Από την απαισιοδοξία της σκέψης προτιμώ την αισιοδοξία της δράσης.

Του Νίκου Χαραλαμπίδη από το protagon.gr

Σε μια καθημερινότητα γκρίζα και καταθλιπτική που η ελπίδα λείπει και η ανησυχία για το αύριο αναπαράγεται σαν αμοιβάδα, μπορείς να μείνεις παρατηρητής ή να αποφασίσεις να γίνεις μέρος της αλλαγής. Ακούγεται εύκολο στα λόγια. Στην πράξη αποδεικνύεται … απαραίτητο αφού δεν υπάρχει άλλη ελπίδα για να ξεφύγουμε από αυτή τη λάσπη που μας ρουφάει κάθε μέρα και πιο βαθιά.

Ναι, το σύστημα είναι πανίσχυρο. Και έχει κεντρικό του σύμμαχο τη συνήθεια. Αυτή είναι ο πραγματικός μας εχθρός.

Κι όμως, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ελπίζουμε, πολλά φωτεινά σημάδια ελπίδας. Κανένα από αυτά δεν έρχεται εξ ουρανού! Όλα έρχονται από ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Δεκάδες (ή εκατοντάδες) πρωτοβουλίες ατομικές ή ομαδικές, εθελοντικές ή επαγγελματικές μας δείχνουν πως μπορούμε να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας και να κάνουμε τις αλλαγές που θέλουμε, πώς να γίνουμε οι ίδιοι η αλλαγή που επιθυμούμε.