Αρνούμαι να καταναλώσω.

Παρατηρούσα τον τιμοκατάλογο στον τοίχο ενός καταστήματος και έβλεπα τις τιμές να τελειώνουν σε ,00 ή ,50. Δηλαδή ότι και να πάρεις, θα πληρώσεις κάποιο ακέραιο ευρώ ή κάποιο ακέραιο και μισό ευρώ ακόμη. Άλλες τιμές δεν υπήρχαν. Αυτό σημαίνει ότι για τον συγκεκριμένο επαγγελματία η ελάχιστη νομισματική αξία είναι το μισό ευρώ. Και πράγματι, η προηγούμενη τιμή που θυμάμαι για ένα είδος που πουλούσε ήταν 1,50 ευρώ ενώ τώρα είναι 2,00 ευρώ. Και λοιπόν; θα ρωτήσει κάποιος.

Να το πω σε δραχμές για να το καταλάβουμε καλύτερα. Ένα είδος έχει 500 δραχμές και ο επαγγελματίας αυξάνει αυτό το είδος και το πάει με τη μια στις 670 δραχμές. Αυτό σημαίνει η αύξηση από 1,50 σε 2,00 ευρώ. Τώρα δε φαίνεται πιο δραματικό; Αν είχαμε τις δραχμές, θα τολμούσε κάποιος να αυξήσει ένα είδος από 500 δρχ σε 670 σε μια μέρα, χωρίς να ανησυχεί ότι θα τον πάρουν με τις πέτρες;

Σήμερα είναι σχεδόν αποδεκτό. Μόνο που οι μισθοί δεν αυξήθηκαν ποτέ κατά 33% (τόσο είναι η παραπάνω αύξηση) αλλά μειώνονται συνεχώς και περικόπτονται και δώρα και άλλες κατακτήσεις που θεωρούνταν αυτονόητες. Αυτόν τον κατήφορο δεν φαίνεται να τον αντιλαμβάνονται όλοι. Συνειδητά λοιπόν κι εγώ αρνούμαι να καταναλώσω.

Το ιδεολογικό στίγμα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Αναδημοσίευση από το ΕΘΝΟΣ.

Με κεντρική αναφορά την κατάρρευση του πελατειακού κράτους και των «βολεμάτων», περιγράφοντας ως σαφώς ευρωπαϊκό τον προσανατολισμό του νέου κόμματος, αλλά και επιτιθέμενος στον «μυωπικό αριστερισμό και τον αριστερότροπο λαϊκισμό», ο Φώτης Κουβέλης περιέγραψε το ιδεολογικό στίγμα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Μιλώντας στην πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος, ο κ. Φώτης Κουβέλης χάραξε ουσιαστικά τρεις κόκκινες γραμμές με τις οποίες ο νέος σχηματισμός σκοπεύει να διαφοροποιηθεί με ενάργεια από τα εντός κοινοβουλίου κόμματα της αριστεράς.

Την πρώτη διαχωριστική γραμμή περιγράφει η συναγόμενη δέσμευση ότι η Δημοκρατική Αριστερά δεν θα χαριστεί με τον λόγο και τις πολιτικές της πρακτικές στα φαινόμενα του πελατειακού κράτους και του κρατισμού. Κάνοντας τουλάχιστον δέκα αναφορές στο χρεοκοπημένο μοντέλο του κρατισμού, ο κ. Κουβέλης συνέδεσε το πελατειακό κράτος με τα φαινόμενα διαφθοράς. Και ζήτησε Αριστερά «ρηξικέλευθη και τολμηρή, που δεν θα βολεύεται στα εύκολα, δεν θα κάνει παραχωρήσεις στον αριστερότροπο λαϊκισμό ή τον μυωπικό αριστερισμό, δεν θα θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου, και δεν θα χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων».

Τη δεύτερη διαχωριστική γραμμή συνιστά η -με κριτικές αφετηρίες- προσήλωση του νέου κόμματος στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Και την τρίτη, η υπόσχεση ότι η Δημοκρατική Αριστερά θα τηρεί υπεύθυνη «πατριωτική» στάση πόσω μάλλον κατά την τρέχουσα περίοδο κρίσης, «ανακτώντας ξανά το νήμα με την παράδοση της ελληνικής αριστεράς» των ευπρεπών αγώνων.