Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ
Είχα διαβάσει παλιότερα στο ΑΡΆΧΩΒΑΣ BLOG την ενδιαφέρουσα ανάρτηση της Vina για τα “περιπλανώμενα” και “ταξιδιάρικα” βιβλία. Αργότερα διάβασα και την ανάρτηση του blog για τον «Άγιο των Ελληνικών Γραμμάτων», με ωραία σχόλια.
Με αφορμή αυτά λοιπόν, ρίχνω μια ιδέα, πιο παραδοσιακή: θα μπορούσε άραγε να δημιουργηθεί μια δανειστική βιβλιοθήκη στην Αράχωβα; Εφικτό, ουτοπικό ή άχρηστο (στην εποχή των άπειρων e-τάδε); Σηκώνει συζήτηση.
Αν, πάντως, απορριφθεί η τρίτη εκδοχή, τότε τι απαιτούνται; Χώρος, βιβλία, οργάνωση, χρήματα και εθελοντική διάθεση.
Πολλά τα θέματα, αλλά και πολλά τα οφέλη : η αίσθηση να κρατάς ένα προαιρετικό ( μη υποχρεωτικό) βιβλίο, η … μυρωδιά του χαρτιού, παλιότερα το κόψιμο των σελίδων, γενικά μια αίσθηση μαγείας, που δεν πρέπει να χαθεί, ειδικά από τα νέα παιδιά, όσο κι αν κυριαρχήσουν τα ηλεκτρονικά.
Μετά είναι και ο ίδιος ο χώρος της δανειστικής βιβλιοθήκης : κάθε δημόσια βιβλιοθήκη είναι ένας ιερός ναός του πνεύματος και του πολιτισμού. Αν υπάρχει και αναγνωστήριο, τότε ακόμη καλύτερα : ανθρώπινη επαφή, ησυχία, ανεπανάληπτο ντεκόρ…
Χώρια που σε τέτοιους χώρους μπορούν να οργανωθούν και απλές, ζεστές εκδηλώσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο … υπερβολικός δανεισμός βιβλίων δεν θα υποσκάψει μελλοντικά τα θεμέλια της οικονομίας μας, αλλά ούτε και της κοινωνίας μας. Αυτό σας το εγγυώμαι κι ας μην είμαι Νομπελίστας…
Τι λέτε λοιπόν ; Άχρηστο, ουτοπικό ή εφικτό;
ΙΑΛ
Filed under: Βιβλία | Tagged: Δανειστική Βιβλιοθήκη |
Αράχωβας Blog 
ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ.ΤΕΤΟΙΕΣ ΙΔΕΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΝΑΠΤΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΗΘΙΚΟ.ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ??.ΙΣΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ???
Τελευταία …….«κατεδάφισα» τη βιβλιοθήκη μου για να την «αναδομήσω». Τη σοβαρότερη αντίδραση που αντιμετώπισα σε αυτή μου την ενέργεια , ήταν αυτή της κόρης μου, η οποία μου είπε με, εύλογη αληθινή! , απορία: Βρε μπαμπά τι τη θέλεις τη βιβλιοθήκη , αφού έχεις το «internet» που εκεί μπορείς να βρεις τα πάντα; Είμαι σίγουρος ότι αυτό το παιδί (γνήσιος εκπρόσωπος της γενιάς του), ίσως δεν θα καταλάβει ποτέ τη διαφορά της ερωτικής μυρουδιάς του βιβλίου από την απρόσωπη και πλαστική επαφή του internet με τον έξω κόσμο.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος της δικής μου (άνευ όρων ) υποστήριξης στην πρόταση του Γιάννη.
Τη βρίσκω ωραία και πραγματοποιήσιμη.
Σε όλα μπορεί κάποιος νέος να εκπαιδευτεί αρκεί να υπάρχει διαθέσιμος και ισχυρός……. Μύστης.
Χαίρομαι πραγματικά που εκείνο το τυχαίο πέρασμά μου από το καφέ της Λιβαδειάς, με έκανε να ψάξω για τα «ταξιδιάρικα» βιβλία και να γράψω γι’ αυτά εδώ…Γιατί βλέπω ότι κινητοποίησε ανθρώπους, όπως κι εσάς κύριε Λουκά!
