Η τρομοκρατία του συστήματος τροχοπέδη στην ελευθερία του ατόμου.

Του Παναγιώτη  Θεοδ. Φορτώση

Ξεκινώ το συγκεκριμένο σημείωμα με μια διαπίστωση αναφορικά με το χειρότερο εχθρό της ελευθερίας, τη μοιρολατρία. Πρόκειται για ένα αίσθημα διάχυτο στις αφώτιστες μάζες που θέλουν τα πάντα να είναι υποταγμένα σε μια αλύγιστη δύναμη, που η ενέργειά της κάνει ανώφελη την ανθρώπινη προσπάθεια. Συναντούμε έτσι τη Μοίρα στους Έλληνες, το Fatum στους Ρωμαίους, το Κισμέτ στους Μωαμεθανούς, το γραφτό ή ριζικό σ’ εμάς. Η έννοια της μοίρας, φαταλισμός, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται σήμερα έχει κοινωνική προέλευση. Μοίρα είναι η πίεση της κοινωνίας πάνω στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Οι εξαθλιωμένες μάζες, που δεν καταλαβαίνουν από πού προέρχεται η σκληρή τους τύχη, φτώχεια, αρρώστιες, πόλεμοι, κακά συναπαντήματα, πλάθουν την εικόνα αυτής της ακαταμάχητης δύναμης που ορίζει τα πάντα στον κόσμο. Είναι ξεγέλασμα και παρηγοριά συνάμα γι’ αυτές γιατί έτσι δικαιολογείται η κακομοιριά τους και η καλή τύχη των άλλων, που όμως κι ’εκείνους κρατάει στα χέρια της κι όπως τους ανέβασε μπορεί αύριο να τους ρίξει χαμηλότερα από τους ίδιους.

Στην αρχαιότητα για τον Ίωνα άνθρωπο και περισσότερο για τον Αθηναίο η έννοια της Μοίρας είναι ξεπερασμένη, κάτι που μπορεί ν’ απασχολήσει απλοϊκότερα και καθυστερημένα μυαλά. Ο ίδιος είναι ο μεστωμένος άνθρωπος, με δύναμη στη σκέψη και στη βούληση, που στέκεται κυρίαρχος πάνω στη φύση του και στις τύχες του. Το αίσθημα της ελευθερίας στον Έλληνα των κλασικών χρόνων έχει ζωντάνια, πλάτος κι αποχρώσεις που δύσκολα νοιώθει ο νεότερος άνθρωπος, επειδή δεν πέρασε όλη την κλίμακα που δόνησε την ψυχή εκείνου.

Ο σύγχρονος Έλληνας πολίτης άραγε είναι ελεύθερος να αποφασίζει και να ενεργεί, να εκφράζεται και να αντιμετωπίζει καταστάσεις και προβλήματα με το θάρρος της γνώμης παραμένοντας αδέσμευτος από εξωτερικούς παράγοντες, διλήμματα, στεγανά και προκαταλήψεις;

Απείθαρχα πρόβατα.

Χθες ο ευρωβουλευτής Θοδωρής Σκυλακάκης βρέθηκε εκτός ΝΔ επειδή διαφώνησε δημοσίως με τις θέσεις που ανέπτυξε ο πρόεδρος του κόμματός του σχετικά με τα δημόσια οικονομικά. Διαγράφηκε λέγοντας το προφανές, αυτό που αντιλαμβάνονται οι πάντες. Ότι το οικονομικό έλλειμμα της χώρας δεν πρόκειται να μηδενιστεί μέσα σε ένα έτος και τρεις (!) μήνες (μπράβο ακρίβεια) όπως υποσχέθηκε ο κος Σαμαράς στη ΔΕΘ. Το θέμα, είπε ο ευρωβουλευτής, «δεν είναι κομματικό, αλλά εθνικό και δεν πρέπει η ΝΔ να ισχυρίζεται ότι με την πολιτική που προτείνει υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας. Δίχτυ ασφαλείας δεν υπάρχει. Κάτω είναι ο γκρεμός και δεν είμαστε ένα βήμα πριν από το γκρεμό, είμαστε στο χείλος του γκρεμού».

Αν έβγαινε στα κανάλια και έλεγε του κόσμου τα λαϊκίστικα ψεύδη, θα ήταν αρεστός στο κόμμα. Τώρα που είπε την ωμή αλήθεια εισπράττει τις συνέπειες. Στελέχη της Ρηγίλλης υποστήριζαν ότι ο κ. Σκυλακάκης οφείλει να παραιτηθεί από τη θέση του ευρωβουλευτή «γιατί σε αυτή ορίστηκε και δεν εκλέχθηκε» και να αφήσει τη θέση του σε άλλο πρόβατο απ´ το μαντρί (το τελευταίο δεν το είπαν).

Έβλεπα το πρωί την συνέντευξή του στην τηλεόραση και εξοργιζόμουν με τους δημοσιογράφους περισσότερο, που προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι κι αυτός έχει άδικο από μέρους του, ότι έπρεπε να πει την άποψή του στα όργανα του κόμματος (που δεν συνεδρίασαν ποτέ κατά τα λεγόμενά του) και όχι δημόσια και άλλες τέτοιες αγκυλωμένες αντιλήψεις. Έδιναν συμβουλές τα πρόβατα των καναλαρχών στα πρόβατα των κομματαρχών περί ελεύθερης έκφρασης.