Στη φυλακή με ραντεβού ο Τζούλιαν Ασάνζ του WikiLeaks.

Το πρώτο του βράδυ στη φυλακή και συγκεκριμένα στις φυλακές Γουάντσγουορθ της Αγγλίας πέρασε χθες ο ιδρυτής του Wikileaks, ο Τζούλιαν Ασάνζ: ο Βρετανός δικαστής, στον οποίο είχε προσαχθεί το µεσηµέρι, µετά τη σύλληψή του, αρνήθηκε να τον αφήσει ελεύθερο µε εγγύηση, κρίνοντάς τον «ύποπτο φυγής».

Η ιστορία θα γράψει πως ο Τζούλιαν Ασάνζ συνελήφθη στις 7 ∆εκεµβρίου του 2010, 9.30 π.µ. ώρα Αγγλίας,κατόπιν… ραντεβού. Μετά το ανανεωµένο ένταλµα σύλληψης που έφτασε από τη Σουηδία για «σεξουαλικά εγκλήµατα» και τις διαπραγµατεύσεις του δικηγόρου του Μαρκ Στίβενς µε την Αστυνοµία, ο 39χρονος Αυστραλός παρουσιάστηκε οικειοθελώς σε αστυνοµικό τµήµα του Λονδίνου. ∆ήλωσε τα στοιχεία του και ξεκαθάρισε πως δεν επιθυµεί να εκδοθεί στη Σουηδία.

Οι αµερικανικές Αρχές δεν µπορούσαν να κρύψουν την ικανοποίησή τους για τις εξελίξεις –κι ας µην έχει θεωρητικά καµία σχέση η σύλληψη µε τις συνεχιζόµενες αποκαλύψεις του Wikileaks. «∆εν το είχα ακούσει, αλλά µου φαίνεται πολύ καλό νέο», δήλωσε ο αµερικανός υπουργός Αµυνας, Ρόµπερτ Γκέιτς, από το Αφγανιστάν όπου βρισκόταν, µόλις ενηµερώθηκε σχετικά. Την ίδια ώρατο Wikileaks ανακοίνωνε πως η δηµοσιοποίηση των διαβαθµισµένων διπλωµατικών τηλεγραφηµάτων των ΗΠΑ θα συνεχιστεί κανονικά και το µικρό ελβετικό Κόµµα των Πειρατών, που έχει κατοχυρώσει για χάρη της οργάνωσης τη µοναδική ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία πλέον απαντά, τη wikileaks.ch, καλούσε το οµοσπονδιακό συµβούλιο της Ελβετίας να προσφέρει άσυλο στον Ασάνζ.

Φαλκονέρα – Μνήμες τραγικές.

Eίδε δεκάδες ανθρώπους, λίγα μέτρα μακριά απ’ αυτόν, να τους «καταπίνουν» κύματα ύψους δέκα μέτρων και να χάνονται για πάντα. Έμεινε για δεκαέξι ώρες μέσα στο νερό, άλλοτε βρίζοντας και καταριώντας την τύχη του και άλλοτε παρακαλώντας τη Mεγαλόχαρη να τον βοηθήσει.

Έπαιζε -κυριολεκτικά- γροθιές στη θάλασσα, φωνάζοντας με όση δύναμη του είχε απομείνει, ότι δεν πρόκειται να τον πάρει κοντά της. Ήταν 24 ετών, όταν έζησε την πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής του. Εμπειρία που χάραξε την ψυχή του και σηματοδότησε ολόκληρη την ύπαρξή του. Eμπειρία που άφησε βαθιά, ανεξίτηλα σημάδια.

Σημάδια που τον έκαναν να δει τη ζωή διαφορετικά και να αναθεωρήσει τα πάντα γύρω από τον θάνατο. Άλλωστε, εκείνη την παγωμένη νύχτα της 7ης προς 8ης Δεκεμβρίου 1966, σε μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στις ελληνικές θάλασσες, στο ναυάγιο του πλοίου «Hράκλειον», στην περιοχή της βραχονησίδας Φαλκονέρα (23 ν.μ. βορειοδυτικά της νήσου Μήλου) ο  69χρονος σήμερα Δημήτρης (Μίμης) Γεωργακάκης, από τον Πλατανιά Κυδωνίας Χανίων, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. Ήταν μια γνωριμία… ζωής!

Τζιμ Μόρισον, ο “Εξολοθρευτής Άγγελος” της ROCK.

Του Παναγιώτη Θεόδ. Φορτώση

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Τζέημς  «Τζιμ» Ντάγκλας Μόρισον (8 Δεκέμβρη 1943 και «έφυγε» στις 3 Ιούλη του 1971). Υπήρξε τραγουδιστής, στιχουργός, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και ποιητής και θεωρείται έως σήμερα ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της Rock μουσικής. Έζησε σε μια περίοδο που τα όνειρα, οι ελπίδες και οι προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς, της γενιάς του ‘60 άνθιζαν  σε ένα άκρατο πνεύμα ελευθερίας, αναθεώρησης και αμφισβήτησης  ενάντια στο πλέγμα των παλαιών  αξιών. Ο πόλεμος του Βιετνάμ, η κοινωνική έκρηξη του Μάη του ΄68, η ανάπτυξη διάφορων απελευθερωτικών κινημάτων ανά τον κόσμο, η σεξουαλική απελευθέρωση, η διάδοση των ναρκωτικών, τα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου των σύγχρονων κοινωνιών (αλλοτρίωση, ερμητισμός) κλπ, είναι μερικές από τις βασικές παραμέτρους που στηρίχθηκε  ο Μόρισον  για την παραγωγή του καλλιτεχνικά «ανατρεπτικού» έργου του. Λειτούργησε ως παρείσακτος σε μια κοινωνία «αγουροξυπνημένη» από ένα βαθύ λήθαργο. Μια κοινωνία που ζητούσε σανίδα σωτηρίας σε οτιδήποτε καινοφανές και συνταρακτικό   σαν αντίδοτο στο χρόνιο υπαρξιακό μαρασμό που ήταν βουτηγμένη.

Η εξουσία για το Μόρισον ήταν το μανιφέστο του κακού, γιατί η εξουσία έλεγε ψέματα με το στόμα των τραστ και των υπαλλήλων των υπουργείων, των αξιωματικών της αστυνομίας, των διαφημιστικών γραφείων, των εκδοτών εφημερίδων. Η διεφθαρμένη εξουσία ήταν αυτή που οδήγησε τη νεολαία της εποχής του Μόρισον στο γαλλικό Μάη του ΄68 στην Ευρώπη και στην άρνηση στράτευσης για το Βιετνάμ στην Αμερική.