Ανέκδοτο: Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980!

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:

περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή…

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί… Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..

Με ανακούφιση δέχθηκαν οι Έλληνες την ανακοίνωση της NASA.

Η είδηση πως η NASA δεν ανακάλυψε εξωγήινους προκάλεσε ανακούφιση στον ελληνικό λαό, ο οποίος φοβόταν πως, αν υπάρχουν εξωγήινοι, μπορεί να χρωστάμε και σε αυτούς τίποτα δισεκατομμύρια, οπότε θα είχαμε και νέο Μνημόνιο με νέα επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μέχρι το 2350. Ευτυχώς δεν χρωστάμε στους εξωγήινους – μάλλον είναι οι μόνοι στους οποίους δεν χρωστάμε.

Πηγή pitsirikos

Δύο χρόνια μετά.

Του Αλέξη Σταμάτη από το protagon.gr
Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από εκείνο το Σαββάτο της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Η Ελλάδα (θεωρητικά) ήταν τότε μια «άλλη χώρα» (το θηρίο ψυχορραγούσε κρυφά) όταν «έσκασε» η είδηση: ένας 15χρονος, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, είχε πέσει νεκρός στην περιοχή των Εξαρχείων από τις σφαίρες του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Λίγες ώρες αργότερα, υπήρξαν πρωτόγνωρες βίαιες κοινωνικές αντιδράσεις, σε ολόκληρη τη χώρα, αντιδράσεις που έως σήμερα δεν έχει δημιουργήσει ούτε η κρίση που τάραξε συθέμελα τις ζωές όλων μας.

Εκείνος ο Δεκέμβρης γέννησε πολύ περισσότερα ερωτηματικά από απαντήσεις. Διότι απάντηση δεν ήταν μόνο τα ισόβια του δράστη. Και φυσικά απάντηση δεν είναι όσα αναμένουν ένα σημερινό 17χρονο παιδί (ηλικία στην όποια θα ήταν ο Αλέξης σήμερα), που θα βγει σταδιακά στη ζωή στην Ελλάδα του μνημονίου, της κρίσης, της ανεργίας, με προοπτική νεόπτωχου, σε μια εποχή που ο νέος είναι «περιττός», αναγκασμένος να μένει ως τα 30 του στο παιδικό του δωμάτιο…

Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς σχετικά με τις εξορύξεις.

Δελτίο τύπου.

Η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι μεταλλωρύχοι της ΕΛΜΙΝ στην Οίτη, θα μπορούσε να εκληφθεί σαν συμβολική κίνηση που τιμά κόσμο της εργασίας και ιδιαίτερα ένα τμήμα του που εργάζεται σκληρά κάτω από δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες. Παρόλα αυτά η ενέργεια αυτή έγινε σε χώρο και σε χρόνο που σχετίζεται άμεσα με τις κλιμακούμενες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών απέναντι στα αποτελέσματα της διαχρονικής δράσης των μεταλλευτικών εταιριών στην περιοχή. Ιδιαίτερα αφού εν μέσω  κρίσης  που δοκιμάζει σκληρά την πλειοψηφία των πολιτών, οι εταιρείες αναζητούν νέα ώθηση να συνεχίσουν το «έργο» τους.