Ακήρυχτος πόλεμος.

Κάθε μήνα καταγράφεται και ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα με Boeing 737 χωρίς κανένα επιζώντα.  Όχι μακριά, εδώ δικό μας των ελληνικών αερογραμμών, στο καθιερωμένο αεροπορικό ατύχημα του μήνα. Ήδη έχει αρχίσει να φορτώνει τους μοιραίους επιβάτες το Boeing του Οκτωβρίου. Κάθε μήνα πέφτει κι από ένα, αλλά δεν το μαθαίνουμε ποτέ.  Κι αν με κάποιο τρόπο το μάθουμε, νοιώθουμε ότι δεν μας αφορά ότι δεν θα συμβεί σε μας, λες και σε όσους συνέβη ήταν προετοιμασμένοι.

Κάθε χρόνο ένα χωριό εξαφανίζεται απ΄το χάρτη. Το καλοκαίρι που πέρασε σκοτώθηκαν 135 νέοι και μαζί τους 500 σοβαρά τραυματισμένοι και ανάπηροι για μια ζωή, όχι στο Ιράκ, αλλά εδώ στον ακήρυχτο  πόλεμο της ελληνικής ασφάλτου.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης με την εκπομπή του «Πρωταγωνιστές»,  ταξίδεψε σε Θεσσαλία και Κρήτη, στις περιοχές που κάθε καλοκαίρι καταγράφονται και νέα ρεκόρ ατυχημάτων με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες σοβαρά τραυματίες. Συνάντησε τους «τυχερούς», όσους επέζησαν απ΄το τροχαίο, παρουσιάζοντας τη ζωή τους πριν και μετά. Μια ζωή εντελώς διαφορετική.

Όσοι δεν έχετε δει την εκπομπή των «Πρωταγωνιστών» που ασχολείται με τα νεανικά τροχαία ατυχήματα πρέπει να τη δείτε οπωσδήποτε. Είναι εκπομπή που σοκάρει, αλλά μόνο έτσι μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του προβλήματος.

Ενοχή, η ανοχή μας.

Του Γιώργου Δουατζή από το protagon.gr

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, μιλάμε με πάθος κατά των «σάπιων πολιτικών και του άθλιου πολιτικού συστήματος». Περιγράφουμε με τα χειρότερα λόγια την καθημερινότητά μας και φανταζόμασθε από γκρίζα έως κατάμαυρη τη ζωή μας στο άμεσο μέλλον. Όμως, στις συζητήσεις για την κατάσταση που έφτασε ο τόπος, δεν άκουσα ποτέ φωνές αυτοκριτικής. Κανένας συνομιλητής μου δεν ανακάλεσε από τη μνήμη του πράξεις καθώς και την ευθύνη που φέρουμε όλοι, όντες έτσι συνυπεύθυνοι στο να είναι πραγματικά αντάξιοί μας οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες.

Η πλειονότητα των πολιτών, παρακάλεσε τον τοπικό πολιτευτάκο για ένα ρουσφέτι. Η πλειονότητα των γονέων φρόντισε να διορίσει «από το παράθυρο» τα παιδιά της στο Δημόσιο, γνωρίζοντας ότι έτσι στηρίζει την αναξιοκρατία και κλείνει την πόρτα σε έναν πραγματικά ικανό νέο. Η πλειονότητα των πολιτών «λάδωσε» γιατρούς δημόσιων νοσοκομείων, εφοριακούς, υπαλλήλους, ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίων υπηρεσιών κ.ά. αφού κατά το κοινώς λεγόμενο «αν δεν λαδώσεις δεν κάνεις τη δουλειά σου και μπορεί να κλείσει και η επιχείρησή σου». Πολλοί ζήτησαν και έλαβαν παράνομες γεωργικές επιδοτήσεις. Πολλοί κτίσανε κατά παράβαση της πολεοδομικής νομοθεσίας.

Όσοι δεν ανήκουν σε αυτή την πλειονότητα, γνώριζαν, έβλεπαν, παρακολουθούσαν την προϊούσα κοινωνική σήψη. Ανέχτηκαν επί δεκαετίες τον δυσώδη κατήφορο. Και αυτή η ανοχή δραστών και θεατών, συνιστά τη μεγαλύτερη ενοχή μας.

70 χρόνων θα ήταν ο John Lennon.

Σαν σήμερα χθες, (γιατί πέρασε η ώρα) πριν 70 χρόνια γεννήθηκε ο John Lennon. Το όραμά του «Φανταστείτε να ζούσαν όλοι οι άνθρωποι με ειρήνη!» είναι πάντα επίκαιρο.