Δείκτης οικονομικής ευμάρειας ;

Εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον αναγκάζομαι , λόγω του τόπου μόνιμης κατοικίας μου , να περνώ πολύ συχνά το Ρίο Αντίρριο για να έρθω στην Αράχωβα.

Θυμάμαι στα πρώτα χρόνια τις ατέλειωτες ουρές των αυτοκινήτων  να περιμένουν τα φεριμπότ , τους τσακωμούς των οδηγών για το ποιος έχει προτεραιότητα , τις μητέρες που αναγκάζονταν να ταΐζουν τα μωρά τους μέσα στα αυτοκίνητα περιμένοντας   , τους εργαζόμενους στα πλοία με τις αγριοφωνάρες τους να προσπαθούν να βοηθήσουν τους ατζαμήδες οδηγούς να παρκάρουν , που μάλλον τους φόβιζαν περισσότερο , τα σουβλάκια να ψήνονται στην άκρη περιμένοντας τους πιτσιρικάδες να τρέξουν να αγοράσουν… Όλο αυτό το πανηγύρι , όλη αυτή η ζωή της αποβάθρας με τα κακά μα και τα καλά της. Εικόνες μιας εποχής που πέρασε ; Αναρωτιέμαι.

Και ύστερα ήρθε η γέφυρα , ο πολιτισμός , η εξέλιξη. Όλοι  εγκατέλειψαν τα καραβάκια κι έτρεξαν να εξυπηρετηθούν από τη γέφυρα. Και δεν είχαν κι άδικο. Έπρεπε να αποζημιωθούν γι’  αυτή την ταλαιπωρία τόσων χρόνων. Θέσεις εργασίας χάθηκαν , τα δρομολόγια αραίωσαν και αυτά που γίνονταν ήταν σχεδόν χωρίς αυτοκίνητα .

Γίναμε ξαφνικά οι κυρίαρχοι της θάλασσας , του φοβερού αυτού στοιχειού. Η εμπειρία μοναδική. Να πετάς με το αυτοκίνητο πάνω από τη θάλασσα δίχως να την υπολογίζεις. Δεν είχαμε πια ανάγκη να ρωτάμε τον καιρό , τον αέρα που έπνεε , τα λιμεναρχεία που δεν μας προλάβαιναν. Είχαμε κερδίσει χρόνο , τουλάχιστον 45 λεπτών… Ο χρόνος μας κυνηγάει μια ζωή , ανηλεώς… Τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Σαν το Βέγγο ένα πράγμα. Τώρα πώς χρησιμοποιεί ο καθένας μας τον κερδισμένο του χρόνο , είναι άλλη ιστορία.

Δείτε οπωσδήποτε την ομιλία του Γρηγόρη Ψαριανού στη Βουλή.

Ο Γρηγόρης Ψαριανός, (βουλευτής του Σύριζα και γνωστός παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών), στη βουλή κατά την συζήτηση των οικονομικών μέτρων. Πρέπει να δείτε οπωσδήποτε το βίντεο με την ομιλία του μέχρι το τέλος.

Ευχαριστώ τον πιστό αναγνώστη του Αράχωβας blog που μας την έστειλε. Είναι ομιλία που μπορείς να τη δεις περισσότερες από μια φορά.