Η πληρωμή ενός δασκάλου…

… σε σχέση με έναν υδραυλικό.

 

Φυσικά πρόκειται για μια σειρά απλών συλλογισμών που έστειλε ένας φίλος. Η πλάκα είναι πως η…αριθμητική του είναι σωστή, δικαιώνει τις απόψεις των συνδικάτων, παρότι το ζήτημα έχει και άλλες τεράστιες εκπαιδευτικές και κοινωνικές πλευρές….

«Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός όταν θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του». J. F. Kennedy

Με τους παχυλούς μισθούς τους βάζουν μέσα το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν….baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)!

Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο. Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο τον χρόνο. Αυτό σημαίνει 15ευρώ την ημέρα (8:15 πμ to 1:30 μμ ). Κάθε γονιός θα πρέπει να πληρώνει 15 ευρώ την ημέρα στους δασκάλους που κρατάνε τα παιδιά του.

Τώρα πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες τον χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές!!! Για να δούμε…αυτό είναι 375 Χ 180 = 67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο! μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!) Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους;

Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω…

Νομική προσέγγιση του Χρήστου Σταμόπουλου , δικηγόρου, για την άρνηση πληρωμής διοδίων.

Δικαιούμαστε να μην πληρώνουμε.

Με τον νόμο 3555/2007 κυρώθηκε η αποικιακού χαρακτήρα σύμβαση της εταιρείας «ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.» με το ελληνικό Δημόσιο. Για τους χρήστες της ΠΑΘΕ ισχύει ο νόμος αυτός, αλλά φυσικά ισχύει και το Σύνταγμα της Ελλάδας. Με τον παραπάνω νόμο προβλέπεται ότι η «παραχωρησιούχος» εταιρεία μπορεί να απαιτήσει απʼ τον χρήστη που δεν πλήρωσε την καταβολή του 20πλάσιου του αντιτίμου σαν ΑΣΤΙΚΗ ποινή, με κάποιες προϋποθέσεις και διαδικασίες, ζητώντας εντέλει την έκδοση διαταγής πληρωμής.

Η διάταξη όμως αυτή είναι αντισυνταγματική, αφενός γιατί δεν παρέχει στον πολίτη το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης και αφετέρου γιατί παρέχει στο προσωπικό της «παραχωρησιούχου» ιδιωτικής εταιρείας αρμοδιότητες δημοσίου υπαλλήλου (παράβαση άρθρων 20 και 103 αντίστοιχα του Συντάγματος). Συγχρόνως ο ίδιος ο νόμος (3555/07) ορίζει ότι το Δημόσιο (Αστυνομία, Τροχαία, Δ.Ο.Υ.) δεν έχει καμιά ανάμειξη στη διαδικασία επιδίωξης είσπραξης του αντιτίμου και της αστικής ποινής. Πρόκειται δηλαδή για μια ιδιωτική οικονομική διαφορά μεταξύ χρήστη και του ιδιώτη ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.

Για όλους τους παραπάνω λόγους πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι εάν ο «Παραχωρησιούχος» προσπαθήσει μέσω διαταγής πληρωμής να εισπράξει πρόστιμα απʼ τους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν διόδια, τα Δικαστήρια, που θα προσφύγουν αυτοί, θα τους δικαιώσουν και η εταιρεία θα έχει γενικότερα προβλήματα σχετικά με τη νομιμότητα της Σύμβασής της (που μπάζει από παντού).

Να παρανομήσω ή να πεινάσω;

Της Αρτέμιδος Καπούλα από το protagon.gr

Την ώρα που όλος ο πολιτικός κόσμος έχει στραμμένη την προσοχή του στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, στις λίστες  ανασχηματισμού και στους υποψηφίους περιφερειάρχες το δικό μου δίλημμα φαντάζει αστείο για να μην πω λαϊκίστικο. Να συμβάλλω στην τέλεση παράνομης πράξης ή όχι; Και για να μην παρεξηγηθώ, εξηγούμαι αμέσως.