Το να προσπαθήσει κάποιος για την ευρύτερη…»διακίνηση» των βιβλίων, με όποιο τρόπο, δεν είναι ουτοπία! Παρόλο που χρησιμοποιώ κατά κόρον υπολογιστή, η αίσθηση του βιβλίου στα χέρια μου είναι αναντικατάστατη. Και αυτό πρέπει να το μάθουν και οι νεότεροι.
Η Δανειστική Βιβλιοθήκη είναι μια όμορφη ιδέα, και με κάποια προσπάθεια και συμβολή τόσο του Δήμου όσο και των Δημοτών, πραγματοποιήσιμη.
Ίσως θα ήταν σκόπιμο να γίνουν κάποιες…»διερευνητικές» συζητήσεις με Αραχωβίτες ή/και Δημοτικούς Συμβούλους. Ποιος ξέρει, μια σπίθα μπορεί να γίνει πυρκαγιά, ε?
υγ. Η κίνηση με τα «ταξιδιάρικα» βιβλία ανεβλήθη για λίγο, αλλά δεν ακυρώθηκε… Σύντομα θα σας στείλω για κυνήγι! Έτσι, να ανοίξει η όρεξη για διάβασμα, ακόμα και στους νεότερους! 😉
Με ενθουσιάζει η ιδέα του αναγνωστήριου που γίνονται και συναντήσεις… Όχι Γιάννη, η ιδέα της βιβλιοθήκης δεν είναι ουτοπία. Παλεύεται και μπορεί να υλοποιηθεί.
Όσον αφορά τα «ταξιδιάρικα» βιβλία, στην αναβολή τους συνέβαλα κι εγώ. Η Vina μου είχε αναθέσει την έγχρωμη εκτύπωση των ετικετών που θα βάζαμε πάνω τους κι εγώ το καθυστέρησα. Τώρα τις έχω στα χέρια μου. Μένουμε όμως μακριά 🙂 και δεν μπορούμε να βρεθούμε… Θα γίνει τελικά.
ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΨΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΧΑ ΞΑΦΝΙΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ Κ.ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΥΚΑ.ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΕΙ.ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.ΠΑΝΤΩΣ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ.ΟΤΙ ΒΙΒΛΙΑ ΕΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ.ΠΟΛΛΑ.ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ.ΙΣΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΟΥΜΕ.ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΧΗ.
Αγαπητοί φίλοι,
Εγώ από τη μεριά μου ενθουσιάσθηκα από το δικό σας ενθουσιασμό και πολύ σας ευχαριστώ.
Να φτιάξουμε κι ένα σύνθημα;
Είμαστε δυό, είμαστε τρεις (σχολιαστές)
να γίνουμε χίλιοι δέκα τρεις (εθελοντές).
Με την ευκαιρία, είδατε στη χθεσινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ το αφιέρωμα για τον Παπαδιαμάντη; Έχει και έργα του Γ. Κόρδη, που είχα αναφέρει στο σχόλιό μου. Δεν είναι υπέροχες μορφές;
Πολύ καμάρωσα που από το ΑΡΆΧΩΒΑΣ blog προηγηθήκαμε της σπουδαίας λογοτεχνικής ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
Και εγω θα ήθελα να επανέλθω αν δεν γίνομαι κουραστική στο θέμα του Παπαδιαμάντη,για να σας προτείνω ένα ακόμα βιβλίο που έπεσε στην αντίληψή μου και φυσικά στα χέρια μου.»Νά είχεν ο έρωτας σαίτες».Επτά αγαπητικά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.Γράφει ο Κώστας Ακρίβος:»Δηλωτικά είναι του ωκεανού αισθημάτων που τρικύμιζαν δια βίου την ψυχή του μέγιστου Σκιαθήτη.Και επίσης ελάχιστο λιβάνι στη μνήμη του.Κυρίως,όμως,της τύχης που μας αξίωσε να κατοικούμε την ίδια μ’αυτόν γλώσσα.»Και λέω κι εγώ:όσοι πιστοί της γραφής του προσέλθετε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο.Την επιμέλεια έχει κάνει ο Κώστας Ακρίβος και τις ζωγραφιές ο Δημήτρης Μοράρος.