστιβαλίτιδα΄΄ των τελευταίων δεκαετιών που αφορούσε Νταμάρια, Βράχους, Πέτρες, Ρεματιές, Προκυμαίες, Δάση, Εγκαταλειμμένα Χωριά κλπ, με παραστάσεις συνήθως αδρά και πλουσιοπάροχα επιχορηγούμενες και όλα αυτά βέβαια με αποφάσεις των ίδιων καταγγελλόμενων σήμερα πολιτικών κλπ, κλπ.

§  Οι εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου αρθρογραφούν όψιμα και μανιωδώς σε blogs, εφημερίδες, περιοδικά, επαρχιακό τύπο κλπ ξιφουλκώντας εναντίον όλων και έχοντας άποψη για όλα.

§   Οι πνευματικοί και καλλιτεχνικοί μας ταγοί απευθύνουν δημόσιες και δραματικές εκκλήσεις, ενώ πριν από πολύ λίγα χρόνια συνωστίζονταν στις απίστευτης σπατάλης και διαφθοράς Ολυμπιακούς Αγώνες (διαφθοράς αθλητικής, πολιτικής, οικονομικής, θεσμικής κλπ) και χαιρέτιζαν τη μετατροπή της Ελλάδας από πτωχό συγγενή σε γενναιόδωρο άρχοντα. Εντύπωση δεν προκαλεί ότι οι κύριοι και κυρίες επικεφαλής του σύγχρονου αυτού «ηράκλειου άθλου» έχουν λουφάξει και εξαφανισθεί από το κοσμικό προσκήνιο;

§  Οι χούλιγκανς βανδαλίζουν το ιστορικό και εμβληματικό Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κούν και δεν βρίσκεται ούτε ένας ΄΄αγανακτισμένος΄΄ στην Επίδαυρο, στους Δελφούς, στο Ηρώδειο, ούτε ένα ΄΄πανό αγανάκτησης΄΄ έστω στην πλατεία Θεάτρου στην Αθήνα, στην πλατεία Δημοτικού Θεάτρου στον Πειραιά, μπροστά από το Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην τετελεσμένη ΄΄πολιτιστική και πνευματική χρεοκοπία΄΄ του γένους των Ελλήνων.

Η απάντηση

Συνοψίζοντας λοιπόν και σύμφωνα με τα προηγούμενα, καλείστε να δώσετε τη σωστή απάντηση, βάζοντας Χ στο αντίστοιχο γράμμα (έχετε δικαίωμα μιας μόνο απάντησης).

Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται, κατά τη γνώμη μου, ως :

α.   Θέατρο του παραλόγου

β.   Κωμωδία

γ.   Τραγωδία

δ.   Σατυρικό Δράμα

ε.   Οπερέτα

στ. Τσίρκο

ζ.    Φάρσα

η.    Φαρσικωμωδία

θ.   Θεατρο-φρένεια

ι.    Σχιζο-φρένεια

ια.  Απλώς, η Ελλάδα του σήμερα

ιβ. Τίποτε από τα παραπάνω

ιγ. Όλα τα παραπάνω

ιδ. Δε γνωρίζω / Δεν απαντώ

Το έπαθλο

Οι νικητές θα λάβουν δωρεάν προσκλήσεις για να παρακολουθήσουν την παράσταση «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ» (ιστορική παράσταση!).

Η δική μου απάντηση

Χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω, θα διάλεγα την απάντηση ιβ (έστω ως ψυχολογική αντίδραση) και θα απαντούσα με το κλασσικό ΄΄Ηθοποιός σημαίνει φως΄΄ του Δημήτρη Χόρν. Και το φως αυτό έλαμψε αυτή τη χρονιά  στην ερμηνεία του Στέλιου Μάινα στο τηλεοπτικό ΄΄Νησί΄΄ ως «τσυρ΄ Ζιώρζης» (στα κρητικά). Μπορεί μεν το ΄΄Νησί΄΄ να ήταν μόνο μια νησίδα ποιότητας και αυθεντικότητας αλλά ας μην απογοητευόμαστε καθώς, «Μικρά ζύμη, όλον το φύραμα ζυμοί» (Κορ. Α΄, ε, 6).

Υποκλινόμενος στο κοινό του blog

ΙΑΛ

ΥΓ1: Το κείμενο αυτό ειλικρινά το είχα γράψει πριν από λίγες ημέρες και όταν είδα ότι επίκειται κάποια συμφωνία και συνεννόηση το άφησα, αλλά τώρα νομίζω ότι είναι η ώρα του ή ότι είναι αρκετά επίκαιρο.

ΥΓ2: Θεωρώ ότι η ‘θεατρική’ γλώσσα μας ταιριάζει γάντι και για τα καλά μας και για τα στραβά μας…