Τους τελευταίους 4 μήνες είμαι ένας από τους 800.000 επισήμους άνεργους, η  επιχείρηση που εργαζόμουν έκλεισε λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι προσπάθειες για ανεύρεση εργασίας άκαρπες μιας και ανήκω σε εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που αντιμετωπίζει μεγάλες  δυσκολίες, δηλαδή γυναίκα, στα 40 και με 20 χρόνια προϋπηρεσίας. Το 90% των αγγελιών έχουν όριο ηλικίας τα 30 χρόνια και το άλλο 10% απλά αδυνατεί να πληρώσει –ή δεν θέλει- το νόμιμο μισθό.

Τα επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ είναι ελάχιστα, η αναπτυξιακή πολιτική της χώρας ανύπαρκτη, η ανεργία η μόνη που σκαρφαλώνει με γοργούς ρυθμούς. Η μοναδική περίπτωση να προσληφθείς είναι παρανόμως. Χωρίς ασφάλεια και με «μαύρα χρήματα». Τα θετικά επιχειρήματα  και για τους δύο εμπλεκόμενους δελεαστικά. Ο εργοδότης θα γλιτώσει το ποσό των εργοδοτικών εισφορών, ο εργαζόμενος θα πληρώνεται και θα εξακολουθεί να εισπράττει το επίδομα ανεργίας. Δύο παρανομίες σε ένα.

Ανασχηματισμολογία.

Ο αναμενόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης ανακοινώθηκε αλλά δε νομίζω ότι θα απαλλαγούμε σύντομα από τη φιλολογία γύρω απ΄αυτόν. Τις αλλαγές στα ονόματα και τα υπουργεία θα τις βρείτε αλλού. Έτσι κι αλλιώς τα πρόσωπα δεν έχουν καμία σημασία αν δεν συνοδεύονται από αλλαγή πολιτικής. Εδώ θα μεταφέρω αποσπάσματα από το άρθρο «Ο ανασχηματισμός των νταβατζήδων» του Στέλιου Κούλογλου που δημοσιεύθηκε 3 Σεπτεμβρίου στο TVXS και αφορούσε τον χειρισμό του επικείμενου ανασχηματισμού από τα ΜΜΕ:

«Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολιτικής υπανάπτυξης αλλά και της διαφθοράς των ΜΜΕ στην Ελλάδα, είναι ο τρόπος που καλύπτονται τις τελευταίες δεκαετίες οι περιβόητοι ανασχηματισμοί. Από την Ινδία έως τις ΗΠΑ, οι αλλαγές στην κυβερνητική σύνθεση αναλύονται εκ των υστέρων και μόνο όταν συμβολίζουν ή συνοδεύονται με αλλαγές στη πολιτική ενός υπουργείου ή της κυβέρνησης συνολικά.

Μόνο στην Ελλάδα ξεσπάει τέτοιο κουτσομπολιό πριν από κάθε ανασχηματισμό. Που συνοδεύεται μάλιστα με προσπάθεια επηρεασμού των αλλαγών, διορισμού φιλικά προσκείμενων πολιτικών σε υπουργεία ή και απομάκρυνσης υπουργών που αντιστρατεύονται τα οικονομικά συμφέροντα των ΜΜΕ και των επιχειρηματικών ομίλων που εκπροσωπούν.

Τις τελευταίες εβδομάδες, το φαινόμενο έχει πάρει αηδιαστικές διαστάσεις, ιδίως μετά την λανθασμένη κίνηση της κυβέρνησης να ανακοινώσει, διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι θα υπάρξουν αλλαγές στη σύνθεση της. Δείγμα της γενικότερης κρίσης αξιών στη χώρα, αυτή τη φορά δεν κρατούνται ούτε τα προσχήματα. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση εδώ είναι της Τίνας Μπιρμπίλη. Επικεφαλής ενός υπουργείου από το οποίο προσδοκούν πολλά οι εθνικοί εργολάβοι, η υπουργός είχε βρεθεί στο στόχαστρο κυριακάτικων, ακόμη και πρωτοσέλιδων, άρθρων που ζητούσαν την απομάκρυνση της ήδη πριν ξεκινήσει για τα καλά η ανασχηματισμολογία.