Ένας ιδιοκτήτης pet shop είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημά του, που έγραφε «Πωλούνται κουτάβια» . Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα :
«Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι ;» ρώτησε.
«Από τριάντα έως πενήντα ευρώ», απάντησε ο ιδιοκτήτης.
Ο μικρός , βγάζοντας τα χρήματα που είχε στην τσέπη του , είπε :
«Δυστυχώς έχω μόνο δύο ευρώ. Μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω για λίγο τα κουτάβια ;»
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά. Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο , ακολουθούμενη από πέντε κουτάβια. Το ένα κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μένει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουτάβια. Τότε ο μικρός ρώτησε :
«Τι έχει αυτό το κουταβάκι και κουτσαίνει ;»
Ο ιδιοκτήτης τού εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός , ενθουσιασμένος , φώναξε αποφασιστικά :
«Θέλω να το αγοράσω !»
Ο μαγαζάτορας γέλασε και του είπε :
«Δε νομίζω ότι θέλεις ένα κουτσό κουτάβι αλλά , αν επιμένεις , μπορώ να σ’ το χαρίσω».
Ο μικρός όμως ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι κι ότι θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος στο μαγαζάτορα , δίνοντάς του ένα ποσό κάθε μήνα.
Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε :
«Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο , πραγματικά δε σου χρειάζεται , ποτέ δε θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα».
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του και άφησε να φανεί το αριστερό του πόδι , το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
«Όπως βλέπετε , ούτε κι εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του. Επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει».
Ο άντρας δάγκωσε τα χείλη του μη ξέροντας τι να πει. Δακρυσμένος , προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε :
«Εύχομαι όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε έναν ιδιοκτήτη σαν κι εσένα».
Βλέπετε στη ζωή δεν μετρά το ποιος είσαι , αλλά το αν κάποιος σε αγαπά , σε δέχεται και σε εκτιμά γι’ αυτό που είσαι , χωρίς όρους. Ο καθένα έχει τη δική του αξία και μόνο επειδή υπάρχει.
Αφιερωμένο με πολύ αγάπη στα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Αν θέλει κάποιος μπορεί να δει την ιστορία στον παρακάτω σύνδεσμο.
Filed under: Uncategorized | Tagged: Ειδικές ανάγκες |
Αράχωβας Blog 
Πολύ συγκινητικό και πολύ ωραία ιστορία.
Μπράβο σου φίλε. Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας…
Ντελάλης