25 χρόνια Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Πάτρας

Με μια μεγάλη παραγωγή γιόρτασε τα 25 χρόνια της η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, που διοργάνωσε η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και η ΔΕΠΑΠ, το Σάββατο 12 Ιουνίου και ώρα 21.30 στο Αρχαίο Ωδείο.

Πέρασαν 25 χρόνια από τότε που η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων άρχισε το ταξίδι της στο χώρο της μουσικής. Δεκάδες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, 14 δισκογραφικές παραγωγές, δύο χρυσούς δίσκους, περισσότερα από 100 έργα που έχουν γραφτεί για αυτήν, δεκάδες συνεργασίες με σημαντικούς ανθρώπους τόσο από το χώρο του κλασικού ρεπερτορίου όσο και από το χώρο του Ελληνικού τραγουδιού είναι ένας πολύ σύντομος απολογισμός της μέχρι τώρα παρουσίας της στα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας μας και όχι μόνο.

Αυτά τα χρόνια, αυτή την γεμάτη με καλλιτεχνική δραστηριότητα πορεία, γιόρτασε η ορχήστρα με μια συναυλία που διοργανώθηκε στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας στις 12 Ιουνίου. Μια συναυλία όπου συμμετείχαν ερμηνευτές, συνθέτες, ηθοποιοί, σκηνοθέτες που την τίμησαν, την εμπιστεύτηκαν και μοιράστηκαν μαζί της στιγμές.

Συγκεκριμένα συμμετείχαν οι ερμηνευτές: Tάνια Tσανακλίδου, Eλένη Tσαλιγοπούλου, Δημήτρης Μπάσης, Eλένη Πέτα, Κώστας Μακεδόνας, Kώστας Θωμαΐδης,Φωτεινή Δάρρα, Xρήστος Θηβαίος, Σία Κοσκινά, Σπύρος Κλείσσας οι συνθέτες: Μίμης Πλέσσας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Γιώργος Aνδρέου, Θοδωρής Οικονόμου. Στην συναυλία επίσης συμμετείχε και η Πέμη Ζούνη.

Διεύθυνση ορχήστρας: Θανάσης Τσιπινάκης.

Κατά τη διάρκεια της συναυλίας έγινε απονομή Χρυσού Δίσκου στην Ορχήστρα και στους ερμηνευτές από την εταιρία Legend για την δισκογραφική παραγωγή της Ορχήστρας «Τραγούδια κάτω από το φεγγάρι».

Η φλυαρία για την άθληση.

Φίλος του ποδοσφαίρου δεν είμαι. Το αντίθετο, θα έλεγα ότι το αντιπαθώ. Όχι το ποδόσφαιρο ως άθληση, αλλά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δημιουργούν παράγοντες, οπαδοί, αθλητικός τύπος. Συνεπώς το Μουντιάλ δεν είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος για μένα. Όχι ότι δεν βλέπω ποτέ αγώνες. Ιδιαίτερα την περίοδο του Μουντιάλ αν βρεθώ με παρέα θα δω. Με ελκύει η ποιότητα του θεάματος σε σχέση με το εγχώριο, αλλά έχει ενδιαφέρον και ο σχολιασμός που το συνοδεύει και αποτελεί μέρος του τελετουργικού.

Από τη μια μεριά υπάρχει το σπορ ως άθληση, με προσωπική συμμετοχή, και από την άλλη υπάρχει το σπορ ως θέαμα, αυτό που αποκαλεί ο Ουμπέρτο Έκο «σπορ στο τετράγωνο». Η υγεία που προκύπτει από την άθληση και η ψευδαίσθηση της υγείας από το θέαμα. Όταν βλέπω τους άλλους να παίζουν δεν κάνω τίποτα υγιεινό, αντιθέτως βουλιάζω σ΄ένα καναπέ πίνοντας μπύρα και τρώγοντας διάφορα, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είμαι άνθρωπος των σπορ. Μεγάλη πλάνη.

Κι όταν τελειώσει το θέαμα, συνήθως ακολουθεί τηλεοπτική κουβέντα για το θέαμα που προηγήθηκε. Αυτό είναι το «σπορ στον κύβο» και είναι η συζήτηση πάνω στο σπορ σαν θέαμα. Κι αυτή η συζήτηση πυροδοτεί άλλα σχόλια από τους τηλεοπτικούς θεατές σχετικά με τη συζήτηση. Το σπορ τελικά υψώνεται στην ν-οστή. Δηλαδή συζήτηση για τη συζήτηση που έγινε παρακολουθώντας το σπορ των άλλων. Το σπορ σαν άσκηση υπάρχει μακριά στο βάθος, και στο προσκήνιο μένει μια ακατάσχετη φλυαρία πάνω στη φλυαρία για το σπορ.

Και μέσα σ΄αυτή τη φλυαρία, συγχέεται η έννοια «κάνω σπορ» με την έννοια «μιλάω για σπορ», κι ο αθλητικός φαφλατάς νομίζει ότι είναι αθλητής. Κάτω από τέτοια σύγχυση έχω εισπράξει επανειλημμένα το υποτιμητικό σχόλιο: «Εσύ δεν ήσουν ποτέ αθλητικός τύπος». Εννοούν ότι δεν υπήρξα φλύαρος για τα σπορ. Έχουν δίκιο, λίγα πράγματα μπορώ να πω για το ποδόσφαιρο. Είμαι όμως καλός ακροατής.

Στην παρακολούθηση του Μουντιάλ και στη φλυαρία που το συνοδεύει υπάρχουν εθνικές συμπάθειες και μια διάσταση πολιτική. Αν εξαιρέσουμε τους φανατικούς που υποστηρίζουν ποδοσφαιρικές σχολές, για όλους τους άλλους, με τον εαυτό μου μέσα, έχει ενδιαφέρον η ταύτιση με κάποιες ομάδες και το τι αυτές σηματοδοτούν. Θυμάμαι κάποτε που υποστήριζα Ευρωπαϊκές, τώρα είμαι με τις πιο τριτοκοσμικές, αυτές που αποκαλούμε του αναπτυσσόμενου κόσμου.